Τις σιχαίνομαι εξίσου. Βέβαια ως οπαδός της Μπαρτσελόνα γενικά θα προτιμούσα να μείνει έξω η Ρεάλ. Αλλά από την άλλη δεν ξέρω αν θα προκριθεί η δίκη μου η ομάδα, οπότε θα αγωνιώ ... από την άλλη εβδομάδα.

Βλέποντας πάντως τον Φέργκιουσαν κατακκόκινο να βρίζει και να χειρονομεί εναντίον του Τούρκου εκλεκτού της ΟΥΦΕΑ θυμήθηκα πόσες φορές έχουμε... μασουλήσει εμείς το καπέλο μας όταν η παράγκα του σερ Άλεξ κατακρεουργούσε τη Λίβερπουλ και όχι μόνο στην Πρέμιερσιπ. Μάλιστα πολλές φορές σκεφτόμουν ότι ο Φέργκιουσον αν μπορούσε θα έβαζε το πνευματικό του παιδί Χάουαρντ Γουυέμπ να τον σφυρίζει και στα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ!!! Τελικά είμαι κακός...

Για τη φάση της αποβολής έχω ακούσει και έχω διαβάσει ήδη πολλά. Γνώμη μου είναι ότι η Γιουνάιτεντ αδικείται. Πιστεύω ότι ο Τσακίρ έπρεπε να δείξει στον Πορτογάλο Νάνι κίτρινη κάρτα γιατί ο παίκτης κοιτάζει μόνο τη μπάλα και δεν έχει πάρει χαμπάρι τον Αρμπελόα που έρχεται πίσω του. Το χτύπημα ήταν πράγματι πολύ δυνατό και σκληρό για τον παίκτη της Ρεάλ. Όμως από τη φάση απουσίαζε εντελώς ο παράγοντας πρόθεση και αυτό οι διαιτητές (και μάλιστα σε τέτοιο επίπεδο όπου πριν από όλα πρέπει αν σκέφτονται ποδοσφαιρικά) ΟΦΕΙΛΟΥΝ να το μετράνε! Άλλωστε λίγο αργότερα ο Τσακίρ μας απέδειξε ότι είχε δεύτερες σκέψεις για την αποβολή γιατί δεν καταλόγισε πέναλτι και δεν απέβαλλε τον Ράφαελ ο οποίος έκοψε τη μπάλα καθαρά με το χέρι πάνω στη γραμμή της εστίας του Ντε Χέα.

Κατά τα άλλα αυτό που είδαμε ήταν ότι ο προπονητής και οι παίκτες της Μάντσεστερ αποδείχτηκαν πλήρως αναντίστοιχοι της μεγάλης εμπειρίας τους μετά την αποβολή. Τα έχασαν. Και έτσι πήγαν περίπατο και η άριστη τακτική και η προσήλωσή τους στο παιχνίδι που μας είχε εντυπωσιάσει (στην αμυτνική διάστασή της) μέχρι εκείνη την ώρα. Θυμίζω ότι μετά το 1-2 (όταν και συνειδητοποίησαν πλήρως ποιος ήταν ακριβώς ο στόχος τους πάνω στο χορτάρι, τα δύο γκολ δηλαδή) δημιούργησαν και έχασαν τέσσερις σούπερ ευκαιρίες. Και ας έπαιζαν με δέκα... Είπαμε όμως μπάρμπα-Αλέκο κάποια στιγμή η ζωή σου γυρίζει πίσω τα κακά.P

Πηγή: pamesports.gr