Ο Κατίδης άπλωσε το χέρι. H κίνησή του μας έδειξε, in your face baby, το ζήτημα. Εμείς είδαμε το χέρι, και σ’ αυτό μείναμε. Αφήσαμε, αντί να προσεγγίσουμε, το ζήτημα. Όπως ο τύπος, που του ‘δειχναν το φεγγάρι κι έβλεπε το δάχτυλο…

Προφανώς ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής είναι, σαν κι εκείνη την κοπέλα που πηδάει τριπλούν, κλασικό δείγμα της «νομίζεις πως είσαι πιο έξυπνος από ένα δεκάχρονο;» κατηγορίας. Μου θυμίζει τη διήγηση του γιου μου σπίτι, για ένα συμμαθητή του στην Ε’ Δημοτικού που το ‘χει βρει, ένας τρόπος να τραβά την προσοχή των άλλων, στο διάλειμμα να φωνάζει «Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή». Κι ο Κατίδης, αυτό έκανε. Είχε την ίδια απεγνωσμένη ανάγκη να τραβήξει την προσοχή. Το κατάφερε.

Διαβάστε όλο το σχόλιο στο gazzetta.gr