Αναλυτικά η συνέντευξη στον ισπανικό Τύπο:
-Πώς είναι η ζωή στην Αθήνα;
"Είναι ωραία. Μοιάζει με αυτή στην Ισπανία, αλλά ο κόσμος είναι πιο απογοητευμένος, καθώς η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι σοβαρή και υπάρχει ανεργία. Υπάρχει μικρή κατανάλωση, γιατί η αγοραστική δύναμη είναι μικρή. Οι τιμές είναι πολύ μεγαλύτερες από ό,τι στην Ισπανία. Για να γεμίσεις βενζίνη το αυτοκίνητό σου θέλεις 110 ευρώ. Οι άνεργοι είναι γύρω στα 2 εκατομμύρια και στην Αθήνα ζουν 6 εκατομμύρια άνθρωποι".
-Τουλάχιστον κατακτήσατε τον τίτλο…
"Ναι, τα καταφέραμε, αλλά αν όχι… Όταν έφυγα από τη Σεβίλλη, αν ο Έμερι οδηγούσε τη Σεβίλλη στον τελικό του Κυπέλλου θα ήταν 'η ομάδα του Έμερι', αλλά αν όχι, θα ήταν 'η ομάδα του Μίτσελ'. Στον κόσμο του ποδοσφαίρου ο καθένας βλέπει τα πράγματα όπως θέλει".
-Ποιες αναμνήσεις έχετε από τη Σεβίλλη;
"Πάντα θα έχω καλές αναμνήσεις, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Είχα πολύ καλές σχέσεις με όλους. Κάνεις κάποια πράγματα και δεν ξέρεις αν θα σου βγουν. Κάποιες φορές έχει να κάνει με τις δυνατότητες της ομάδας ή τους παίκτες. Η Σεβίλλη είναι μεγάλος σύλλογος, αλλά θέτει στόχους που είναι ανέφικτοι".
-Μπορεί να στοχεύει ψηλότερα η Σεβίλλη;
"Τα αποτελέσματα κρίνονται στο τέλος. Δεν παίρνουν το πρωτάθλημα από την πρώτη αγωνιστική η Μπαρτσελόνα ή η Ρεάλ. Ο κόσμος στη Σεβίλλη δεν αντιλαμβάνεται ότι για παράδειγμα έπρεπε να μειώσουμε το μπάτζετ μας κατά 40%. Ο Τύπος της Σεβίλλης έχει κι αυτός το μερίδιό του: πάντα τονίζει τα προβλήματα, πάντα ασκεί κριτική, αλλά μετά αλλάζει τροπάριο και λέει: ‘ήρθε νέος προπονητής, να δούμε αν θα φτιάξει την κατάσταση’".