Ας αφήσουμε τα... βαφτίσια του κρέατος σε ψάρι από τους καλόγερους που γνωρίζουν πώς γίνεται. Ολοι οι υπόλοιποι, εάν δεν είναι καθ' έξιν στρεψοδίκες, τότε μάλλον διαμορφώνουν ψυχωτικά μια εντελώς εικονική πραγματικότητα μέσα στην οποία όχι μόνο διάγουν βίο τρυφηλό, αλλά θέλουν να πείσουν και τους υπόλοιπους ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Ετσι είναι όπως τα λένε οι κεφαλές της Super League;

Πέρα από τη γενικευμένη πεποίθηση και το κοινό περί νομιμότητας αίσθημα (που πολλές φορές δεν είναι αλάνθαστο), στη συγκεκριμένη περίπτωση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα έχουμε να κάνουμε με μια κλασική περίπτωση ζωτικής πλάνης. Αποδεχόμαστε ως αναγκαία σύμβαση πως πατάμε πάνω σε περιττώματα θεωρώντας πως δεν υπάρχει άλλο πρόσφορο έδαφος για να γίνει η... δουλειά.

Συντασσόμαστε αβρόχοις ποσίν με την εντελώς διαστρεβλωμένη (άρα και νοσηρή) πραγματικότητα μόνο και μόνο διότι ποτέ δεν μας προσφέρθηκε μια άλλη. Αυτήν έχουμε, αυτήν δεν εμπιστευόμαστε, αλλά αυτή είναι που ακολουθούμε από αγάπη προς το άθλημα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορείς ελαφρά τη καρδία να αγιοποιείς την Κόλαση προς χάριν της κερδώας λογικής των προέδρων των ΠΑΕ.

Δεν μπορείς να υποτάσσεσαι στην ψευδή δύναμη των κουτοπόνηρων επιχειρημάτων που λένε πως το ελληνικό ποδόσφαιρο ζει ημέρες κρασιού και ρόδων. Δεν γίνεται να αποστρέψεις το βλέμμα από τις αναρίθμητες κηλίδες που πληγώνουν την ήδη τραυματισμένη του εικόνα. Και δεν μπορείς να παραποιείς την αλήθεια λέγοντας πως μέσω του ποδοσφαίρου διαφημίζεται η χώρα, όταν τις τελευταίες μόνο ημέρες ο Μισέλ Πλατινί έδειξε με εύγλωττο τρόπο πως έχει καταλάβει πως κάτι τρέχει με εμάς τους περίεργους Βαλκάνιους.

Κανείς δεν ξέρει, δεν άκουσε, δεν είπε και δεν πρόκειται να σκεφτεί πως δεν φταίνε οι δημοσιογράφοι που δήθεν τάχα κλαδεύουν το δέντρο από το οποίο σιτίζονται. Πολύ απλά διότι το συγκεκριμένο δέντρο έχει πληγωθεί και εν τέλει ξεραθεί από τους... ιδιοκτήτες του.

Οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες στην πλειονότητά τους νομίζουν ότι ανήκουν σε ένα περιούσιο γένος και έχουν την εδραία εντύπωση πως προσφέρουν κοινωνικό έργο. Δεν φαντάζονται, όμως, ότι ακόμα και στην τωρινή Ελλάδα της κρίσης σημαντικά αθλητικά πράγματα συμβαίνουν τριγύρω τους και αυτά δεν είναι καθόλου ποδοσφαιρικά. Προέρχονται από ανθρώπους υγιείς στο μυαλό, ανυπεράσπιστους από την πολιτεία, αλλά αρματωμένους με την ατσάλινη φιλοδοξία της προσφοράς και της επιτυχίας. Ο,τι ακριβώς δηλαδή δεν διαθέτουν αρκετοί πρόεδροι των ΠΑΕ. Οι ίδιοι δηλαδή που συγκροτούν (υπό το νόμο της ομερτά) την περιβόητη δράκα της Super League.

Επεισόδια Ποδόσφαιρο SPORTS