Φαινόταν καιρό ότι ήταν φευγάτος

Τι τους περιμένει. Εχουνε ξεπεράσει και το σοκ του Χρηματιστηρίου και συνεχίζουνε να ξοδεύουνε αβέρτα. Οι Ελληνες όχι μόνο τρώνε αστακούς, αλλά δεν καταδέχονται να κάνουνε διαίρεση στον λογαριασμό.

Τσακώνονται ποιος θα βάλει το χέρι στην τσέπη πρώτος για να πληρώσει. Στην ταβέρνα της «Μπόμπενας», λοιπόν, στην Καισαριανή, με πλησιάζει το γκαρσόνι: «Κύριε Κώστα, έλα μια Κυριακή να δεις τον Εθνικό Αστέρα. Εχουμε έναν παιχταρά που σκίζει τα δίχτυα. Τζιμπούρ. Αλγερινός είναι. Σεντερφοράρα». Ετυχε μια φορά και είδα ένα ημίχρονο. Ή με το Χαϊδάρι ήτανε, ή με τον Θρασύβουλο, δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς. Ο Τζιμπούρ, εν πάση περιπτώσει, δεν είχε πάει καλά σ' αυτό το ματς. Σε 21 συμμετοχές, όμως, στον Αστέρα κάνει 11 γκολ. Ετσι κάνει την πρώτη μεταγραφή στον Ατρόμητο. Λίγα πράματα όμως.

Μανούρα στη μανούρα και διάφορα άλλα περίεργα. Φεύγει, λοιπόν, για τον Πανιώνιο. Κάνει κι εκεί τις μανούρες του, Αλγερινός γαρ, αλλά σε 41 ματς, βγάζει 19 γκολ. Και το καλοκαίρι του 2008 κάνει τη μεγάλη μεταγραφή: Τρία εκατομμύρια γιούρο σκάει η ΑΕΚ για να τον πάρει κι είναι άγνωστο βέβαια αν έχει εξοφληθεί 100% ο Πανιώνιος ή έχουνε μείνει τίποτα ψιλά. Τότε ήταν, λοιπόν, που είχα ρωτήσει τον Φώτη τον Μούκα. Τον ομορφάντρα, αν και παππούς πλέον, που τον είχε φέρει από το Βέλγιο. «Πώς γίνεται να τον έχεις αφήσει φρι; Να μην του έχεις πάρει ένα χαρτί για τα δικαιώματά του. Πολλά λεφτά έχεις χάσει».

Ο Φώτης δεν είχε κανένα πρόβλημα να απαντήσει: «Για Αλγερινό μιλάμε, να μην το ξεχνάς. Πάω μια μέρα να δω τη δεύτερη ομάδα της Λα Λουβιέρ, που έπαιζε ο γιος μου. Εκεί ήτανε ο Τζιμπούρ, αλλά δεν τον βάζανε να παίζει. Για όποιον καταλαβαίνει, δεν έπαιζε στη δεύτερη ομάδα της Λα Λουβιέρ. Σαν κι αυτόν μπορούσες να βρεις τριάντα». Ο Τζιμπούρ, όμως, δεν ήτανε τελικά του σωρού. Στην ΑΕΚ εξακολουθεί να κάνει τις μαγκιές του και τον Ιανουάριο του 2011 ο Σταύρος Αδαμίδης κάνει την κίνηση ματ: τον αφήνει ελεύθερο. Σε άλλη χώρα θα είχε επέμβει αυτεπάγγελτα η οικονομική αστυνομία και θα τον είχε συλλάβει.

Παρά ταύτα ο Αδαμίδης ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να κυκλοφορεί ελεύθερος. Ελεύθερος κι ωραίος πάει κι ο Τζιμπούρ στον Ολυμπιακό και στα δυόμισι χρόνια που παίζει μπάλα κάθεται σούζα σαν τον πελαργό στο ένα πόδι. Περιθώρια για μαγκιές δεν είχε. Δεν τον έπαιρνε. Κι ενώ τον Ιανουάριο λένε ότι ανανεώνει το συμβόλαιό του, τώρα διαπραγματεύεται μόνος του τη μεταγραφή του. Χωρίς να αναφέρεται πουθενά αν ο Ολυμπιακός θα πάρει λεφτά. Η ιστορία του Τζιμπούρ εδώ και οκτώ χρόνια που ήρθε στην Ελλάδα είναι γεμάτη από μικρές και περίεργες λεπτομέρειες.

Τους τελευταίους μήνες στον Ολυμπιακό ήταν εμφανές ότι ήταν φευγάτος. Γκολ έβαζε και βαριότανε να το πανηγυρίσει. Αλγερινός γαρ όπως είπαμε. Σε ό,τι έχει να κάνει με τη συμπεριφορά. Σαν αξία έστω και με μπλαζέ ύφος, έστω κι αν έπαιζε λες και τους έκανε χάρη, ο Τζιμπούρ ήταν ο Νο1 σέντερ φορ της Σούπερλιγκ. Πρώτος στην μπάλα μέσα στην περιοχή, είτε με το πόδι, είτε με το κεφάλι και εύστοχος. Τι άλλο μπορείς να θέλεις από τον σέντερ φορ; Αυτά.

Στον Τιτανικό, τουλάχιστον, η ορχήστρα έπαιζε μέχρι το τέλος

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για αδίστακτους. Για αμετανόητους. Στον Τιτανικό, τουλάχιστον, η ορχήστρα έπαιζε μέχρι το τέλος. Να οδηγηθούν στον θάνατο οι επιβάτες μετά μουσικής. Στο ελληνικό ναυάγιο, λαμογιάρουν μέχρι και την τελευταία στιγμή. Το καράβι μπάζει από παντού νερά, έχει μπατάρει, είναι έτοιμο να βουλιάξει κι αυτοί κάνουν ρουσφέτια. Μέχρι το τέλος. Ηρθε η ώρα, λοιπόν, να αρχίσουν οι απολύσεις στο Δημόσιο. Διά της μορφής της κινητικότητας, όπως έχουμε πει.

Τι κάνανε, λοιπόν, οι αετονύχηδες; Περάσανε στο σχετικό νομοσχέδιο ειδική διάταξη που προστατεύει όσους δημοσίους υπαλλήλους έχουν αποσπασθεί σε υπουργούς, σε βουλευτές και σε κομματικά γραφεία. Κάτω τα χέρια, δηλαδή, από τα δικά μας παιδιά. Τα άλλα, γαμώ τη μάνα τους. Ο Μανώλης Μαυρομμάτης, δηλαδή, που είναι αποσπασμένος στο γραφείο του Αντώνη Σαμαρά στη Βουλή, δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Θα συνεχίζει να εργάζεται σκληρά για τον επιούσιο μέχρι τα βαθιά γεράματα. Μέχρι να αποκτήσει δισέγγονα. Καμία τρόικα δεν θα μπορεί να τον κουνήσει. Οι άλλοι ας κόψουνε τον λαιμό τους. Μετά την απομάκρυνση εκ της κάλπης, άλλωστε, κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται.

Μεγάλο ανήφορο έχει να τραβήξει ο Αναστασίου

ΑΠΟ άνθρωπο του ποδοσφαίρου, που έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην κρίση του, έχω ακούσει σε ανύποπτο χρόνο καλά λόγια για τον Αναστασίου. Οτι του κόβει δηλαδή. Δεν είναι αλμπάνης. Ταυτόχρονα, μου έχει κάνει καλή εντύπωση ότι χαμογελάει. Κάποιος μπορεί να το εκλάβει αυτό σαν άγνοια κινδύνου ή σαν επιπολαιότητα. Εγώ το εισπράττω σαν δείγμα αυτοπεποίθησης. Διάβασα την πρώτη συνέντευξή του. Τον απολογισμό, δηλαδή, της προετοιμασίας. Σε γενικές γραμμές τα είπε καλά. Δείχνει να ξέρει τι θέλει. Το θέμα είναι, βέβαια, να τα βγάλει στο γήπεδο και κάτω από τις ιδιαίτερα αυτές δύσκολες συνθήκες. Κακά τα ψέματα. Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα πάει ο Παναθηναϊκός.

Στο φτου κι απ' την αρχή είναι να φτιάξει καινούργια ομάδα, με όσο πιο φτηνά υλικά γίνεται. Σαν τους αναστενάρηδες πάνω στα κάρβουνα θα αρχίσει να χορεύει ο Αναστασίου σε έναν μήνα που θα αρχίσει το πρωτάθλημα. Μια τόσο μεγάλη ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό, με τόσο μικρό καλάθι σχετικά με τις προοπτικές και τις φιλοδοξίες. Κι έναν πρόεδρο που, όπως δεν το κρύβει κι ο ίδιος, δεν ξέρει από ποδόσφαιρο που του πάνε τα τέσσερα. Ανήφορο έχει να τραβήξει ο Αναστασίου. Μεγάλο ανήφορο. Το ημερολόγιο γράφει 13 Ιουλίου, η προετοιμασία έχει τελειώσει κι έχει-δεν έχει τους μισούς βασικούς ποδοσφαιριστές στη διάθεσή του. Σε μια δουλειά που ο ίδιος κάνει για πρώτη φορά. Και καλείται με υλικά Scoda Ξάνθη να φτιάξει μία ομάδα που θα φοράει τις φανέλες του Παναθηναϊκού.

Ερώτηση: Το μπλουζάκι θαλάσσης που φόραγε ο Κωνσταντίνου στην κλήρωση του πρωταθλήματος, είναι η επίσημη καλοκαιρινή στολή του Παναθηναϊκού;

Γρήγορος ο Μιχαλάκης, βρήκε την άκρη με τη μία. -Observer

Πηγή: Goal