Με την έγκριση του Μέσι!

Για την απόκτηση του Χεράρδο Μαρτίνο από την Μπαρσελόνα προφανώς και μίλησε ο Μέσι. «Εισηγήθηκε», «συμφώνησε»,», «είπε την άποψή του», όπως βολεύει τον καθένα. Στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου δεν υπήρξε σταρ της μπάλας που δεν είχε άποψη για το αφεντικό του πάγκου και γι αυτό, στις περιπτώσεις που υπήρχε η απαραίτητη συναίνεση, τα πράγματα κυλούσαν ήρεμα και ομαλά. Όταν όμως ο ηγέτης της ομάδας δεν είχε την έγκριση του λαοπρόβλητου μεγάλου παίκτη, η τρικυμίες ήταν στην ημερήσια διάταξη. Αυτή είναι άλλωστε και μία από τις αιτίες που πολλές φορές οι πολύ μεγάλοι ποδοσφαιριστές δεν αποδίδουν ανάλογα και στις εθνικές τους ομάδες. Που χρόνος για δικές τους παρεμβάσεις και εκεί;

Ο Μέσι προφανώς και δεν ήταν διατεθειμένος να υπηρετήσει κανένα πλάνο κανενός μεγάλου τεχνικού, όσο αναγνωρισμένος και αν είναι αυτός. Δηλαδή, εάν ο Γιουπ Χάϊνκες έπαιρνε την απόφαση να μην δώσει τελικά στον εαυτό του την απαραίτητη για τις αντοχές της ηλικίας του άδεια και συνέχιζε στην Καταλονία, θα όριζε στον Αργεντίνο τα μέτρα και την πλευρά που θα έτρεχε στο γήπεδο, όπως έκανε στο Μόναχο με τους παίκτες της Μπάγερν ; Και αν επέμενε να επισημαίνει ενδεχόμενη ανυπακοή του Μέσι, η διοίκηση θα στήριζε τον Γερμανό;

Ποτέ δεν ήταν τυχαία η επιτυχία των μεγάλων συλλόγων, που βασίστηκαν στην κλασική συνταγή των σούπερ σταρ εντός γηπέδων και των ήπιων χαρακτήρων στην άκρη του πάγκου. Η καλύτερη Ρεάλ Μαδρίτης ήταν εκείνη του Ντελ Μπόσκε. Και η καλύτερη εθνική Ισπανίας επίσης του ίδιου προπονητή. Ο πολύ ήσυχος τότε Ζιντάν, προφανώς και συμφωνούσε με την παρουσία του προπονητή που αποκαλούσαν οι περισσότεροι «ταβερνιάρη», πριν φτάσει στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, σε μία ομάδα που ο «Ζιζού» «έκοβε και έραβε» το παιχνίδι όπως ο ίδιος νόμιζε την ώρα του αγώνα. Το σύστημα ήταν δικό του και η ανάπτυξη εξαρτώταν απολύτως από την αντίληψή του κάθε στιγμή. Όταν προστέθηκε μάλιστα ο Μπέκαμ το 2003 έφτασε να παίζει δεύτερος κεντρικός μέσος, επειδή ο Γάλλος βρισκόταν καλύτερα με τον Φίγκο στα δεξιά.

Οι έντονες προσωπικότητες των πάγκων, αποδίδουν ευκολότερα σε κλαμπ μικρότερου μεγέθους. Στα μεγάλα επιβιώνουν οι ήπιοι χαρακτήρες. Ο Γκους Χίντινγκ για παράδειγμα, που μιλάει 4 γλώσσες και αστειεύεται στις συνεντεύξεις τύπου με τους δημοσιογράφους σε υψηλό πνευματικό επίπεδο (όχι όπως ο Μουρίνιο..) δεν υπήρχε καμία περίπτωση να ακούσει τον Μέσι να του λέει πως θα παίξει η ομάδα. Ο Μαρτίνο προφανώς και θα το κάνει. Το «αποκάλυψε» επί της οσυίας ο ίδιος ο Μέσι, με τα «δωρεάν» εγκωμιαστικά του σχόλια για εκείνον...

Πηγή: pamesports.gr