Ξεκινάει το ερχόμενο «σου κου» η Πρέμιερσιπ και βέβαια τα ελληνικά μάτια είναι πρώτιστα στραμμένα στον «δικό μας» Γιώργο Καραγκούνη, που ανανέωσε το συμβόλαιο του με την Φούλαμ και συνεχίζει για δεύτερη σερί χρονιά στο νησί. Η οποία Φούλαμ παίζει στην σαββατιάτικη πρεμιέρα με την Σάντερλαντ. Από κει και ύστερα, πέρα από το προαναφερθέν αμιγώς ελληνικό ενδιαφέρον του πράγματος, υπάρχει το μεγάλο γενικότερο ενδιαφέρον για το ποιος θα πάρει φέτος την κούπα. Κατά την άποψή μου εκ πρώτης όψεως η κούρσα έχει δύο ξεκάθαρα φαβορί, τα οποία θα κονταροχτυπηθούν σε μια μάχη μέχρις εσχάτων.

 Την Τσέλσι του Μουρίνιο και την Μάντσεστερ Σίτι που πήγε πάλι σε λύση προπονητή χωρίς μεγάλο εκτόπισμα (Πελεγκρίνι) αλλά έβαλε δίπλα του ένα ακόμα αστραφτερό τιμ από αστέρες, όπως ο Γιόβετιτς, ο Φερναντίνιο, ο Νεγρέδο και ο Χεσούς Νάβας. Ειδικά η μεταγραφή του Γιόβετιτς είναι κατά την άποψή μου πολύ σπουδαία και δεν αποκλείεται να αποδειχθεί η μεγαλύτερη όλων φέτος σε ολόκληρο το νησί. Το πρόβλημα στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένα, για την ακρίβεια είναι το ίδιο και απαράλλαχτο με αυτό που έχει η Μπάρτσα με δύο μεγάλους άσους με ακριβώς ίδια χαρακτηριστικά (Μέσι- Νεϊμάρ). Θα χωρέσουν λοιπόν στο ίδιο σχήμα (με αγωνιστικά αρμονική συνεργασία) ο Αγουέρο και ο Γιόβετιτς; Αν ναι, η Σίτι θα έχει κάνει διάνα με την απόκτηση του Μαυροβούνιου. Αν όχι, θα έχει πρόβλημα.

Πάμε τώρα στην Τσέλσι. Και μόνο η... μεταγραφή του Μουρίνιο φτάνει και περισσεύει για να την βάλει στην δυάδα των μεγάλων φαβορί. Μεταγραφές ποδοσφαιριστών μεγάλου κρότου μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει, αν και ο Σούρλε (τον οποίο είχα την ευκαιρία να τον δω από κοντά τον Ιούνιο στον προημιτελικό Γερμανίας-Ελλάδας στο Euro της Πολωνίας) είναι παίκτης που μπορεί να αποδειχθεί λίρα εκατό και να βοηθήσει πολύ τους Λονδρέζους, που τα τελευταία χρόνια σπάνια είχαν καλούς κλασικούς «wingers». Διαβάζουμε ότι θα πάρει για την θέση του φορ έναν εκ των Ρούνεϊ, Ετό. Ο οποίος Ετό, το θυμάμαι σαν τώρα, φεύγοντας από την Ιντερ στόλισε με διάφορα κοσμητικά επίθετα τον Μουρίνιο σε συνέντευξη ποταμό στην Γκατζέτα Ντελο Σπορτ, επειδή στην χρονιά του τρεμπλ τον έβαζε... έξω δεξιά! Με κορυφή τον Μιλίτο. Είναι φοβεροί ώρες ώρες οι ποδοσφαιριστές-φίρμες. Να έχεις μόλις κατακτήσει τα πάντα σε Ιταλία και Ευρώπη και να επιτίθεσαι «καπάκι» στον προπονητή. Ασύλληπτο. Το άκρον άωτον του εγωισμού, σε βλακώδες μάλιστα επίπεδο.

Φαίνεται ότι από τότε κύλησε νερό στο αυλάκι και το όνομα του Ετό φιγουράρει πια στα «μπλε» ρεπορτάζ. Αν η Τσέλσι πάρει έναν εκ των δύο και με δεδομένο ότι θα έχει και τον Τόρες ως εναλλακτική λύση, νομίζω ότι θα διαθέτει πλέον ένα ΠΛΗΡΕΣΤΑΤΟ ρόστερ. Σε όλες τις γραμμές. Μεταξύ άλλων, έχοντας κάποιες καταπληκτικές μονάδες παγκόσμιας κλάσης, όπως ο Νταβίντ Λουίζ, ίσως ο πιο χαρισματικός αμυντικός στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ναι, αν το καλοσκεφτούμε, δεν έχει πολλά κενά η Τσέλσι. Λίγα έχει. Για την ακρίβεια τα εξής δύο: ένα στην επίθεση και ένα στην θέση του αμυντικού χαφ, όπου ο Ομπι Μίκελ δεν είναι επαρκής για μονιμότητα στην βασική ενδεκάδα. Αλλά στο τέλος τέλος, αν χρειαστεί, μπορούν να παίξουν εκεί και άλλοι για να κάνουν την δουλειά.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για μένα από μόνιμο φαβορί, μετά την αποχώρηση του Φέργκιουσον μπαίνει πια σε τρίτο πλάνο. Οταν μιλάμε για τόσο μεγάλες αποχωρήσεις, τότε η αμέσως επόμενη μέρα είναι πάντα δύσκολη. Θυμηθείτε τι έγινε ας πούμε στην Ιντερ με τον Μπενίτεθ στην διαδοχή του Μουρίνιο. Ο Μόγιες είναι ένας πολύ μεθοδικός και αξιόλογος προπονητής, αλλά η Γιουνάιτεντ δεν είναι Εβερτον ούτε Πρέστον. Θα χρειαστεί να φάει αρκετά ψωμιά για να επιτύχει. Στην περίπτωση της Γιουνάιτεντ θα έβαζα ένα αστερίσκο/υστερόγραφο/ρητορικό ερώτημα: θα συνεχίσει πάνω από τους διαιτητές να πλανάται φαρδιά πλατιά η... αύρα του Φέργκιουσον; Αυτή που ως δια μαγείας έκανε τα σημαιάκια να σηκώνονται και τα πέναλτι (;) να δίνονται;

Αν ναι, τότε οι ρόλοι και οι πιθανότητες θα αντιστραφούν. Αν όμως το πρωτάθλημα παιχτεί στα ίσα, τότε νομίζω ότι η Γιουνάιτεντ δύσκολα θα έχει τύχη φέτος. Το αν επιβεβαιώνονται ή διαψεύδονται από τα γεγονότα οι προαναγγελθείσες προγνώσεις θα το μάθουμε τον Ιούνιο. Το σίγουρο είναι ότι, όπως διαβάζω, στο Λονδίνο και δη στην γειτονιά της Τσέλσι επικρατεί γενικός ξεσηκωμός (έως και πανζουρλισμός) για το ιστορικό ντεμπούτο της νέας εποχής του Μουρίνιο κόντρα στην Χαλ. Ως γνήσιος θαυμαστής του Special One, το περιμένω με ανυπομονησία.

Πηγή: SportDay

Αγγλία Ποδόσφαιρο SPORTS