Αν και είχα ανέκαθεν τις αμφιβολίες μου για τον προπονητή Μίτσελ, τότε θεώρησα κάπως υπερβολική την τοποθέτησή του. Σήμερα νομίζω ότι στέκομαι αλληλέγγυος. «Να διώξει τον Μίτσελ… χθες!», θα έλεγα μάλιστα.

Διότι αν η Λίβερπουλ είναι η Λίβερπουλ, με την τεράστια ιστορία και την βαριά φανέλα, η Καλλονή είναι η νεοφώτιστη ομάδα της Σούπερ Λίγκας, που εμφανίζεται για πρώτη φορά στη μεγάλη κατηγορία και αντιμετώπισε τον απόλυτο κυρίαρχο του ελληνικού ποδοσφαίρου με τα 40 πρωταθλήματα.

Και τον έκανε να φαίνεται κακό, αργό, ασύνδετο, χωρίς αυτοματισμούς και πλάνο, σε ένα ουσιαστικά «εντός έδρας» παιχνίδι. Ή μάλλον δεν τα έκανε η Καλλονή όλα αυτά, αλλά η αδυναμία του Μίτσελ να κοουτσάρει το πιο ποιοτικό σύνολο που διαθέτει ο Ολυμπιακός την τελευταία πενταετία.

Ο Ισπανός είναι φανερό ότι ΔΕΝ ΕΜΠΝΕΕΙ τους ποδοσφαιριστές του. Ο καθένας από αυτούς ενώ ξέρει… καντάρια μπάλα λειτουργεί στο γήπεδο ως «ανεξάρτητος-μεμονωμένος», αγνοώντας το βασικό κανόνα του αθλήματος που είναι η ομαδικότητα.

Ο Ολυμπιακός διαθέτει παικταράδες, αλλά δεν είναι (ακόμα) ομάδα. Κανείς δεν δίνει τη μπάλα με τη μία και κανείς δεν κάνει κίνηση να την πάρει. Κι αυτό δεν μπορεί παρά να το χρεώνεται ο προπονητής.

Όταν οι ερυθρόλευκοι κατεβάζουν τη μπάλα προς την αντίπαλη περιοχή, κοντοστέκονται και απλώνουν τα χέρια κάνοντας τη χαρακτηριστική κίνηση που στο ποδόσφαιρο φωνάζει «που είναι κάποιος ελεύθερος για να του κάνω πάσα…», τότε ο προπονητής δεν έχει δουλέψει σωστά.

Όταν ο Βάις φωνάζει στους συμπαίκτες του σε κάθε λάθος μεταβίβαση, όταν ο Μιτσελ φωνάζει στο Ντομίνγκεζ και στον Μήτρογλου για να δώσει οδηγίες, αλλά αυτοί προσποιούνται ότι δεν τον ακούνε, τότε ο προπονητής πρέπει να βρει τι δεν κάνει καλά.

Αλλά πότε; Ο Μίτσελ είναι ήδη 7 μήνες στην ομάδα. Με πολλούς νέους παίκτες. Σύμφωνοι. Αλλά με όλους μιλάει την ίδια γλώσσα.

Δεν είναι δα και πυρηνική φυσική ο Ολυμπιακός του Σαβιόλα, του Βάις, του Τσόρι, του Κάμπελ, του Μασάντο, του Φετφα, του Μήτρογλου και των άλλων να μπορεί να αλλάξει 3-4 μπαλιές! Με 45 λάθη έκλεισε το 90λεπτο.

Ούτε χρειάζεται να παίζει φορ στο α΄ ημίχρονο ο φιλότιμος Σιόβας για να βγάλει ο πρωταθλητής τις τρεις από τις τέσσερις τελικές του προσπάθειες! Ούτε και χρειάζεται κλασικός αμυντικός μέσος για να έρθει το τρίποντο με την Καλλονή.

Ο Παναθηναϊκός (για παράδειγμα) αγωνίστηκε στην πρεμιέρα με 11 παίκτες που δεν είχαν ξαναπαίξει βασικοί πέρυσι στην ομάδα. Μάλιστα, οι 7 από αυτούς έκαναν πρεμιέρα στη Σούπερ Λίγκα.

Ήταν κακός ποιοτικά, δεν έβγαλε φάσεις, αλλά έδωσε την αίσθηση της ομάδας στο γήπεδο γιατί κράτησε κοντά τις γραμμές του και έδειξε πάθος και διάθεση να καλύψει ο κάθε παίκτης τις αδυναμίες του διπλανού του. Κι αυτό το εκτίμησε ο κόσμος του.

Στον Ολυμπιακό αυτό δεν το είδαμε και ο Μίτσελ μοιάζει να είναι χαμένος στη… μετάφραση ενός ποιοτικού ρόστερ που δεν ξέρει πώς να το διαχειριστεί. Και πώς να του εμφυσήσει τις βασικές αρχές του αθλήματος.

Και την Κυριακή έρχεται ο Ατρόμητος, που πέρυσι έσπασε το αήττητο στο Καραϊσκάκη!

Πηγή: pamesports.gr