Η πρώτη συζήτηση σχετίζεται με τη συμπεριφορά της μάζας, δηλαδή του συνόλου που απαρτίζεται από τα media και τους φίλους του Ολυμπιακού. Είναι σπάνιο φαινόμενο ακόμη και για φυλές με μεγαλύτερο παρορμητισμό από τον δικό μας να τρίζει τόσο πολύ η καρέκλα ενός προπονητή πάνω στην πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος. Ναι, συμβαίνει καμιά φορά στα Βαλκάνια και σπανιότερα οπουδήποτε αλλού, αλλά παραμένει σπάνιο να παίζει ένας προπονητής τόσο νωρίς το κεφάλι του, και μάλιστα προπονητής με βαρύτερο όνομα από το σύνηθες βάρος ονόματος που κυκλοφορεί στην αγορά, ο οποίος φτιάχνει για πρώτη φορά τη δική του έκδοση μιας ομάδας και δεν έρχεται από μια αποτυχημένη προηγούμενη φορά, δηλαδή δεν έχει εξαντλήσει τα περιθώρια ανοχής και υπομονής.

 

Η δική μας συμπεριφορά, των media και της κερκίδας, δεν είναι απλώς ελληνική. Είναι ελληνική της κρίσης. Όπως με όλα τα άλλα, μας συμβαίνει να χάνουμε τη διάθεση και την υπομονή μας ακόμη και στο ποδόσφαιρο. Υπό κανονικές ελληνικές συνθήκες ο Μίτσελ θα είχε τον χρόνο του. Στις σημερινές συνθήκες όμως δεν τον έχει, επειδή είναι τόσο «βιδωμένος» ο κόσμος και έχει τόση ανάγκη για εκτόνωση, και έχει τέτοια έλλειψη καλής διάθεσης. Τόσο οι οπαδοί του Ολυμπιακού όσο και αυτοί που κρίνουν τη δουλειά του Μίτσελ, τα media, έχουν χάσει κάθε ίχνος καλής διάθεσης. Κρίνουν τον Ισπανό ακόμη πιο αυστηρά και για ακόμη έναν λόγο: επειδή είναι τέτοια η χρηματιστηριακή διαφορά του δικού του ρόστερ από τα υπόλοιπα που κυκλοφορούν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Το ζήτημα έχει καταντήσει απλό: για να επιβιώσει ο Μίτσελ, δηλαδή να ζήσει χωρίς αποδοκιμασίες, θα πρέπει ο Ολυμπιακός να βάζει τουλάχιστον 3 γκολ στον αντίπαλο, και να παράγει διψήφιο αριθμό καλών ευκαιριών. Διαφορετικά «πάει χαμένος». Θα πληρώσει και τα «σπασμένα» του Ζαρντίμ.

 

Η δεύτερη συζήτηση, αυτή που αφορά τη διοίκηση, σχετίζεται με την καταλληλότητα, συμβατότητα και αποτελεσματικότητα του Μίτσελ. Αν το μυαλό είναι στο Τσάμπιονς Λιγκ και είναι πεπεισμένος ότι με τον Ισπανό δεν θα «προκόψει», ο Ολυμπιακός πρέπει να βιαστεί, ώστε να δώσει χρόνο μερικών εβδομάδων στον διάδοχό του ώστε να μάθει ότι προλάβει πριν από την πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ. Με απλά λόγια: αν είναι να τον «φάει», θα ήταν σοφότερο να τον «φάει» τώρα, όχι μετά από έναν μήνα. Αν ο Ολυμπιακός νιώθει ότι ο Μίτσελ θα συναρμολογήσει μια ομάδα της προκοπής και το μόνο πρόβλημα είναι τα πρωτοσέλιδα και, κυρίως αυτή, η γιούχα στα ημίχρονα, δεν υπάρχει λόγος να τον αντικαταστήσει. Το αντίθετο. Αυτός είναι στην πραγματικότητα σοβαρός λόγος για να τον κρατήσει. Διότι στην περίπτωση που ο Ισπανός επιτύχει, το όφελος θα είναι διπλό: καλή ομάδα για τον Ολυμπιακό, καλό μήνυμα της διοίκησης προς media και κόσμο, ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται από τους έχοντες την ευθύνη και τη γνώση, όχι από τους απανταχού προπονητές της εξέδρας.

Πηγή: SportDay

Μίτσελ Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός