Ομολογούν τη γύμνια τους

Θα ήταν, βέβαια, εξωφρενικό αν οι Αγγλοι, μετά από τόσες απανωτές αποτυχίες στα τελευταία Μουντιάλ και Euro (το 2008 δεν πήγαν καν σε Αυστρία- Ελβετία) ονειρεύονταν… μεγαλεία, τη στιγμή μάλιστα που οι επιλογές των τελευταίων ομοσπονδιακών σε παίκτες παγκόσμιας κλάσης γίνονταν όλο και πιο λίγες. Αλλά επειδή μιλάμε για Αγγλους, μην εκπλαγείτε αν το ερχόμενο καλοκαίρι ξαναδούμε τα περίφημα ταμπλόιντ της χώρας αυτής να πυροδοτούν εκ νέου την εθνική έπαρση που συνοδεύει τα «λιοντάρια» στις κατά καιρούς και κατά τόπους εκστρατείες τους.

Αλλά έχουμε καιρό ως το καλοκαίρι. Μέχρι τότε, πρέπει να επιτευχθεί ο στόχος. Το 4-0 επί της ταπεινής Μολδαβίας δεν εξασφαλίζει τίποτα, αφού μετά τις τρεις ισοπαλίες με 1-1 (με την Ουκρανία στο Γουέμπλεϊ και με Πολωνία, Μαυροβούνιο εκτός έδρας) η ομάδα του Χότζον δεν πρέπει να χάσει την Τρίτη στο Κίεβο, αν θέλει να κάνει πιο εύκολη τη ζωή της για τη συνέχεια. Η πρόσφατη ιστορία έχει ότι αποδείξει ότι ομάδες τύπου Μαυροβουνίου και Πολωνίας, οι οποίες θα επισκεφθούν το Γουέμπλεϊ τον Οκτώβριο, έχουν τον τρόπο να δυσκολεύουν την κατάσταση.

Επομένως, όλα είναι ακόμα –τουλάχιστον για την απευθείας πρόκριση- ρευστά.

Ακόμα, όμως, και αν η Εθνική Αγγλίας φτάσει, εύκολα ή δύσκολα, στην κορυφή του λόφου, οι προοπτικές δεν θα είναι ενθαρρυντικές. Και πώς να είναι, από τη στιγμή που ακόμα και οι ίδιοι οι σύλλογοι της Πρέμιερ Λιγκ «ομολογούν» με τη μεταγραφική συμπεριφορά τους ότι δεν  έχουν σε υπόληψη τα βρετανικά ποδοσφαιρικά προϊόντα.  Το παζάρι που ολοκληρώθηκε μόλις πριν από μερικά εικοσιτετράωρα, επιβεβαιώνει τη γύμνια του αγγλικού ποδοσφαίρου σε ταλέντο.

Τη στιγμή που η Ρεάλ Μαδρίτης έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ μεταγραφικής δαπάνης για τον Βρετανό (αλλά όχι Αγγλο) Γκάρεθ Μπέιλ, εννέα από τους είκοσι συλλόγους της Πρέμιερ «ψώνισαν» εκτός νησιού. Οι Αρσεναλ, Τσέλσι, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Σίτι, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Νιούκαστλ, Σαουθάμπτον, Στόουκ και Τότεναμ δαπάνησαν συνολικά 470 εκατομμύρια ευρώ για να πάρουν  45 ποδοσφαιριστές, αλλά κανείς από αυτούς δεν είναι εγγεγραμμένος στα μητρώα κάποιας ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας του νησιού. Κι αν για Αρσεναλ, Τσέλσι, Σίτι, Σαουθάμπτον και Τότεναμ μπορεί να ισχύσει η δικαιολογία ότι εκεί κάνουν κουμάντο αλλοδαποί τεχνικοί, για τις άλλες τέσσερις δεν ισχύει. Ακόμα και ο Ντέβιντ Μόγιες που πήρε παίκτη από την παλιά του ομάδα, δεν διάλεξε κανέναν από τους Βρετανούς της, αλλά έναν Βέλγο με καταγωγή από το Μαρόκο.

Σημεία των καιρών, εντελώς αναπόφευκτα. Από τη στιγμή που το αγγλικό ποδόσφαιρο θέλησε να ανοίξει σύνορα και αγορές και να «πλησιάσει» τον υπόλοιπο κόσμο, ήταν λογικό να ζητήσει ενίσχυση –σε όλα τα επίπεδα- εκτός Βρετανίας.

Δυστυχώς, σε ό,τι αφορά το ποδοσφαιρικό ταλέντο, η σύγκριση των ντόπιων με την παγκόσμια ποδοσφαιρική πραμάτεια δεν έγειρε τη ζυγαριά προς την αγγλική πλευρά.

Η Πρέμιερ Λιγκ λάμπει, αλλά αν κοιτάξεις αυτό το αστραφτερό παζλ από κοντά, θα δεις πολύ λίγα αληθινά σπάνια κομμάτια με καταγωγή από Αγγλία, Ουαλία, Σκωτία και  (βόρεια ή  ελεύθερη) Ιρλανδία. 

Η σφραγίδα ποιότητας δεν είναι πια οι ντόπιοι. Πολύ φυσιολογικά, λοιπόν, ο βρυχηθμός των λιονταριών είναι, όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια, μελαγχολικός…

Πηγή: england365.gr