Στη μονομαχία στον πράσινο βάλτο του ελληνικού ποδοσφαίρου πρωταγωνιστές είναι οι Μελισσανίδης και Μαρινάκης. Λέγαμε χθες ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πολύ μικρό για να χωρέσει Μαρινάκη - Μελισσανίδη μαζί. Να το κάνουμε πενηνταράκια; Στην Αγγλία χωράνε -και άνετα μάλιστα- και η Γιουνάιτεντ και η Αρσεναλ, και η Τσέλσι και η Λίβερπουλ. Και η Σίτι που ξεπετάχτηκε τα τελευταία χρόνια και η Τότεναμ. Κατ' αρχάς, γιατί υπάρχουν κανόνες. Δεν είναι το ποδόσφαιρο, ο θεσμός, η διοργάνωση, πουτσ... μπουλούκι. Να υπάρχει ένας δυνατός κι όλοι να τον προσκυνάνε και να του λένε «άφεριμ εφέντη».

Στην Αγγλία υπάρχουν λεφτά για όλους. Γεμάτα είναι τα γήπεδα, χαλιά στα πόδια των ομάδων στρώνουν οι χορηγοί. Δεν περιμένει ο πρωταθλητής να κονομήσει από τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ κι όλοι οι άλλοι σαν ζήτουλες με το χέρι απλωμένο από τον ΟΠΑΠ. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο χωράνε στην Ισπανία Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Γι' αυτό ακριβώς στη Γερμανία δεν παίζει μόνη της η Μπάγερν.

Στην Ελλάδα όταν ήταν δυνατός ο Βαρδινογιάννης, ο Ολυμπιακός την έβγαζε με τον Σαλιαρέλη. Οταν ήταν δυνατός ο Κόκκαλης, οι Βαρδινογιάννηδες πήγανε πάσο. Κάνανε στην άκρη. Κι όταν πήγανε να κάνουν ρελάνς με τον Τζίγγερ, πήρανε ένα πρωτάθλημα το 2004, κι ύστερα τους έφαγε η μαρμάγκα. Ο Κόκκαλης μια σεζόν άντεξε κόντρα στην πολυμετοχικότητα του Παναθηναϊκού. Την επόμενη πήγε πάσο κι ο Πατέρας πήρε το πρωτάθλημα με κάτω τα χέρια. Και όλα τα «συνεργεία» του χτυπάγανε προσοχές.

Ανευ αντιπάλου, τέλος, παίζει τα τρία τελευταία χρόνια ο Μαρινάκης. Ποιος να τον κοντράρει; Ο Αλαφούζος στον Παναθηναϊκό ψάχνει ψιλά για να χαλάσει τάλιρο κι ο Σαββίδης στον ΠΑΟΚ έχει ακόμα πολύ δρόμο. Ούτε «δίδυμα» υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο ούτε κόντρες. Στα λόγια και στα χαρτιά είναι μεγάλες κάποιες ομάδες. Στην πράξη αυτός που είναι κάθε φορά ο δυνατός κάνει όλους τους άλλους μία μπουκιά.

Πώς να χτυπήσει κάποιος τον Ολυμπιακό όταν αυτός ξεκινάει με τα 20+ εκατομμύρια του Τσάμπιονς Λιγκ; Για να τον κοντράρεις, πρέπει εσύ να βάλεις αυτά τα λεφτά από την τσέπη σου και «στο εάν». Αν, τελικά, καταφέρεις να τον φέρεις βόλτα και να τερματίσεις πρώτος. Και όταν, μάλιστα, έχεις να αντιμετωπίσεις ένα ακόμα τεράστιο χάντικαπ: ότι αυτός έχει έτοιμη ομάδα. Εσύ για να τη φτιάξεις πρέπει να χαλάσεις πολύ περισσότερα. Και πάντα «στο εάν». Και δεν είναι μόνο αυτό.

Ο δυνατός έχει πάντα στη διάθεσή του τους μηχανισμούς να τον υπηρετούν. Οπως οι μύγες πάνε και κολλάνε πάνω στη λάμπα, έτσι και τα παράσιτα στα ποδοσφαιρικά κυκλώματα τρέχουν πάντα να προσφέρουνε τις υπηρεσίες τους στον ισχυρό. Σε αυτόν που έχει δύναμη και λεφτά. Επειδή, όπως είπαμε πιο πάνω, δεν υπάρχουν κανόνες. Υπάρχει όπως στα γουέστερν ο νόμος του δυνατού. Οπως ένας ήταν ο σερίφης σε κάθε χωριό στην Αμερική, έτσι ένας είναι πάντα ο σερίφης στο χωριό του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Γι' αυτό και δεν υπήρξαν μάχες με μεγάλη διάρκεια και σε βάθος χρόνου. Πάντα αυτός που ήταν δεύτερος υποχρεωνόταν σε κομψή είτε σε άτακτη υποχώρηση. Φερ πλέι στην μπάλα εδώ στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ. Να δώσει στο τέλος της σεζόν ο ηττημένος το χέρι στον νικητή και την επόμενη να αρχίσουνε τη νέα μάχη φτου κι απ' την αρχή. Στην Ελλάδα ο δυνατός εννιά φορές στις δέκα παίζει μόνος του. Αυτά.

Σιωπηλός άκουγε ο Μπάγεβιτς τον Μελισσανίδη να λέει για τις σφαγές των 15 χρόνων του Ολυμπιακού.

- Observer

Ισως αρχίζει να προκύπτει, θέμα προπονητή

ΤΟ ΟΤΙ κάτι δεν πάει καλά με τον Αναστασίου είναι γνωστό. Οτι ο κόουτς επιμένει πολύ στο ολλανδικό 4-3-3. Στην καθομιλουμένη δηλαδή, «όσα πάνε κι όσα 'ρθούνε». Εχει όμως ο Παναθηναϊκός τους ποδοσφαιριστές και την ομάδα για να παίζει ελεύθερα και ανοιχτά; Δύσκολο. Γι' αυτό έχουν ήδη αρχίσει να του λένε να μαζευτεί. Να μαζέψει δηλαδή την ομάδα, να παίξει 4-2-3-1 με δύο αμυντικά χαφ. Να κλείσει τους χώρους στο κέντρο και να προστατεύσει τους αμυντικούς του που είναι εύκολοι στην γκέλα. Κάπως έτσι το αυριανό ματς στον Πλατανιά κρίνεται κομβικό.

Και σε ό,τι έχει να κάνει κατ' αρχάς με το αποτέλεσμα αλλά και με την εμφάνιση του Παναθηναϊκού. Ισως αρχίζει να προκύπτει, δηλαδή, θέμα προπονητή. Κι ιδού που έσκασε μύτη ο πρώτος δελφίνος: ο Νίκος Νιόμπλιας. Αρτι απολυθείς από την εθνική Κύπρου, έχοντας μάλιστα κάνει και την εξής ιστορική δήλωση: «Οι ήττες μέχρι τώρα στην καριέρα μου ήταν λίγες». Ποια καριέρα, όμως; Μια σεζόν ολόκληρη σε ομάδα δεν έχει κάνει. Να ξεκινήσει, δηλαδή, και να τελειώσει. Εκτός αν εννοεί καριέρα την Εθνική Ελπίδων.

Εκαναν ένταση για να περάσει η ώρα

ΔΕΝ είναι μόνο οι πολιτικοί που πουλάνε τρέλα και λένε άλλα αντ' άλλων. Επειδή η λέξη «απόλυση» χτυπάει άσχημα, το λένε τώρα σχετικά με τους δημόσιους υπαλλήλους «κινητικότητα». Αντε να καταλάβει ο μπάρμπα Μήτσος στην Τραχανοπλαγιά περί τίνος πρόκειται. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο υπάρχουν οι αποκαλούμενες αργκό. Κάποια κοινωνικά στρώματα χρησιμοποιούν μια δικιά τους διάλεκτο για να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι τι λένε. Κι αυτό δεν γίνεται μόνο από τις τραβεστί με τα καλιαρντά, τα κλεφτρόνια και τα πρεζόνια. Δεν είναι μόνο το περιθώριο. Και στο χρηματιστήριο έχουν τη δικιά τους αργκό.

Αν μια μέρα υπάρχει χασούρα, δεν λένε πέσανε οι τιμές των μετοχών. Εχουν εφεύρει και χρησιμοποιούν άλλες λέξεις. Οπως «διόρθωση» και «νευρικότητα». Και πρώτοι και καλύτεροι διδάξαντες στο «άλλα λέμε κι άλλα εννοούμε» είναι οι δημοσιογράφοι. Πάνε τις προάλλες οι οργανωμένοι του ΠΑΟΚ και κάνουνε «ντου» στα γραφεία της Χρυσής Αυγής. Μπουζουριάζει η αστυνομία 46 από δαύτους και την άλλη μέρα πρωί πρωί στον εισαγγελέα. Ιδού, λοιπόν, η δημοσιογραφική προσέγγιση: «Ελεύθεροι οι 46 οπαδοί του ΠΑΟΚ που δημιούργησαν ένταση έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής. Σε τρεις μήνες η τακτική δικάσιμος». Δεν έγινε και τίποτα δηλαδή. Ούτε κανένα «ντου» ούτε τίποτα τσαμπουκάδες. Ούτε τίποτα ψιλές πέσανε. Αυτά τα 46 καρντάσια εκεί που πίνανε τους φραπέδες τους αποφασίσανε να κάνουν ένταση για να περάσει η ώρα. Εχει μπει κανείς φυλακή, επειδή προκάλεσε ένταση;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιατί στον Ολυμπιακό ενοχλήθηκαν από το 1,9 του ΟΠΑΠ στην ΑΕΚ και δεν τους ενόχλησε το 1,5 της Νova;

Πηγή: Goal

Μελισσανίδης Μαρινάκης Ποδόσφαιρο ΑΕΚ SPORTS Ολυμπιακός