Οπως στη φάση του πρώτου γκολ, όταν λες και είχε μαγνήτη, η μπάλα πήγε πάνω του από το σουτ του Μανιάτη για να τη στείλει στα δίχτυα. Και επειδή, όπως λέει και ο Μίτσελ, το ρεπερτόριό του είναι πλούσιο, ακολούθησαν δύο γκολ για χάι λάιτ -ένα με κεφαλιά κι ένα με σουτ και κάπου εκεί σταμάτησε με τη Βέροια.

 

Θα μπορούσε να βάλει και τέταρτο, αλλά προτίμησε την ασίστ στον Κάμπελ, ίσως γιατί δεν θέλει να χαλάει τα χατ τρικ, ίσως για να αποδείξει πόσο ομαδικός είναι. Πού να ήταν χθες ο Βαλβέρδε να τον δει, να γυρίζει και στο κέντρο να πρεσάρει και να πρεσάρει. Οφείλει κανείς να απονείμει τα εύσημα στον Μίτσελ που τον έχει στηρίξει στην πράξη και δεν τον... ξέχασε στον πάγκο, έχοντας στη διάθεσή του ένα Σαβιόλα (ο Αργεντινός είχε γκίνια χθες με την απώλεια του πέναλτι). Οσο συνεχίζει έτσι ο Μήτρογλου τόσο θα μικραίνει το διάστημα που θα τον βλέπουμε στα ελληνικά γήπεδα και θα επισκιάζει τις πολύ καλές εμφανίσεις συμπαικτών του. Οπως του Γιάννη Μανιάτη που τα έκανε όλα στο κέντρο, επιστρέφοντας στην αγαπημένη θέση του, αφού από τότε που έγινε χαφ, θέλει να αφήσει πίσω το παρελθόν του ως μπακ.

 

Το πιο σημαντικό για τον χθεσινό Ολυμπιακό είναι ότι προερχόμενος από την πιο μεγάλη εκτός έδρας νίκη του στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν έδειξε τα κλασικά συμπτώματα της ελληνικής ασθένειας σε τέτοιες περιπτώσεις. Μπήκε δυνατά για να «καθαρίσει» το ματς και δεν σταμάτησε στο δεύτερο ημίχρονο. Με τέτοια συμπεριφορά και τέτοια παιχνίδια θα μαζέψει πολύ περισσότερο κόσμο σε τέτοια ματς, δείχνοντάς του τον απαραίτητο σεβασμό. Και επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο, η αλλαγή νοοτροπίας οφείλεται και στο βάθος που έχει στο ρόστερ, αφού όποιος... βαριέται, ξέρει ότι εύκολα μπορεί να βρεθεί στον πάγκο από τη στιγμή που υπάρχει άλλος να περιμένει να παίξει.

Πηγή: SportDay