Την κολλάει στο πόδι του σαν να του το επιβάλλει μία αόρατη δύναμη. Με μια χορευτική φιγούρα τη φέρνει από το αριστερό στο δεξί, ξεφεύγοντας από τους παίκτες που τον μαρκάρουν με την ταχύτητα και την ευελιξία ενός σκιέρ.
Τη βρίσκει στον βηματισμό και χωρίς δεύτερη σκέψη -η δεύτερη σκέψη είναι πάντα αυτή που κάνει λάθος- τη στέλνει εκεί που οι τερματοφύλακες αδυνατούν να αντιδράσουν και μόνο οι τηλεοπτικές και φωτογραφικές κάμερες μπορούν να αποτυπώσουν την πορεία της.
Ενα γκολ εκπληκτικό σε έμπνευση και σε εκτέλεση. Η έμπνευση θέλει μυαλό, η εκτέλεση ικανότητα. Και τις δυο αρετές ο Κώστας που «μεγάλωσε» τις έχει κάνει πια κτήμα του. Χαρακτηριστικό γκολ Μήτρογλου! Ή, για να είμαστε ειλικρινείς και απόλυτα ακριβείς, από τα γκολ που μόνο ο Μήτρογλου έχει την ικανότητα να πραγματοποιήσει.
Με ποιο πόδι σούταρε; Με το καλό; Και ποιο είναι το καλό παρακαλώ; Ο Κώστας έχει μάθει να σουτάρει και με τα δύο με την ίδια άνεση και ευκολία που περπατάει. Δεν υπάρχει «καλό»! Και τα δύο είναι έτοιμα ανά πάσα στιγμή να εξυπηρετήσουν τις εμπνεύσεις του. Ο,τι πιο δύσκολο για έναν αντίπαλο που τον μαρκάρει. Ο μεγαλύτερος μπελάς για έναν αμυντικό να μην έχει τη δυνατότητα να πάει τον αντίπαλο στην αδύνατή του πλευρά.
Η τεχνική του κατάρτιση μας εντυπωσίασε περισσότερο, ακόμα και από το ταλέντο του, στα πρώτα του βήματα. Οταν ακόμα ο Κώστας με το παράξενο στυλ συστηνόταν στο φίλαθλο ποδοσφαιρικό κοινό.
Ηταν η γερμανική του παιδεία που τον έκανε να ξεχωρίζει σε επίπεδο τεχνικής κατάρτισης. Τα παιδικά χρόνια στο Ντούισμπουργκ, η εκμάθηση του ποδοσφαιρικού αλφάβητου στη δεύτερη ομάδα της Γκλάντμπαχ.
Εκεί έμαθε να κοντρολάρει σωστά και γρήγορα, να σκεπάζει την μπάλα έχοντας πάντα τον έλεγχό της, εκεί εξάσκησε και τα δυο του πόδια να σουτάρουν και να ντριμπλάρουν σωστά, απαραίτητο προσόν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο για παίκτες που θέλουν να ανέβουν στην ιεραρχία για να ξεχωρίσουν από τον μέσο όρο. Εκεί διδάχθηκε τον τρόπο να προλαβαίνει τον αντίπαλο στον αέρα, να διαβάζει τις φάσεις, να εκμεταλλεύεται τη δύναμη του κορμιού του.
Τεχνικά ο Κωστής μάς ήρθε έτοιμος ή σχεδόν έτοιμος. Επί ελληνικού εδάφους όφειλε να αποκτήσει εμπειρίες, παραστάσεις, να «γράψει» χιλιόμετρα εξασκώντας την τεχνική του σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο και κυρίως βάζοντας το ταλέντο του να δοκιμαστεί στη συνεχή πίεση και ένταση μιας επαγγελματικής κατηγορίας.
Δεν τα πήγε κι άσχημα. Η διάρκεια ήταν το ζητούμενο και η ωριμότητα στο παιχνίδι του και όχι μόνο, που έδειχνε να καθυστερεί σε σύγκριση με τα υπόλοιπα για την ηλικία του αναπτυχθέντα προσόντα. Τα περιστατικά εκείνης της περιόδου, πολλά με πιο χαρακτηριστικό τον εξάψαλμο -τον λες και έτσι- από τον πρόεδρο Κόκκαλη για τα «πιστόλια» στον πανηγυρισμό του.
Ο δανεισμός, δυο φορές μάλιστα σε Πανιώνιο και Ατρόμητο, αποδείχθηκε ότι τελικά του έκανε πολύ καλό. Ηταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών στην ελληνική πραγματικότητα (γιατί στο εξωτερικό είναι διαφορετικά) που το «αγροτικό» δεν αλλοίωσε τα χαρακτηριστικά του. Δεν τον πτόησε η αλλαγή περιβάλλοντος, δεν το θεώρησε «τιμωρία» ή αποκλεισμό, δεν τον ανάγκασαν οι συνθήκες να «προσαρμοστεί» ή να αφομοιωθεί από το χαμηλότερο ανταγωνιστικό επίπεδο στο οποίο εντάχθηκε.
Φρόντισε κι επεδίωξε με απόλυτη ωριμότητα να ξεχωρίσει και ξεχώρισε. Πίστεψε στην καθιέρωσή του και δικαιώθηκε.
Στον Πανιώνιο ήταν αυτός που έβγαλε τα κάστανα από τη φωτιά σε μια δύσκολη για τους Νεοσμυρνιώτες περίοδο, βοηθώντας την ομάδα να αποφύγει τον υποβιβασμό. Στον Ατρόμητο σημαιοφόρος στην καλύτερη χρονιά για τους Περιστεριώτες που ακόμα δεν τον έχουν ξεπεράσει. Κάθε φορά που επιθετικός τους χάνει σίγουρο γκολ, όλο το όνομα του Μήτρογλου επικαλούνται.
Ολα δείχνουν να έγιναν για το καλό του. Επέστρεψε στην ομάδα που αγαπά πιο ώριμος από ποτέ και αποφασισμένος να μην αμφισβητηθεί στο μέλλον από κανένα. Μέλλον που του ανήκει! Τα πιστόλια έχουν πάντα σφαίρες και ο πανηγυρισμός για τον οποίο κάποτε επικρίθηκε αποτελεί πλέον σήμα κατατεθέν.
Τα «ρεκόρ» διαδέχονται το ένα το άλλο. Πρώτος παίκτης του Ολυμπιακού που έκανε χατ τρικ σε δυο συνεχόμενα παιχνίδια, πρώτος Ελληνας που πέτυχε χατ τρικ σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ. Και έπεται συνέχεια.
Ελπίζουμε επί ελληνικού εδάφους, γιατί με τέτοιες επιδόσεις σίγουρα οι καλές προσφορές για μετοίκηση στο εξωτερικό θα πληθύνουν.
Και αν ο Κωστάκης παίξει στο εξωτερικό και καθιερωθεί εκεί, τότε -να μου το θυμηθείτε- θα έχει πολλές ελπίδες να τον ανακαλύψει και να τον καθιερώσει και στην Εθνική ομάδα ο Σάντος!
Πηγή: SportDay