Όχι τυχαία, κι αυτός στην ίδια ηλικία κάνει την έκρηξη πετυχαίνοντας 29 γκολ στο πρωτάθλημα, επίδοση που φέτος μπορεί να πιάσει κι ο «βεζύρης». Ομως ο Νικόλας δεν έχει αντίστοιχη σούπερ παραγωγή γκολ στην Ευρώπη και γιατί τότε ο Ολυμπιακός έπαιζε λιγότερα ματς: το ίδιο ισχύει και για όλους τους άλλους μεγάλους Ελληνες σκόρερ, αλλά και για σπουδαίους ξένους στράικερ που τίμησαν το πρωτάθλημά μας. Ολοι καλοί, όλοι σε λίγο πίσω από τον Mήτρογλου.  

Ο Μήτρογλου είναι φαινόμενο: απλά πράγματα. Δεν συγκρίνεται με κανέναν από τους μεγάλους σκόρερ του παρελθόντος, γιατί κανείς από αυτούς δεν έχει να επιδείξει ανάλογα κατορθώματα -δεν υπάρχει π.χ. Ελληνας ποδοσφαιριστής που να έχει σημειώσει χατ τρικ στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ακόμα και φορ ράτσας, όπως ο Βαζέχα π.χ., στον πίνακα των σκόρερ σε ευρωπαϊκά ματς θα δουν την πλάτη του: ο μεγάλος Πολωνός έχει πετύχει 12 γκολ με τη φανέλα του ΠΑΟ στην Ευρώπη -ο Μήτρογλου έχει ήδη 11!

Αδικήθηκε

Γίνεται μια συζήτηση για το αν ο Μήτρογλου αδικήθηκε από τους προηγούμενους προπονητές του -όσοι το πιστεύουν τονίζουν ότι ο Μίτσελ είναι ο πρώτος που τον κατάλαβε. Σέβομαι το κατόρθωμα του Ισπανού κόουτς και του αναγνωρίζω το ρίσκο που πήρε να ποντάρει στον Ελληνα φορ, ζητώντας μάλιστα την πώληση του περσινού πρώτου σκόρερ Ράφικ Τζεμπούρ, αλλά και την απόκτηση κάποιου που δεν θα δημιουργεί στον Μήτρογλου σκοτούρες -μιλάω για τον εξελίξιμο αλλά ακόμα άγουρο Σκέποβιτς. Προσοχή, όμως, στις άδικες συγκρίσεις: άλλος ο προ διετίας Μήτρογλου που τον έδιναν δανεικό στον Ατρόμητο και στον Πανιώνιο κι άλλος ο τωρινός. Εκείνος έσπαγε τα αποδυτήρια όταν γινόταν αλλαγή, ο τωρινός μένει εκτός και δεν λέει κουβέντα. Εκείνος έπαιρνε την μπάλα να χτυπήσει πέναλτι με την Ανόρθωση, αγνοώντας τον προπονητή του, ενώ ο τωρινός τ' αφήνει αδιαμαρτύρητα στον Σαβιόλα κι ας έπρεπε και τα πέναλτι να τα εκτελεί αυτός.

Χάρισμα

Ο Μήτρογλου έχει ένα χάρισμα που έχουν όλοι οι μεγάλοι σκόρερ: μοιάζει πάντα ίδιος σαν ο χρόνος να μην τον έχει αγγίξει καθόλου. Από την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε στην Ελλάδα τα προσόντα του ήταν ίδια με τα σημερινά: αίσθηση του γκολ, πολύ καλές τοποθετήσεις στην περιοχή, τελειώματα με όλους τους δυνατούς τρόπους, έκρηξη και αυτοπεποίθηση. Ολα αυτά τα έδειξε 17 χρόνων με την Εθνική Νέων και όλα αυτά τα έχει και τώρα. Αλλά για να γίνει ό,τι έγινε, χρειαζόταν κάτι σημαντικότερο από προσόντα: χρειαζόταν μια διαδρομή καριέρας που θα τον ατσάλωνε.

Τυχερός

Είναι τυχερός ο Μήτρογλου γιατί στην περίπτωσή του ο Ολυμπιακός δεν επανέλαβε τα λάθη που έγιναν με ένα άλλο μεγάλο ταλέντο, τον Νέρι Καστίγιο. Ο Ολυμπιακός δεν έχασε από τον Καστίγιο -ίσα ίσα τον πούλησε 17 εκατ. ευρώ, ποσό που αποτελεί ρεκόρ πώλησης παίκτη στην ελληνική ποδοσφαιρική ιστορία. Ο ίδιος όμως ο Καστίγιο έμεινε κατά κάποιο τρόπο ανολοκλήρωτος και ποτέ δεν αξιοποίησε το ταλέντο του: υπερνταντεύτηκε, καλόμαθε, έγινε φίρμα πριν καλά καλά γίνει ποδοσφαιριστής γιατί στον Ολυμπιακό τού Κόκκαλη υπήρξε κι αυτός ένα από τα αγαπημένα παιδιά του προέδρου, που είχαν το δικαίωμα να κάνουν πλάκα στα αποδυτήρια, να λειτουργούν ως «παλιοί» ενώ ήταν μόλις 20 χρόνων, να μη σέβονται και πολύ τους προπονητές και τις υποδείξεις τους. Με τον Μήτρογλου δεν έγινε το ίδιο λάθος γιατί άλλαξε η διοίκηση: ο «βεζίρης» μπορεί να πικράθηκε όταν έφυγε για να πάει δανεικός στον Πανιώνιο και τον Ατρόμητο. Μπορεί επίσης να του κακοφαίνονταν όταν πέρυσι ήταν αναπληρωματικός (ή συνδικαιούχος -στην καλύτερη- της θέσης του βασικού φορ με τον Τζεμπούρ), ενώ τα φετινά του κατορθώματα μαρτυρούν ότι ήταν ήδη καλύτερος του Αλγερινού. Ομως είναι ακριβώς αυτές οι μικρές πίκρες που τον έκαναν τον υπέροχο παίκτη που είναι σήμερα. Οι δανεισμοί μεγάλωσαν το πείσμα του, ο πάγκος τον βοήθησε να σκληρύνει: οι μικρές αυτές ήττες τον όπλισαν με θέληση. Τίποτα δεν του χαρίστηκε -ας μην το ξεχνάμε.

Καριέρα

Ο Μήτρογλου εκβιάζει λιγότερο το γκολ, πασάρει πιο πολύ, βγαίνει πιο πολύ από την περιοχή, ανοίγει διαδρόμους για συμπαίκτες: όλα αυτά είναι συνέπεια της εξέλιξης του παιχνιδιού του και η εξέλιξη αυτή ήρθε γιατί μεγάλωσε σωστά παλεύοντας για καταξίωση. Ο,τι πέτυχε το κέρδισε. Ο Μητρογλου κινδύνευε από το ταλέντο του να μείνει ένα από τα δεκάδες προικισμένα παιδιά που νιώθουν ότι όλοι συνωμοτούν εναντίον τους φθονώντας το χάρισμά τους. Σήμερα, έχοντας γίνει η οργή του Θεού, είναι έτοιμος όχι απλά να καταρρίψει κάθε ρεκόρ στο πρωτάθλημά μας, αλλά και να φύγει στο εξωτερικό και να κάνει καριέρα τεράστια. Χάρη στον Ολυμπιακό που τον μεγάλωσε σωστά. Με σεβασμό στο ταλέντο του, αλλά και χωρίς νταντέματα. Προσφέροντάς του τα πάντα, χωρίς να του χαρίσει τίποτα.     

Αντίο

Ο Γιώργος Αμερικάνος ήταν μαζί με τον Τρόντζο και τους άλλους της μεγάλης ΑΕΚ που κέρδισε το πρώτο ελληνικό ευρωπαϊκό τρόπαιο, ένας από τους μεγάλους θρύλους του μπάσκετ της προ Γκάλη εποχής. Ο Αμερικάνος, ως ο μεγάλος σκόρερ εκείνης της καταπληκτικής ΑΕΚ, μαζί με τον Κολοκυθά, ηγέτη και σκόρερ του Παναθηναϊκού, δένουν δυο εποχές του μπάσκετ: τη μυθολογική, που συμβολίζει η «Χρυσή Πεντάδα» του Πανελληνίου, και την άκρως επαγγελματική που ξεκινά με τους Ελληνοαμερικανούς και φυσικά τον Γκάλη που άλλαξε τον τρόπο που οι Ελληνες αντιμετωπίζουν το μπάσκετ. Ο Αμερικάνος και η ομάδα του υπήρξαν ο κρίκος της αλυσίδας: χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα είχε ακολουθήσει, καθώς η τότε επιτυχία τους έκανε τους Ελληνες παράγοντες και φιλάθλους να πιστέψουν πως υπάρχουν περιθώρια για ευρωπαϊκές διακρίσεις. Ειδικά υπο αυτό το πρίσμα ο Αμερικάνος υπήρξε ένας τρομακτικός αθλητής: υπήρξε ο καλύτερος παίκτης της πρώτης ομάδας που έδειξε στους Ελληνες ότι δεν πρέπει να είναι κακομοίρηδες και φοβιτσιάρηδες, ότι ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός δεν πρέπει να τους τρομάζει, αλλά να είναι σκοπός. Ο Αμερικάνος και η ΑΕΚ του έκαναν πολύ κόσμο να κατανοήσει αυτό που μάθαμε σήμερα να λέμε «ευρωπαϊκό όραμα», έννοια πραγματικά απλησίαστη για την Ελλάδα του '60.

Η ΑΕΚ για την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο Καλλιμάρμαρο ονομάστηκε «βασίλισσα»: από τότε τη συνοδεύει ο κολακευτικός αυτός τίτλος, απόρροια μιας επιτυχίας που στα χρόνια εκείνα υπήρξε τεράστια. Αυτή κυρίως την κληρονομιά δεν σεβάστηκαν όσοι έστειλαν το μπάσκετ της στη Β' Εθνική και το ποδόσφαιρό της στη Γ': βεβήλωσαν την κληρονομιά της «βασίλισσας». Κατά κάποιο τρόπο μπορούμε να πούμε πως η ΑΕΚ χάνοντας τον Αμερικάνο χάνει κάποιον από τους μπαμπάδες της. Χάρη σ' αυτόν έγινε «βασίλισσα» και χάρη σ' αυτόν απέκτησε θαυμαστές, οπαδούς και πιστούς.   

Νέες προσφυγές

Αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός κάπως βελτιώνεται. Οικονομικά όμως τα προβλήματα παραμένουν ίδια κι απαράλλαχτα: εκτός από τον Τοτσέ -που μάλιστα ισχυρίζεται ότι είναι απλήρωτος από τον Δεκέμβριο του 2012- κατέθεσε προσφυγή και ο Φάμπρι που τσακώθηκε με τον Βαρέλα και ζητάει τα λεφτά του! Το επισημαίνω γιατί, ενώ όλοι λένε ότι στόχος του ΠΑΟ είναι να βγει στην Ευρώπη, εγώ λέω ότι στόχος πρέπει να είναι να παίξει στην Ευρώπη. Και για να παίξει στην Ευρώπη, χρειάζεται και το ρημάδι το πιστοποιητικό πάλι, αυτό που πέρυσι του έδωσε η κακιά ΕΠΟ και του ακύρωσε η καλή ΟΥΕΦΑ...

Πηγή: SportDay

Μήτρογλου Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός