Ο Κακά φτάνει πρώτος στην μπάλα και την πετάει πλάγιο άουτ με δύναμη. Μετά κάνει νεύματα στους συμπαίκτες του να μείνουν εκεί, προσηλωμένοι στους προσωπικούς τους αντιπάλους για να μην επιτρέψουν στους παίκτες της Μπαρτσελόνα να επαναφέρουν την μπάλα όπως θέλουν. Η σκηνή γίνεται ακόμα πιο όμορφη γιατί σε αυτή την κατά τα άλλα ασήμαντη φάση όλοι οι συμπαίκτες του δείχνουν να τον ακούν με σεβασμό. Όπως παλιά.

Το 2003 όταν είχα δει τον Ρίκι Κακά πρώτη φορά με τη φανέλα της Μίλαν είχα μείνει άφωνος. Η πρώτη σχέση μου με τον Κακά ξεκινά το 2002 στο Μουντιάλ της Άπω Ανατολής σε ένα ματς με την Τουρκία – νομίζω στον ημιτελικό. Ο Σκολάρι του δίνει το δικαίωμα ν’ αγωνιστεί κι αυτός παίρνει την μπάλα και κάνει δυο ντρίμπλες στα δεξιά της επίθεσης. Ο σκηνοθέτης ανοίγει το πλάνο και ξαφνικά διαπιστώνουμε ότι τον χαρισματικό μικρό κυνηγάνε πέντε Τούρκοι! Ένας εναντίον όλων ο Κακά στριφογυρίζει με την μπάλα, όσο κι όπως θέλει. Το πλάνο ήταν καταπληκτικό κι εγώ έμεινα με την εντύπωση ότι εμφανίστηκε ένας ακόμα ντριμπλομανής Βραζιλιάνος αστέρας, ένας Ρομάνο Πορταλούπι του 2000, θεαματικός και ταυτόχρονα άσχετος με την ευρωπαϊκή αντίληψη του ποδοσφαίρου που είναι η μόνη που επιτρέπει μεγάλες καριέρες. Έκανα ευτυχώς λάθος.
Βλέμμα
Θυμάμαι την επιβλητική του εικόνα στο «Σαν Σίρο», τόπο θαυμάτων, που κατέκτησε αμέσως απλά με το βλέμμα του. Δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ Βραζιλιάνος κυνηγός με μεγαλύτερη ευκολία προσαρμογής στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ο Κακά ήταν πλουσιόπαιδο, δεν κουβαλούσε την ανάγκη να γλιτώσει από τη φτώχεια παριστάνοντας τον ζογκλέρ, ούτε ένιωσε κάποιο δέος στη Βία Μόντε Ναπολεόνι: με το cool παιχνίδι του το Τσάμπιονς Λιγκ έγινε η πασαρέλα του. Το 2004, σε χρόνο ρεκόρ, ο Κακά συνδύαζε σε τεράστιες δόσεις βραζιλιάνικη κλάση, ευρωπαϊκή εκπαίδευση και ιταλική κυνικότητα. Με το ηγετικό του παράστημα ήταν προορισμένος να γίνει ο καλύτερος στον κόσμο. Ήταν ήδη το πιο μοντέρνο δεκάρι του καιρού του.
Πάντα
Ο Κακά κέρδισε τα πάντα με τη Μίλαν: ήταν ο καλύτερος κι όταν αυτή ήταν πανάκριβη κι έχανε τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ γιατί σκεφτόταν μόνο τη στέψη, όπως εκείνος με τη Λίβερπουλ στην Πόλη και ήταν αυτός που έκανε την απόλυτη διαφορά όταν η ομάδα του έμπαινε από τον Μπερλουσκόνι σε φάσεις λιτότητας. Αν δεν κέρδισε όλες τις Χρυσές Μπάλες της δεκαετίας και περιορίστηκε σε μόνο μία (το 2007), κι αν δεν γράφτηκαν για αυτόν τραγούδια και μυθιστορήματα, όπως π.χ. για τον Ροναλντίνιο ή τον Ρονάλντο, ήταν γιατί όλοι όσοι τον έβλεπαν ένιωθαν για χρόνια τη βεβαιότητα ότι την επόμενη σεζόν θα είναι ακόμα καλύτερος! Ίσως και να έφταιξε ότι το 2006, οι Βραζιλιάνοι αντί να στήσουν τη Σελεσάο πάνω του και να κερδίσουν το Μουντιάλ προτίμησαν να αναδείξουν σε ηγέτη της ομάδας τον Ροναλντίνιο: ο Ζιντάν τούς έκανε να καταλάβουν το λάθος τους.
Μεταγραφή
Ο Κακά ήταν ένας από τους λίγους Βραζιλιάνους που ξεπέρασε γρήγορα και την αποτυχία της Σελεσάο το 2006 – σε χρόνο ρεκόρ μετά το Μουντιάλ κέρδισε ένα Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μίλαν στην Αθήνα ως απόλυτος ηγέτης της. Μετά ήρθε η μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης, το κλατάρισμα, οι πόνοι, οι επεμβάσεις και η επιστροφή στο Μιλάνο, που είχε ήδη κατακτήσει και που σωστά ένιωθε δικό του βασίλειο. Προχθές το βράδυ, όταν τον έβλεπα να σπριντάρει, καταλάβαινα πόσο ψάχνει αντοχή, δύναμη κι αυτοπεποίθηση. Ότι ξέρει μπάλα όσο λίγοι, δεν το αμφισβητεί κανείς.
Όνειρο
Ο Κακά έχει το ίδιο όνειρο με τους ανθρώπους της εθνικής Βραζιλίας: θέλει να κατακτήσει το Μουντιάλ και να το κάνει όπως ο Ρονάλντο το 2002, δηλαδή επιστρέφοντας από χρόνια γεμάτα δυσκολίες και πόνους. Ο Κακά μπορεί να γίνει για τον Σκολάρι η σπίθα που θα ανάψει τον ενθουσιασμό, ο μεγάλος ηγέτης για χάρη του οποίου θα πέσουν στη φωτιά όλοι οι άλλοι. Έχει πολλές φορές καθαρίσει αυτός για πάρτη τους - τώρα η δική του παρουσία θα είναι για τους άλλους το έξτρα κίνητρο, η ευκαιρία να δουν στην κορυφή του κόσμου τον πιο αγαπητό συμπαίκτη, τον μεγάλο από τη μοίρα αδικημένο. Νομίζω ότι στα σπριντ του το βράδυ της Τρίτης έτρεχε δίπλα του όλη η Βραζιλία φωνάζοντάς του ότι του λείπει λίγο για το μεγάλο come back.
Πιστός
Ο Κακά είναι βαθιά θρησκευόμενος. Πιστεύει σε έναν Θεό Βραζιλιάνο, έτοιμο να μπει και στο γήπεδο, γεμάτος διάθεση να βοηθήσει όσους την πίστη τους σε Αυτόν ποτέ δεν έχασαν. Να τον δω το καλοκαίρι με τη φανέλα της Σελεσάο και θα γίνω πιστός αυτού του Θεού κι εγώ….

Πηγή:sday.gr
 

Ποδόσφαιρο Διεθνή SPORTS Μίλαν