Είτε έχει κάποιος ιδιαίτερη συμπάθεια στους τερματοφύλακες είτε όχι (κακώς), είμαι βέβαιος ότι θα θαύμασε τους τρόπους με τους οποίους απέκρουε και την ικανότητα που επέδειξε ο Ισπανός απέναντι στην Μπενφίκα, την οποία νίκησε μονάχος οκτώ φορές!
Τέτοια αποτελεσματικότητα τερματοφύλακα είναι σπάνια και προφανώς θα υπάρξουν βραδιές και αγώνες που δεν θα την επιδείξει ο Ρομπέρτο σε τέτοιο βαθμό. Η εμφάνισή του, ωστόσο (τη σωστή μέρα στο σωστό γήπεδο, εκεί που ο Ολυμπιακός επιζητούσε πάση θυσία το τρίποντο για να προκριθεί στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ), επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι καμία ομάδα δεν μπορεί να φτάσει μακριά, αν δεν χτιστεί πρώτα κάτω από την εστία της, και προσθέτει πόντους στον Μίτσελ για την καλοκαιρινή επιμονή του να αποκτηθεί ποιοτικότερος παίκτης, από τους Κάρολ και Μέγερι, σ' αυτήν τη θέση.
Χωρίς τον Ρομπέρτο κι όσα αποσόβησε οι «ερυθρόλευκοι» θα είχαν υποστεί μια -πιθανώς και βαριά- οδυνηρή ήττα, καθώς -σε συνέχεια της μέτριας εμφάνισής τους στη Λεωφόρο- αδυνατούσαν σε όλο το 90λεπτο να ακολουθήσουν τον ρυθμό των Πορτογάλων, να ανακτήσουν κατοχή, να βγουν με αξιώσεις στην επίθεση! Καμία σχέση με την εμφάνισή τους προ δυο εβδομάδων στο «Ντα Λουζ», καμία σχέση με τις θεωρητικές τους (βάσει ποιοτικού δυναμικού) δυνατότητες.
Παρά το «φόρτωμα» της μεσαίας γραμμής με τέσσερις, η αδυναμία στα χαφ, η ταυτόχρονα κακή βραδιά (;) των περισσοτέρων ήταν τόση που έγειρε το Καραϊσκάκη! Εμεινε όρθιος ο Ολυμπιακός, επειδή ο Ρομπέρτο βρέθηκε στην ανίκητη βραδιά του και μόνο! Καλοί και άγιοι, λοιπόν, οι πανηγυρισμοί για τη νίκη και τη -σχεδόν βέβαιη- συνέχεια στη διοργάνωση, αλλά δεν πρέπει να καλύψουν και σήμερα τον αναγκαίο προβληματισμό για την τόσο άσχημη εμφάνιση.
Πηγή: Goal