Οι δύο Ισπανοί μπήκαν στη ζυγαριά, μαζί με τους αριθμούς που συνοδεύουν την εδώ και έναν χρόνο παρουσία του πρώην μεγάλου άσου της Ρεάλ και την τριετή θητεία του Βάσκου στον πάγκο των «ερυθρόλευκων».

Οι αριθμοί στο ποδοσφαίρου προκαλούν εντύπωση, αλλά δεν λένε πάντα την αλήθεια. Αυτή άλλωστε είναι και η μεγάλη διαφορά του απ' όλα τα άλλα αθλήματα. Δεν κερδίζει πάντα αυτός που έχει καλύτερους... αριθμούς κατά τη διάρκεια του 90λεπτου. Πρόσφατο παράδειγμα το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Μπενφίκα. Οι Πορτογάλοι ήταν καλύτεροι στη στατιστική εκτός από ένα σημείο: αυτό των γκολ που έκανε και τη διαφορά. Ακόμα και η Μπαρτσελόνα του Τάτα Μαρτίνο έχει γκρεμίσει κάθε ρεκόρ σε σχέση με αυτή του Γκουαρδιόλα, είναι όμως η ίδια μέσα στο χορτάρι με αυτή του Καταλανού κόουτς. Σίγουρα όχι.

Είναι δεδομένο ότι ο Μίτσελ και λόγω της τεράστιας προσωπικότητας που διαθέτει έχει πλέον βάλει τη δική του σφραγίδα στην ομάδα. Μάλιστα, σε σχέση με όσα είχε δείξει πέρυσι αλλά και στο ξεκίνημα της σεζόν, η βελτίωσή του μπορεί να χαρακτηριστεί ραγδαία, με μεγαλύτερο επίτευγμά του την (σχεδόν σίγουρη) πρόκριση στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, νωρίτερα από κάθε άλλη φορά στην παρουσία του Ολυμπιακού στη διοργάνωση.

Ο Ισπανός προπονητής πιστώνεται την αγωνιστική απελευθέρωση του Μήτρογλου, το γεγονός ότι κανείς παίκτης του δεν μπορεί να αισθάνεται παραπονεμένος και βέβαια το ότι οι «ερυθρόλευκοι» σκοράρουν στο ελληνικό πρωτάθλημα κατά βούληση. Βέβαια, όσο κι αν θέλουν από του Ρέντη να ανεβάσουν τον ελληνικό πήχη, ο Ολυμπιακός παίζει μόνος του (όπως φάνηκε και στο ματς με τον ΠΑΟΚ που θεωρητικά ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να τον απειλήσει), καθώς η ποιότητα των αντιπάλων του δεν έχει σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Οσον αφορά την επιτυχία της Ευρώπης, ο Ολυμπιακός είναι στους «16» έχοντας επί της ουσίας 1,5 καλό ματς. Ενα ημίχρονο με την Παρί ΣΖ και το παιχνίδι με την Μπενφίκα στη Λισσαβώνα. Εχει όμως τους βαθμούς και τα γκολ εκείνα που τον στέλνουν στην επόμενη φάση και στο κάτω κάτω αυτό είναι που μετρά στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Από την άλλη, βέβαια, ακόμα δεν είναι ξεκάθαρο ποιο είναι το αγωνιστικό πλάνο του Μίτσελ, ο οποίος δεν ποντάρει τόσο στην ομάδα του συνόλου όσο στην ομάδα που τη διαφορά σε κάθε ματς την κάνουν οι παίκτες. Ο Μήτρογλου με την Αντερλεχτ, η πάσα του Φουστέρ στο ντέρμπι της Λεωφόρου, ο Ρομπέρτο στη νίκη επί της Μπενφίκα, ο Κάμπελ την περασμένη Κυριακή με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ. Αυτή η λογική δεν είναι τυχαία, καθώς ο Μίτσελ έχει «μεγαλώσει» στη Ρεάλ, σε μια ομάδα που οι παίκτες-σταρ είναι αυτοί που έχουν τον πρώτο λόγο.

Σε αντίθεση με τον Μίτσελ, ο Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό δούλεψε συνολικά τρία χρόνια. Την πρώτη σεζόν το χαστούκι του αποκλεισμού από την Ανόρθωση ήταν κάτι παραπάνω από ηχηρό, το «κάλυψε» όμως στα ματς με την Μπενφίκα (5-1) και τη Χέρτα (4-0) στο ΟΥΕΦΑ. Το πρωτάθλημα ήρθε σχετικά εύκολα, παρά το γεγονός ότι ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ διεκδικούσαν κάτι παραπάνω απ' ό,τι τώρα, ενώ σιγά σιγά ο Ολυμπιακός άρχιζε να αποκτά ταυτότητα ως ομάδα.

Στη δεύτερή του θητεία ο Βάσκος παρέλαβε μια ομάδα διαλυμένη που είχε τερματίσει στην πέμπτη θέση και δεν έπαιζε καν Ευρώπη. Πήρε πάλι άνετα το πρωτάθλημα, παίζοντας πλέον πολύ καλό ποδόσφαιρο, κάτι που κορυφώθηκε στην τρίτη του σεζόν που, αν και μάζεψε 10 βαθμούς στο Τσάμπιονς Λιγκ, έμεινε εκτός, πληρώνοντας το μοναδικό του κακό ματς, αυτό με τη Μαρσέιγ στο Φάληρο, καθώς στα πέντε επόμενα ο Ολυμπιακός έπαιξε το καλύτερό του ποδόσφαιρο στη διοργάνωση.

Επίσης, ο Βάσκος, έχοντας μάθει αλλιώς όταν ήταν πιτσιρικάς, θέλει ομάδα που να βασίζεται στο σύνολο και όχι στις μονάδες. Οντως του χρεώνεται η «περίπτωση Μήτρογλου», όμως αυτός «έβγαλε» τον (αναπληρωματικό επί Λίνεν) Μιραλάς, έφερε τον Φουστέρ, έδωσε ρόλο στον Μανιάτη και πήρε από τον Τζιμπούρ ό,τι ο Αλγερινός μπορούσε να δώσει.

Μίτσελ και Βαλβέρδε είναι δύο τελείως διαφορετικές περιπτώσεις προπονητών για αγωνιστική σύγκριση. Ο καθένας τους έχει δώσει, αλλά και έχει κάνει και λάθη, που άλλες φορές στοίχισαν κι άλλες όχι. Η προσωπικότητα του πρώτου προσπαθεί να ισοσκελίσει τη δουλειά του δεύτερου, ο οποίος παρεμπιπτόντως, αν και είναι πιο νέος, έχει πολλά περισσότερα προπονητικά γαλόνια και αρκετές επιτυχίες στο βιογραφικό του.

Σίγουρα ο Μίτσελ έχει μεταφέρει λάμψη από τον χαρακτήρα του στην ομάδα και το «ελεύθερο» ποδόσφαιρο που έχει επιλέξει φαίνεται να ταιριάζει σε αυτόν τον Ολυμπιακό. Εδώ όμως μπορεί να τεθεί ένα ερώτημα που μόνο ο κ. Μαρινάκης θα μπορούσε να το απαντήσει. Αν η ομάδα του βρισκόταν ξανά στη θέση που ήταν τον Αύγουστο του 2010, ποιον θα από τους δύο θα έφερνε και μάλιστα ταξιδεύοντας ο ίδιος στην Ισπανία. Τον Μίτσελ ή τον Βαλβέρδε;

Πηγή: Goal

Μίτσελ Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός