"Περισσότερο ταλέντο η Ρουμανία, αλλά..."

Οι Έλληνες ήταν ικανοποιημένοι μετά την κλήρωση, επειδή κληρώθηκαν με τη Ρουμανία. Ασπάζεστε αυτή την άποψη;

«Οι Έλληνες ήμασταν περισσότερο χαρούμενοι γιατί αποφύγαμε τη Γαλλία, από όσο μπορώ να καταλάβω. Αυτά βέβαια είναι παιχνίδια του μυαλού που γίνονται πριν από τέτοια ματς. Υπάρχει περισσότερο η αίσθηση πως μπορούμε να το κάνουμε. Είμαστε πλέον πιο ήσυχοι. Από την άλλη βέβαια οι φίλαθλοι δεν έχουν την ίδια δίψα με πιο παλιά, μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού και τη συμμετοχή στο τελευταίο Μουντιάλ».

Πιστεύετε πως η Εθνική Ελλάδας είχε κρατήσει το ίδιο στυλ με την ομάδα που θριάμβευσε το 2004;

«Ήμουν μέλος της ομάδας του 2004, όπως ήμουν και πριν το Γιούρο, οπότε γνωρίζω και τις δύο όψεις του νομίσματος. Το 2004 ήταν όταν ανακαλύψαμε την ταυτότητά μας. Είχαμε τους ίδιους παίκτες όπως και πριν το 2004 αλλά εκείνη η επιτυχία μας έδειξε το δρόμο για το πώς μπορούμε να γίνουμε επιτυχημένοι. Πριν από αυτό, είχαμε ταλαντούχους ποδοσφαιριστές αλλά όχι συγκεκριμένο πλάνο. Η Εθνική ακολουθεί ακόμα και τώρα το ίδιο πλάνο. Ποιο είναι αυτό;

Είμαστε καλοί στο να αμυνόμαστε, ξέρουμε πότε πρέπει να χτυπήσουμε για να πάρουμε αυτό που θέλουμε. Μέχρι το 2004, οι παίκτες ενδιαφέρονταν περισσότερο για τις ομάδες τους, τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ... Τα κλαμπ ήταν προτεραιότητα για αυτούς, για τους φιλάθλους και τον Τύπο. Δεν υπήρχε σεβασμός για την Εθνική ομάδα. Μετά το 2004 όλα άλλαξαν».

Ο Ότο Ρεχάγκελ ήταν ο άνθρωπος που έδωσε αυτή την ταυτότητα;

«Ξεκάθαρα είχε μεγάλο μερίδιο. Ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος, ήξερε τι φορτίο είχε να κουβαλήσει. Ήταν παλαιάς κοπής αλλά με αυτόν τα πράγματα ήταν απλά: «Προσπαθήστε να διαφυλάξετε τα νώτα σας και από εκεί και πέρα μπορούμε να τα καταφέρουμε στην αντεπίθεση». Ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος που ήξερε πώς να δουλέψει με το υλικό που είχε στα χέρια του».

Είχες πάντως έναν τραυματισμό λίγο πριν το Euro...

«Έπαιξα σε εννιά από τα δέκα ματς των προκριματικών αλλά πριν το πρώτο ματς κόντρα στην Πορτογαλία, τραυματίστηκα σε ένα φιλικό με την Πολωνία. Ήμουν έτοιμος πριν την πρεμιέρα αλλά από τη στιγμή που δεν ξεκίνησα στο πρώτο παιχνίδι και άρχισαν να έρχονται οι νίκες, τότε είναι γνωστό πως ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει...».

Ήταν απογοήτευση για σένα, αφού μέχρι τότε ήσουν από τα βασικά κομμάτια της ομάδας;

«Η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη, που δεν υπήρχε χώρος για προσωπικές απογοητεύσεις. Είχαμε μονιασμένα αποδυτήρια γεμάτα από ισχυρούς χαρακτήρες. Δεν υπήρχαν στεναχωρημένοι παίκτες, ούτε κουβέντες πίσω από την πλάτη του άλλου. Τα παιδιά που δεν έπαιζαν είχαν πολύ σημαντικό ρόλο στην ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων και δεν υπήρχαν ερωτήσεις τύπου «γιατί αυτός παίζει ενώ εγώ όχι».

Αυτό το κλίμα ισχύει και τώρα; Για παράδειγμα ο Καραγκούνη που είναι ο πιο παλιός, δεν έχει εξασφαλισμένη θέση.

«Όπως και η γενιά του 2004 και τώρα οι παίκτες είναι ενωμένοι. Πριν το Γιούρο της Πορτογαλίας η ενότητα ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα στα αποδυτήρια. Και το λέω γιατί το ξέρω, ήμουν στην ομάδα και πριν το 2004. Ο Καραγκούνης είναι ο αρχηγός, η ψυχή της ομάδας, παίζει με την καρδιά του για το εθνόσημο».

Σχετικά με το παιχνίδι της Παρασκευής, ο κόσμος περιμένει ένα κλειστό ματς από τις δύο ομάδες.

«Η εθνική σας ομάδα έχει ποιότητα αλλά πιστεύω θα έχετε άγχος γιατί έχετε αρκετό καιρό να προκριθείτε σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Η Ελλάδα είναι πιο δυνατή ομάδα, αλλά να μιλήσουμε καθαρά για ταλέντο είστε καλύτεροι. Αλλά το ταλέντο δεν είναι αρκετοί και θα σας δώσω ένα παράδειγμα.

Όταν αγωνιζόμουν στη Λάρισα, είχα συμπαίκτη τον συμπατριώτη σας Ντένις Σέρμπαν. Ήταν μεγάλο όνομα στη Ρουμανία αλλά ήταν απίστευτο! Σκεφτόμουν πως αυτός ο παίκτης θα μπορούσε να είχε φτάσει ακόμα πιο ψηλά. Ο Ντένις μάλλον δεν είχε την καθοδήγηση που έπρεπε για να εκμεταλλευτεί πλήρως το ταλέντο του που ήταν εξωπραγματικό. Ήταν ένα χαμένο ταλέντο και αυτό είναι συχνό πρόβλημα με τους Βαλκάνιους ποδοσφαιριστές».