Η συζήτηση για τον Ολυμπιακό πολύ κακώς μπαίνει γύρω από το ερώτημα αν θα έπρεπε να πουλήσει τον Μήτρογλου και τον Βάις τον Ιανουάριο ή αν θα έπρεπε να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια μόνο με μεταγραφική ενίσχυση για να... αποκλείσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αλλωστε η απάντηση είναι αυτονόητη.

Το αντικείμενο συζήτησης για τον Ολυμπιακό είναι ότι κατάφερε να ανέβει πολύ γρήγορο στο υψηλό ευρωπαϊκό επίπεδο των ομάδων που και αγοράζουν αλλά και πουλάνε. Αυτήν τη διαδρομή ο Βαγγέλης Μαρινάκης τη διήνυσε πολύ γρήγορα.

Ηταν μόλις το καλοκαίρι του 2010 όταν πήρε στα χέρια του έναν συνηθισμένο μεν πρωταθλητή Ολυμπιακό, αλλά στο τέλος ενός ολόκληρου κύκλου. Εναν Ολυμπιακό που είχε αδειάσει και από παίκτες υψηλού επιπέδου, ενώ είχε μείνει εκτός Τσάμπιονς Λιγκ.

Για να θυμόμαστε τα πάντα, ο Μαρινάκης δεν έκανε διαχείριση της κατάστασης. Εκανε επένδυση αγοράζοντας ποδοσφαιριστές προκειμένου να κάνει και πάλι ανταγωνιστικό τον Ολυμπιακό. Το ίδιο στην ουσία έκανε και το επόμενο καλοκαίρι με τον Βαλβέρδε να παρουσιάζει ένα πολύ ισχυρό και ποιοτικό σύνολο. Σε αυτές τις δύο σεζόν δημιούργησε και ένα σημαντικό άνοιγμα το οποίο θα έπρεπε να καλύψει.

Η λογική λέει ότι η οποιαδήποτε επένδυση και ειδικά στο ποδόσφαιρο αργεί να αποδώσει. Γεγονός είναι ότι ο Μαρινάκης βιάστηκε να αναζητήσει αυτήν την εν μέρει απόσβεση το καλοκαίρι του 2012 με το πρόσχημα της περίφημης ελληνοποίησης και το πλήρωσε με την ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων του Ζαρντίμ, χωρίς βεβαίως αυτό να στοιχίσει στην επίτευξη των στόχων της, λόγω του περιορισμένου ανταγωνισμού εντός των συνόρων.

Τροποποιώντας και πάλι την πολιτική του από τη συμφωνία με τον Μίτσελ και μετά, αλλά μένοντας πιστός στο δόγμα ότι μία ομάδα πρέπει και να αγοράζει και να πουλάει, ανέβασε και πάλι τα στάνταρ του Ολυμπιακού, στοχεύοντας πάντα στη μεταπωλητική αξία των επιλογών του. Είτε αυτή λέγεται συνεργασία με μάνατζερ επιπέδου Ραϊόλα είτε συνειδητή απόφαση προώθησης και αξιοποίησης παικτών τύπου Μήτρογλου ή Μανωλά.

Η εντυπωσιακή επιτυχία του Μαρινάκη (ως μάνατζερ εταιρείας) είναι ότι πέρασε πολύ γρήγορα από το στάδιο της επένδυσης στο στάδιο της απόσβεσης. Και αυτό του δίνει τη δυνατότητα και για μεγαλύτερη επένδυση από εδώ και πέρα αλλά και για μεγαλύτερη απόσβεση. Την ίδια ώρα όλοι οι παραδοσιακοί αντίπαλοί του βρίσκονται ακόμα στο αρχικό στάδιο της επένδυσης. Ακόμα και πουλώντας, ο Μαρινάκης ανοίγει την ψαλίδα!

Κάτι τρέχει με τον... Τρέχο!

Στα 17 του χρόνια στους μικρούς της Μπόκα Τζούνιορς είχε χαρακτηριστεί ο νέος «Ρικέλμε». Χάθηκε για μεγάλο διάστημα στη δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας και η μεταγραφή του στην Τουλούζ ήταν γι' αυτόν η ευκαιρία της επιστροφής. Ξεκίνησε πολύ καλά το φθινόπωρο, τον σταμάτησε ένας τραυματισμός και από τις 8 Δεκεμβρίου, όταν και έπαιξε κόντρα στη Μονπελιέ τελευταία φορά ως βασικός, επανήλθε ως αλλαγή κόντρα στην Μπορντό περίπου ένα μήνα μετά. Ο προπονητής του μίλησε για έλλειψη δύναμης, αλλά όσοι έχουν παίξει μαζί του κάνουν λόγο για έναν εξαιρετικά χαμηλών τόνων ποδοσφαιριστή που χρειάστηκε ένα χρόνο προσαρμογής ακόμα και στη Χιχόν, κάνοντας πολύ καλά ματς στη δεύτερη χρονιά του.

Πηγή: Goal

Μαρινάκης Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός