Κάτι τρέχει με τον Μάρκους...

Τείνει να εξελιχθεί σε μέγιστη σπαζοκεφαλιά για τον Παναθηναϊκό η περίφημη ρήση "no Berg, no party". Ο Σουηδός στράικερ είναι ξεκάθαρο ότι αποτελεί το βαρόμετρο στο "τριφύλλι", όχι απαραίτητα για την αγωνιστική του εικόνα (για παράδειγμα το πρώτο ημίχρονο στην Τρίπολη ήταν απ' τα καλύτερα φετινά εκτός έδρας) αλλά σαφέστατα για την παραγωγικότητα της ομάδας.

Με τον Μπεργκ "εγκλωβισμένο" ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα στο σκοράρισμα και μόνο τυχαίο δεν (μπορεί να) είναι το γεγονός ότι στα τρία τελευταία ματς πρωταθλήματος (με τον Πλατανιά, τον ΟΦΗ και τον Αστέρα Τρίπολης) οι "πράσινοι" σημείωσαν με... κόπο και ιδρώτα μόλις δύο γκολ. Σύμπτωση; Μάλλον όχι.

Ο Μάρκους Μπεργκ όχι μόνο δεν βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα, αλλά ήταν συνολικά "εκτός αγώνα" στα τρία παραπάνω ματς. Τι άλλαξε όμως και συνέβη το "κακό"; Ιδού τα τέσσερα "αγκάθια" που τον ταλαιπωρούν:

Α) Ο Σουηδός στράικερ δείχνει να μην έχει τη φρεσκάδα των κινήσεων που είχε στα προηγούμενα ματς του Παναθηναϊκού, δίνοντας την εντύπωση ότι εμφανίζει σημάδια κόπωσης ή πιο σωστά λιγότερης ενέργειας.

Β) Η τακτική των αντιπάλων ως προς την αναχαίτισή του άλλαξε. Πλέον, ο Μπεργκ τρώει περισσότερο "ξύλο" από τους αντιπάλους του, του γίνονται συχνά ντουμπαλρίσματα όταν έχει την μπάλα στα πόδια του και όταν κινείται εκτός περιοχής για να την υποδεχτεί είναι σχεδόν πάντα υπό πίεση. Και έχει ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει πέραν του ενός αμυντικού, καθώς γίνονται "παγίδες" πάνω του, με προφανή σκοπό να τον περιορίσουν όσο περισσότερο γίνεται.

Επί της ουσίας οι αντίπαλοι του Παναθηναϊκού ρισκάρουν, αφήνοντας περισσότερους χώρους και πεδίο δράσης στον (όποιον) παρτενέρ του, είτε αυτός είναι ο Κλωναρίδης είτε ο Καρέλης, υιοθετώντας τη λογική "εάν είναι να χάσω, ας χάσω απ' τους άλλους αλλά όχι απ' τον Μπεργκ". Ποντάροντας προφανώς στο ότι οι Κλωναρίδης και Καρέλης δεν είναι εξίσου "killer" μπροστά στην αντίπαλη εστία όσο ο Σουηδός, η εκτελεστική δεινότητα και τα "τελειώματα" του οποίου, είναι σαφώς υψηλότερου επιπέδου από τους υπόλοιπους επιθετικούς που (στην παρούσα φάση) τον πλαισιώνουν.

Γ) Ενδεικτικό όλων τα παραπάνω είναι ότι στο ματς με τον Πλατανιά ο Μπεργκ δεν είχε καμία τελική προσπάθεια και ούτε ένα σουτ εντός εστίας, απέναντι στον ΟΦΗ είχε μόλις μία τελική και ένα σουτ εντός εστίας και προχθές κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης δεν είχε επίσης ούτε μία τελική προσπάθεια και κανένα σουτ εντός εστίας! Ολα αυτά μάλιστα όταν ο μέσος όρος του στο πρωτάθλημα (μαζί με τα παραπάνω ματς που του "έριξαν" σημαντικά τα ποσοστά) είναι 2,4 τελικές προσπάθειες ανά ματς...

Δ) Οσο υπήρχε στην ομάδα ο Λουτσιάνο Φιγκερόα, ένας στράικερ που μπορεί να μην έκανε για παράδειγμα τη "βρώμικη δουλειά" του Κλωναρίδη ή του Καρέλη (τις διεισδύσεις, την κίνηση στον χώρο και το πρέσινγκ τους, αλλά "είχε" το γκολ στο "αίμα" του) υπήρχε εναλλακτική λύση στον πάγκο. Στην παρούσα φάση, και τουλάχιστον μέχρι να προκύψει η ενσωμάτωση του Πέτριτς, κάτι τέτοιο δεν υφίσταται κι αν τα πράγματα δεν πάνε καλά εξ αρχής σε ένα ματς και οι περιστάσεις απαιτούν "plan b" για την επίθεση, οι επιλογές του Αναστασίου περιορίζονται στο ελάχιστο.

Πηγή: Goal