Αναλογίζομαι λοιπόν τα πράγματα που έχουν συμβεί τον τελευταίο έναν χρόνο και μισό στην Ελλάδα, την Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ, από την σκοπιά εκείνου. “Γίνομαι”, ο Ιβάν Σαββίδης. Και λέω:
“Έχω έρθει σε μια χώρα που
η οικονομία της είναι υπό κατάρρευση, το κράτος πασχίζει για έσοδα, οι περικοπές μισθών και συντάξεων δεν έχουν προηγούμενο, οι επιχειρήσεις βάζουν λουκέτα, η ανεργία θεριεύει στον επαγγελματικό αθλητισμό ιστορικές ομάδες διαλύονται, υποβιβάζονται ή φυτοζωούν αδυνατώντας να αντεπεξέλθουν ακόμη και στα στοιχειώδη
Έχω επενδύσει μέσα σε δεκαοχτώ μήνες περισσότερα από 100 εκατομμύρια ευρώ αγοράζοντας μια προβληματική καπνοβιομηχανία (κάνοντας και εθνική... εξυπηρέτηση, για να μην την πάρουν Τουρκικά χέρια μες την Θράκη), μέσα από πλειοδοτικό διαγωνισμό ξαναδίνοντας αίγλη σε ένα ξενοδοχείο – έμβλημα της Θεσσαλονίκης, με εξαιρετικά αμφίβολο το εάν θα επιτευχθεί ποτέ απόσβεση της επένδυσης και της χρήσης, μέσα από πλειοδοτικό διαγωνισμό (και αποκτώντας κι έναν σεβαστό αριθμό από άλλα σημαντικά ακίνητα) τοποθετώντας στον ΠΑΟΚ ένα σωρό από αυτά τα χρήματα (τα 30 περίπου από τα 100 εκατομμύρια που λέγαμε παραπάνω), στην προσπάθεια να αναγεννηθεί αγωνιστικά και να εξυγιανθεί εταιρικά ταυτοχρόνως.
Σχεδιάζω να επενδύσω ακόμη περισσότερα χρήματα
μπαίνοντας και σε άλλους πλειοδοτικούς διαγωνισμούς, για διαφόρων ειδών επιχειρήσεις
κατασκευάζοντας ένα υπερσύγχρονο αθλητικό κέντρο με κολυμβητήριο, με ξενώνα αποκατάστασης που θα δώσει ζωή και δουλειές στην κοινωνία της περιοχής εξοφλώντας οριστικά τα συσσωρευμένα από δεκαετίες χρέη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ προς το δημόσιο
Η ως τώρα... διευκόλυνση που περίμενα από το κράτος, ήταν, εφόσον υπάρχει η πολιτική βούληση, να “τρέξουν” τον γραφειοκρατικό χρόνο και να προχωρήσουν ταχέως, τόσο η υπόθεση των χρεών, όσο και η κατασκευή του αθλητικού κέντρου. Αποτέλεσμα; Ενώ και στις δυο περιπτώσεις με διαβεβαιώνουν πως είναι μαζί μου και να μην ανησυχώ, στην πραγματικότητα με κοροϊδεύουν και κωλυσιεργούν.
Τι διάολο να κάνω;”
Προσέξτε κάτι: Δεν με απασχολεί στο παραπάνω κείμενο η δική μου ή η δική σας οπτική γωνία. Ούτε η οπτική γωνία του γραφειοκράτη της αποκεντρωμένης διοίκησης ή η πολιτική αντιμετώπιση του Σαββίδη από την κεντρική εξουσία. Δεν εξετάζω κσν το δίκαιο ή άδικο των επιδιώξεών του. Λέω πως καταλαβαίνω μάλλον, πώς πρέπει, λογικά, να τα εισπράττει εκείνος.
Κι ενώ δε θα μπορούσα, ούτε... προσποιούμενος τον Σαββίδη να προβλέψω με ποιον τρόπο θα αντιδράσει ο... αληθινός, ξέρω ότι αν ήμουν άνθρωπος του περιβάλλοντός του και τα συζητούσαμε, αν ήμουν... ανιψιός του ας πούμε και τον άκουγα να μου τα αφηγείται, θα τού λεγα:
“Πας καλά, μπάρμπα; Και τί κάθεσαι και δεν σηκώνεσαι να φύγεις;”
Πηγή: fatgames.gr