Το... χατ τρικ του Τσόρι!

•        Και με τον Παναθηναϊκό γνώμη μου είναι ότι ο Αργεντινός ήταν ο μόνος πραγματικά διακριθείς της ομάδας. Παρότι του είχε βάλει ο αντίπαλος προπονητής μαν του μαν σε όλο το ματς ένα νεαρό παιδί, δέκα χρόνια μικρότερό του, ο Τσόρι οργάνωσε καλά το παιχνίδι από πίσω. Απλά δεν μπόρεσε ο ίδιος να πατήσει περιοχή, γιατί ακριβώς έπρεπε να γυρίζει πολύ πίσω να παίρνει την μπάλα, καθώς ειδικά ο Μανιάτης αυτή τη φορά είχε μία πολύ υποτονική παρουσία.

•        Απλά με εκνεύρισε σε κάποια στιγμή ο Τσόρι γιατί έκανε σε μία κρίσιμη χρονικά στιγμή του ματς το ίδιο πράγμα που είχε κάνει λίγες ημέρες πριν δύο φορές με τη Γιουνάιτεντ, πάλι με το ίδιο αποτέλεσμα: επιχείρησε πολύ καλή προσωπική ενέργεια, αλλά την ώρα που έπρεπε να δώσει μία πάσα σε συμπαίκτη του, πήγε να κάνει το κάτι παραπάνω.

•        Ηταν εγωιστικό εκ μέρους του Τσόρι κι έγινε τρεις φορές σε δύο μεγάλα παιχνίδια μέσα σε πέντε ημέρες. Κι από έναν έμπειρο παίκτη, τον πλέι μέικερ αυτής της ομάδας, εγώ περιμένω μία διαφορετική ωριμότητα και να βάλει την ομάδα πάνω από τον εαυτό του. Εγινε στο 39ο λεπτό του ντέρμπι, με το αποτέλεσμα στο 0-0. Ισως μία καλή μπαλιά του Αργεντινού, που μάλιστα δεν μπορείς να τον πεις γενικά ατομιστή στο παιχνίδι του, να έφερνε ένα γκολ και το παιχνίδι να κυλούσε αλλιώς.

•        Τέλος πάντων, για να επανέλθω στους άλλους δύο κεντρικούς μέσους, τον Μανιάτη και τον Εντινγκά, νομίζω πως ήταν ολοφάνερο ότι είχαν επηρεαστεί από τα 12 χιλιόμετρα που είχαν κάνει ο καθένας στο παιχνίδι με τη Γιουνάιτεντ. Ο Εντινγκά, αν έχω δει σωστά, ήταν πιο πολύ μέσα στο παιχνίδι από τον Ελληνα άσο, που πάντως είχε κι αυτός δύο-τρεις πραγματικά πάρα πολύ καλές ενέργειες, αλλά μέχρι εκεί, μέχρι που πέρασε δεξί μπακ κι από εκεί τουλάχιστον επιχείρησε να περάσει κάποιες σέντρες, κάτι που δεν το είχε κάνει ούτε μία φορά ο Σαλίνο.

•        Το πρόβλημα του Κονγκολέζου είναι ότι μετά από αρκετό καιρό είχε ξανά πολλές λάθος μεταβιβάσεις στο παιχνίδι. Και τη μία φορά που έκανε κατά μέτωπο προσπάθεια και κάθετη πάσα, δεν του βγήκε η μπαλιά...

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 06/03/2014)