Παράτα μας, ρε Κάιπερς!

Ναι καλά τώρα, το ‘χεις το δίκιο σου, αλλά πού να το βρεις;
Όταν μάλιστα διατυπώνονται και κυνικές ομολογίες από τους ίδιους που έχουν συνθέσει την αδικία, «πνίγεσαι» παραπάνω, αλλά τρέχα τώρα να… κουρέψεις το αβγό. Μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται!

Τον κατέλαβαν οι τύψεις με κάποια 24ωρα καθυστέρηση τον Κάιπερς και προέβη στη δημόσια αυτοκριτική, αφού άκουσε πρώτα τον «εξάψαλμο» από συμπατριώτη του δημοσιογράφο, που δικαιολόγησε τον Ολυμπιακό για τα παράπονα του επί συγκεκριμένων φάσεων, σε ειδική ανάλυση στην οποία προέβη.
Και επισήμανε τις ήδη θιγμένες από τη νύχτα της Τετάρτης, στιγμές, υπερβολικών έως «φανταστικών» αποφάσεων του Ολλανδού διαιτητή, οι οποίες διαμόρφωσαν αποτέλεσμα, καθώς από αυτές προήλθαν τα δύο από τα τρία γκολ της Μάντσεστερ.
Το παρατραβηγμένο πέναλτι που έδωσε ο Κάιπερς στο μαρκάρισμα του Χολέβα και το φάουλ-ανακάλυψη που καταλόγισε σε βάρος του Μανωλά για να σημειώσει στη συνέχεια το 3-0 0 Φαν Πέρσι.

Ο Ολυμπιακός πικράθηκε, στενοχωρήθηκε, φώναξε, αναθεμάτισε, αντιλήφθηκε την απώλεια σπάνιας ευκαιρίας να γράψει με χρυσά γράμματα στο ευρωπαϊκό “albo d’ oro” έναν ιστορικό αποκλεισμό της Γιουνάιτεντ, αλλά αντιμετώπισε ψύχραιμα την κατάσταση.
Και με ευστροφία, εμπειρία και ψυχραιμία γύρισε σελίδα, διαχειριζόμενος χωρίς πανικό, «φτηνές κορώνες» και μετάθεση ευθυνών σε άλλους, τον αποκλεισμό, εκτιμώντας και κρατώντας τα θετικά της υπόθεσης για να τα μετατρέψει σε οδηγό εκμετάλλευσης στο άμεσο μέλλον.

Κλάψες δεν έχει στην Ευρώπη

Οι μικρότητες, οι θεατρινισμοί, η κλάψα, η πρόκληση εντυπώσεων για να… λυπηθεί η κοινή γνώμη και η εύκολη λύση να αποποιούμαστε της όποιας ευθύνης και να τα φορτώνουμε στους άλλους, είναι ελληνικό φαινόμενο.
Και τουλάχιστον ο Ολυμπιακός έχει μπουχτίσει να ακούει και να βλέπει τριγύρω του τα «μοιρολόγια» των άλλων, που επειδή δεν μπορούν να τον ανταγωνιστούν, τον πολεμούν με λάσπη και αβάσιμες κατηγορίες.

Στην Ευρώπη δεν περνάνε αυτά. Οι κανόνες είναι αυτονόητοι και σκληροί για τους παραβάτες.
Αν καταγγείλεις τον διαιτητή θα πρέπει να έχεις και τα επιχειρήματα να αποδείξεις κάτι. Θα κληθείς να απολογηθείς. Να πεις, λ.χ., γιατί ο Κάιπερς «έπαιξε» Γιουνάιτεντ. Τι λόγο είχε;
Αλλιώς μείνε στη γωνιά σου και κοίταξε να είσαι καλύτερος του χρόνου, να μεγαλώσεις περισσότερο, να κερδίσεις πιο πολύ σεβασμό, να κάνεις τη φανέλα σου να αποκτήσει «ειδικό βάρος» και, τότε, θα παίρνεις και τα αμφισβητούμενα.

Τα όσα υπέστησαν οι «ερυθρόλευκοι» στη ρεβάνς του Μάντσεστερ από τον ρέφερι, που έπαιξε 70% εξ’ αρχής Γιουνάιτεντ και ώσπου να «αγκαζάρει» σκορ ανατροπής-πρόκρισης το έκανε και 80% με την εφεύρεση του φάουλ του Μανωλά, δεν θεωρώ ότι ήταν τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από αυτό που γράφουμε και λέμε κάθε Κυριακή βράδυ στην τηλεοπτική εκπομπή μας στο “Action24” και δεν εννοούν να το κατανοήσουν ΠΑΟΚτζήδες, Παναθηναϊκοί και λοιποί «συγγενείς»: Την καλύτερη ομάδα, την ποιοτική ανωτερότητα, τον μεγάλο, τον ιστορικό σύλλογο – ειδικά όταν είναι και γηπεδούχος – θα την αβαντάρει κι η σφυρίχτρα.

Και… εις Παρισίους

Στα δύσκολα, κυρίως, θα πάρει υπέρ της, τις αμφισβητούμενες φάσεις. Οι δύσκολες αποφάσεις για περιπτώσεις που δεν είναι ξεκάθαρες, θα γίνουν εύκολες από το διαιτητή, σφυρίζοντας για λογαριασμό του γηπεδούχου.
Ε, πώς να το κάνουμε τώρα; Είναι μια «άγραφη λογική» όλο αυτό, που παρατηρείται από καταβολής ποδοσφαίρου και… εις Παρισίους και… στις καλύτερες οικογένειες.
Μα Ρεάλ ή Μπάρτσα σε λένε, Μπάγερν, Γιουβέντους ή Μίλαν και Ίντερ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ανέκαθεν στην Αγγλία, αλλά και Σίτι και Τσέλσι, τα τελευταία χρόνια που κροίσοι με μυθικές περιουσίες ελέγχουν τα μετοχικά κεφάλαια τους ή όταν πάλι η Βραζιλία παίζει με την Ελλάδα, οι ισχυροί ξεκινούν από θέση ισχύος στην προδιάθεση του διαιτητή.

Ας πρόσεχε ο Χολέβας να μην έκανε τόσο άτσαλο μαρκάρισμα. Δεν πέφτεις έτσι άγαρμπα στον αντίπαλο που φοράει τέτοια φανέλα, παίζει στην έδρα του, θέλει πολλά γκολ να προκριθεί. Του κάνεις τα κέφια του. Και του ιδίου και του διαιτητή.
Τη διάθεση του Κάιπερς, ρε συ Χοσέ, την είδες με την ευκολία που σε φόρτωσε με δύο κάρτες προτού συμπληρωθεί το δεκάλεπτο… Ποια κουκούτσια; Όλο το καρπούζι θα έσφαζε για να ανατρέψει, αν χρειαζόταν, τα δεδομένα πρόκρισης η Γιουνάιτεντ.

Ύστερα πάλι, εκείνος ο Μανωλάς – που έχει ανεκτίμητα προσόντα και θα κάνει, καλά να είναι το παιδί, μεταγραφή 10 «μυρίων», αλλά επιβάλλεται να κοντρολάρει πιο επαγγελματικά μέσα στο ματς τις αντιδράσεις του, να μη «χάνεται» και να μην «κολλάει» το μυαλό του, έχοντας στο πετσί του, το απρόβλεπτο της απογοητευτικής ενέργειας! – πόσο δύσκολο άραγε ήταν να προνοήσει: Ότι δεν υπήρχε λόγος να μαρκάρει κατ’ αυτό τον τρόπο, όταν στην ίδια φάση μετέχει ο Μαρκάνο. Πού θα πήγαινε ο αντίπαλος από εκείνο το σημείο;
Αντίθετα, γενεσιουργός αιτία να φας γκολ θα είναι πιθανά η ενέργεια σου, αλείβοντας με βούτυρο το ψωμί του Κάιπερς, που περίμενε «οπλισμένος» και σημαδεύοντας…

Οι Ολυμπιακοί έζησαν τις άδικες αποφάσεις του Ολλανδού ρέφερι, αλλά κάνουν παράλληλα την αυτοκριτική τους. Ξέρουν τα «ερυθρόλευκα» λάθη και πόσο… βοήθησαν τον Κάιπερς να αδικήσει τον πρωταθλητή Ελλάδας.
Όπως εντοπίστηκαν και τα αρκετά αμυντικά σφάλματα, τα πουλήματα μπάλας, το εύκολο λάθος στο κέντρο. Πολλά για τέτοια βραδιά και εκ διαμέτρου αντίθετα ως αμυντική συμπεριφορά και ανασταλτική λειτουργία, σε σύγκριση με το πρώτο παιχνίδι στο Καραϊσκάκη.
Είπαμε: Για να σημειωνόταν η έκπληξη, για να πετούσε εκτός προημιτελικών ο Ολυμπιακός το φαβορί του ζευγαριού – που παρέμεινε φαβορί και κατόπιν του 2-0 όπως μάλλιασε η γλώσσα μας να το λέμε! – ήταν απαρέγκλιτη προϋπόθεση να κάνει δύο ίδια, σπουδαία, σχεδόν αλάνθαστα παιχνίδια.

Έτσι, όπως όλα τα ωραία, κάποτε τελείωσε και το φετινό ευρωπαϊκό παραμύθι του Ολυμπιακού. Τελείωσε άδοξα, αλλά με κατακτήσεις. Με ψήλωμα, ανάταση, με τη διαπίστωση κι άλλων ευρωπαϊκών βημάτων. Συνέχεια των τελευταίων ετών.
Το μήνυμα του Βαγγέλη Μαρινάκη προς παίκτες και κόσμο, ελάχιστα λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα της Τετάρτης, πέρα από κείμενο υπερηφάνειας είχε και τροφή ως το μεδούλι. Πολύ νόημα.
Με μια λέξη: Ο πρόεδρος «φτιάχτηκε». Μαζί με την ωρίμανση του Ευρωπαίου Ολυμπιακού, ωρίμασε ακόμα πιο πολύ στα πλάνα και τα όνειρά του για την παιδική του αγάπη, η διάσταση του εξευρωπαϊσμού του συλλόγου.
Το χτίσιμο άρχισε από χαμηλά. Ο Ολυμπιακός έχει ανέβει ορόφους. Η οικοδομή έχει μέλλον…

Υ.Γ.: Ζωή κι αυτή! Να κάνεις πρώτα… βουντού στον καναπέ κι όταν «πιάνουνε» να οικειοποιείσαι χαρές άλλων. Να πανηγυρίζεις με «δανεικά»!

Υ.Γ.1: Και μετά να βγάζεις και «γλωσσίτσα». Που άμα το καλοσκεφτείς, τι καλύτερο από το να είναι συνεχώς ονειροπαρμένος ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη; Έτσι δεν τον βρήκαν στον ύπνο και τον κέρδισαν; Τους κακόπεσε; Ούτε που τολμούσαν μέχρι πριν λίγο καιρό να ξεστομίσουν τη λέξη: «Κύπελλο».
Ο Ολυμπιακός έδωσε τα δικαιώματα. Τώρα, όμως, που ο πρωταθλητής αποκλείστηκε και προσηλώνεται στο δεύτερο ελλαδικό στόχο για να κάνει άλλο ένα νταμπλ, τι λέτε ότι θα γίνει;