Αυτή η ιστορία που βρίσκεται γραμμένη στις σκάλες του προπονητικού κέντρου της Αρσεναλ, είναι η απίστευτη ιστορία των invicibles, των «αόρατων» του Αρσέν Βενγκέρ τη χρονιά του αήττητου πρωταθλήματος της περιόδου του 2003/04. Ο Αλσατός που άλλαξε το αγγλικό ποδόσφαιρο έφτασε τον αριθμό που θα μπορούσε να είναι κάτι σαν τα Ιμαλάια, στον κόσμο των πάγκων. Χίλια παιχνίδια κι όλα αυτά στο τιμόνι της ίδιας ομάδας. Και μάλιστα, σε ένα πρωτάθλημα όπως το απαιτητικό, διάσημο και πλούσιο πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ.

 

 

Ο Βενγκέρ έχει ήδη εξασφαλίσει μία περίοπτη θέση στην ιστορία των «κανονιέρηδων», όχι μόνο γιατί είναι ο υπεύθυνος της αγωνιστικής κι οικονομικής αναμόρφωσης των «κανονιέρηδων», αλλά και γιατί τους έφερε από το «Χάιμπουρι» στο «Emirates». Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έφερε νέες πρακτικές και μεθόδους στο κοουτσάρισμα και το ποδοσφαιρικό management στη Βρετανία. Η επίδραση της δουλειάς του στο αγγλικό ποδόσφαιρο φαίνεται κι από ένα περιστατικό που είχε διηγηθεί παλαιότερα ο Τόνι Ανταμς.

 

 

Το παρατσούκλι που οι παίκτες της Αρσεναλ «κόλλησαν» στον Βενγκέρ όταν ήρθε στο «Χάιμπουρι» ήταν «Κλουζώ». Τι άλλο θα μπορούσε να σκεφθεί ένας Αγγλος για έναν Γάλλο με κωμική προφορά και παράξενες ιδέες για το ποδόσφαιρο. Από το νταμπλ του '98 και μετά, όμως, τον αποκαλούσαν «Mr Windows», ταυτίζοντάς τον με την επαναστατικότητα που είχε φέρει η παρουσίαση του λειτουργικού της Microsoft. Είχε πάρει μία ομάδα που έπαιζε βαρετό ποδόσφαιρο (boring Arsenal) για να την κάνει μία χορταστική παράσταση επιθετικού και θεαματικού ποδοσφαίρου. Το περίεργο είναι πως σύμφωνα με τη στατιστική έχει μεγαλύτερο ποσοστό νικών με 1-0, που συνήθως είναι σκορ βαρετού αγώνα, από τον Γκέιαμ, πρύτανη του βαρετού ποδοσφαίρου, 10,5% έναντι 10,2%.

 

 

Η αλήθεια είναι πως ο Βενγκέρ έχει δύο μεγάλες περιόδους στους «κανονιέρηδες». Η πρώτη διαρκεί μέχρι το 2005 κι η δεύτερη, μάλλον διαρκεί μέχρι σήμερα. Αυτή είναι η περίοδος που η ομάδα σταμάτησε να κερδίζει τίτλους και να είναι ανταγωνιστική. Πράγμα που έχει εξήγηση. Εξήγηση οικονομική, αλλά αυτής της μορφής οι εξηγήσεις δεν έχουν πέραση στους οπαδούς. Οι φωνές αμφισβήτησης που συγκρούονταν με το περίφημο «Arsene knows» (ο Αρσεν ξέρει) κινητοποίησαν πολλούς από τους υποστηρικτές του, μέχρι πανό να υψώσουν που έγραφε «in Arsene we Trust» (πιστεύουμε στον Αρσέν).

 

 

«Σκουριάζουμε», αλλά έχουμε χρήμα

 

 

Εκείνοι, όμως, που ήθελαν μία Αρσεναλ όπως εκείνην της πρώτης περιόδου του Αλσατού, θα βγάλουν από το σύνθημα στήριξης το Τ κι η λέξη που μένει, είναι η «σκουριά». Ομως, αν κάποιος θέλει να δει την ιστορία ολοκληρωμένη, θα πρέπει να καταλάβει ότι η δεύτερη περίοδος, όπου η ομάδα έχει κατεβάσει ταχύτητα, ήταν η απαραίτητη θυσία για τη διασφάλιση του οικονομικού μέλλοντος της ομάδας, που θα τη χρωστά στο «Emirates».

 

 

Είναι αναμφισβήτητο ότι οι σπουδές του στα οικονομικά βοήθησαν τον τεχνικό της Αρσεναλ να κατανοήσει την αξία και τη δύναμη των χρημάτων στο ποδόσφαιρο. Κι εδώ αξίζει να γίνει αναφορά στη συνεισφορά του Αρσέν Βενγκέρ στο σχέδιο για το καινούργιο γήπεδο, αφού αυτός είναι που -ως οικονομολόγος- έκανε την πρώτη οικονομικοτεχνική μελέτη που παρουσίασε στη διοίκηση των «κανονιέρηδων», για να τους πείσει για τη χρησιμότητα μίας τέτοιας επένδυσης. Ο Αλσατός, επίσης ήταν αυτός που είχε την ιδέα της ανέγερσης πολυτελών διαμερισμάτων στον χώρο του «Χάιμπουρι», τα οποία θα μπορούσε να πουλήσει η Αρσεναλ για να αποπληρώσει ένα μέρος των δανείων που πήρε.

Σύμφωνα με την πρόβλεψη που είχε κάνει τότε κι υπολογίζοντας τους ρυθμούς αποπληρωμής του χρέους, υπολόγιζε πως θα είχε πέσει στα 115 εκατομμύρια ευρώ μέχρι το 2010. Ε, το 2010 το χρέος ήταν 3 εκατομμύρια λιγότερο. Κάθε χρόνο, η Αρσεναλ πρέπει να παρουσιάζει ένα κέρδος τουλάχιστον 25 εκατ. για να αποπληρώνει το χρέος και να μην είναι ελλειμματική. Αυτή η υποχρέωση ήταν που για κάποια χρόνια είχε δέσει τα χέρια του Βενγκέρ.

 

 

 

Η προετοίμασα της διαδοχής

 

 

Ο Βενγκέρ είναι ο τύπος του προπονητή που παράγει ποδοσφαιριστές. Ο Βενγκέρ που εκτός των άλλων είναι πολύ καλός ψυχολόγος, αναπτύσσει μία στενή σχέση με τους ποδοσφαιριστές του, αφού τους δείχνει ότι τους πιστεύει και κυρίως τους κάνει να πιστέψουν στον εαυτό τους. Είναι ο τύπος του προπονητή που όταν συναντά ένα ταλέντο, το χτυπά φιλικά στον ώμο και του λέει πατρικά «πιστεύω σε σένα». Εχει διαμορφώσει ένα εξαιρετικό δίκτυο σκάουτερ σε όλον τον κόσμο και είναι «μανούλα» στο να ανακαλύπτει ταλέντα. Ολα αυτά φαντάζομαι ότι είναι υπεραρκετά. Ομως, πάνω από όλα είναι η δύναμη της προσωπικότητας του Αλσατού και η δυνατότητά του να πλάθει ολοκληρωμένες προσωπικότητες, μέσα κι έξω από το γήπεδο. Και αυτό στην Αρσεναλ φάνηκε πεντακάθαρα από τους πιτσιρικάδες που έκανε ποδοσφαιριστές επιπέδου. Και τώρα, μετά και το νέο σύμβόλαιο επειδή ο Βενγκέρ θέλει να αποφύγει τα λάθη διαδοχής που έκανε ο σερ Αλεξ, η περίοδος  που ακολουθεί είναι προετοιμασία του εδάφους για τον διάδοχό του.

 

Πηγή: SportDay

Άρσεναλ Ποδόσφαιρο SPORTS