Η Μεγάλη Εβδομάδα (όχι των Παθών, αλλά... της Τούμπας) άρχισε με την ανοιχτή πρόσκληση του Ιβάν Σαββίδη στον Βαγγέλη Μαρινάκη, να ανέβει προς τα πάνω και να δει από κοντά τη μεγάλη ρεβάνς της Μ. Τετάρτης.
Σε ένα πολιτισμένο τόπο και δη ποδοσφαιρικό περιβάλλον, αυτό θα ήταν κάτι το φυσιολογικό. Ισως να μη χρειαζόταν καν να στείλει πρόσκληση ένας πρόεδρος στον ομόλογό του για να δουν παρέα ένα παιχνίδι. Τα έχουμε ξαναγράψει αυτά. Στην Ελλάδα, όμως, τούτο συνιστά είδηση πρώτου μεγέθους. Και συνάμα συνιστά φυσιολογική την (πρώτη) αντίδραση του Ολυμπιακού, που εμμέσως πλην σαφώς αρνήθηκε.
Ορθή απόφαση
Και πολύ καλά έκανε. Οχι γιατί είμαστε κατά της βελτίωσης του ελληνικού ποδοσφαίρου και δεν θέλουμε το καλό του. Ακριβώς γι' αυτό είμαστε υπέρ της άρνησης του Ολυμπιακού. Γιατί θέλουμε το καλό του και μία παρουσία του Μαρινάκη στην Τούμπα μόνο αυτό δεν θα έκανε. Σύμφωνοι, δεν θα άνοιγε μύτη.
Ο Σαββίδης θα ήταν απόλυτα φιλόξενος όπως φιλόξενος ήταν και ο Μαρινάκης τις φορές που κατέβηκε Φάληρο ο ισχυρός άνδρας του Δικεφάλου. Το πλήθος, όμως, ο κόσμος του ΠΑΟΚ στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι εκπαιδευμένος σε αυτά, όπως η πλειοψηφία των Ελλήνων οπαδών όλων των ομάδων.
Την τελευταία φορά που ο Βαγγέλης Μαρινάκης πήγε στην Τούμπα κόντεψε να καταλήξει στο αστυνομικό τμήμα. Και το ματς έγινε κεκλεισμένων των θυρών. Φανταστείτε τώρα που στην Τούμπα δεν θα πέφτει καρφίτσα για το ματς της χρονιάς. Γι' αυτό ας αφήσουμε την επίδειξη πολιτισμού, όταν δεν έχουμε στρώσει το δρόμο για κάτι τέτοιο. Από τις εχθρικές ανακοινώσεις δεν πας κατευθείαν στις προσκλήσεις, ειδικά όταν ξέρουμε όλοι πως αν χρειαστεί πάλι στις εχθρικές ανακοινώσεις θα καταλήξεις.
Δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις
Για την τελευταία αγωνιστική της Super League δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Είδαμε τα αναμενόμενα, ειδικά στη Νέα Σμύρνη όπου μετρήσαμε δύο σουτ και μηδέν επεμβάσεις σε 90 λεπτά. Τέτοια παραδείγματα σε παγκόσμιο επίπεδο έχουμε πολλά. Αυτομάτως έρχεται στη μνήμη το Δανία-Σουηδία του 2004 (2-2) όπου έπαιζαν πασούλες οι 22 ποδοσφαιριστές για να περάσει ο χρόνος.
Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει, αν θέλουμε να δούμε ένα καλύτερο πρωτάθλημα, είναι γιατί καταλήγουμε σε ομάδες... Μπαρτσελόνα που κάνουν απίστευτη αντεπίθεση και εξασφαλίζουν τη σωτηρία την ύστατη στιγμή κόντρα στα προγνωστικά, γιατί φτάνουμε την τελευταία αγωνιστική ένα ματς να κρίνεται στο Χ γιατί βολεύει και τους δύο και γιατί ομάδες με χειρότερο ρόστερ του Άρη του χρόνου να θα βρίσκονται στη Super League. Δεν υπάρχει κάτι μεμπτό στις περισσότερες περιπτώσεις, ούτε μπορείς να κατηγορήσεις Πανιώνιο και Πλατανιά γιατί έκατσαν στο βολικό 0-0. Αλλού είναι το θέμα...
Πηγή: contra.gr