"Αν ήθελαν, θα έσπαγαν πλάκα"

Ο Παναθηναϊκός επί πολυμετοχικότητας και προτού αρχίσουν οι… κατινιές και τα… μαλλιοτραβήγματα μεταξύ των μετόχων, πέτυχε δύο βασικά πράγματα (πέραν του νταμπλ βεβαίως): πρώτον, συσπείρωσε (επιτέλους) τον κόσμο γύρω από την ομάδα καθώς έπαψε να εφαρμόζεται η λογική του κλειστού κλαμπ που ίσχυε προγενέστερα και δεύτερον, έκανε τους αντιπάλους να τρέμουν μπροστά στη σύμπραξη Βαρδινογιάννη, Γιαννακόπουλου, Βγενόπουλου, Πατέρα και των λοιπών μετόχων.

Αν αναλογιστούμε λίγο τα οικονομικά μεγέθη, γίνεται αντιληπτό για τι (υπερ)δύναμη μιλάμε, όχι μόνο για τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου αλλά και για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο γενικότερα. Αμφιβάλλετε μήπως ότι ο καθένας τους θα μπορούσε να έχει από μια ομάδα μόνος του;

Ειλικρινά, δεν ξέρω αν όλοι οι Παναθηναϊκοί μαζί διαθέτουν τη δύναμη του Αμπράμοβιτς, κατά την περίφημη ρήση του Βγενόπουλου την περίοδο που υποσχόταν πολλά, αλλά είμαι βέβαιος ότι η ομάδα των εφοπλιστών και των επιχειρηματιών που αποτελούν τον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό (αν θέλουν) μπορούν να κάνουν πλάκα (τουλάχιστον) στο ελληνικό πρωτάθλημα. Προφανώς όμως δεν θέλουν…

Αντί λοιπόν να σπάνε αυτοί πλάκα με τους υπόλοιπους, όλοι οι άλλοι γελάνε μαζί τους, με αποκορύφωμα βεβαίως τις περιπτώσεις του Μαρινάκη και του Μπέου που φαίνεται ότι το γλεντάνε με την ψυχή τους. Βρίσκουν και τα κάνουν όμως…

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι, μα καλά εγωισμό έχουν (και μάλιστα μπόλικο) μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με τα ενδοπαναθηναϊκά ζητήματα; Όταν βλέπουν να σφάζεται ο Παναθηναϊκός και να αντιμετωπίζεται λες και είναι ομάδα Β’ Εθνικής, δεν τσιτώνουν; Δεν νοιάζονται; Δεν πονάνε; Σε τελική ανάλυση και αν το δούμε καθαρά με οικονομικούς όρους, δεν τους ενδιαφέρει η επένδυση που έχουν κάνει; Ογδόντα εκατ. ευρώ έβαλαν από την τσέπη τους…

Λυπάμαι που το λέω, άλλα όσο το πολυμετοχικό σχήμα θα θυμίζει εμπόλεμη ζώνη, οι αντίπαλοι θα βρίσκουν την ευκαιρία και θα ξεσαλώνουν προσπαθώντας να ρίξουν ακόμη παρακάτω τον Παναθηναϊκό. Σας το λέω και να το θυμάστε λοιπόν: ο επόμενος στόχος θα είναι η μη συμμετοχή του Τριφυλλιού στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Φάνηκε άλλωστε και από το παιχνίδι του Βόλου ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να στείλουν τον Παναθηναϊκό στο Γιουρόπα (ήδη με την ήττα η ομάδα μπαίνει με μικρότερη διαφορά στα πλέι οφ και μείον δύο παίκτες στην πρεμιέρα): αφενός για να βάλουν οριστική ταφόπλακα στην πολυμετοχικότητα που αποτελεί και τον μεγάλο φόβο τους, αφετέρου για να διασφαλίσουν ότι τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ δεν θα μπουν στο ταμείο των Πρασίνων. Διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι μόνο ο Παναθηναϊκός διαθέτει βαριά ευρωπαϊκή φανέλα για να προκριθεί στους ομίλους. Όποιος άλλος πάει στα προκριματικά, θα φύγει άκλαυτος με αποτέλεσμα όλο το πακέτο από το market pool να καταλήξει στον Ολυμπιακό…

Παράλληλα όμως, το πολυμετοχικό μπάχαλο και κυρίως η πλήρης απαξίωση της ομάδας και η αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα είναι σαφές ότι προκαλεί σοβαρό πρόβλημα και στο ποδοσφαιρικό τμήμα, σε επίπεδο κινήτρου, αυτοσυγκέντρωσης και σοβαρότητας. Όταν όλοι οι ποδοσφαιριστές θεωρούνται προς πώληση, όταν το μέλλον τους στην Παιανία είναι αβέβαιο, όταν ακούγονται όσα ακούγονται για τα οικονομικά, τις περικοπές και την έλλειψη χρημάτων, ποιος θα… σκοτωθεί για την ομάδα; Και κυρίως ποιος θα βάλει τάξη στα αποδυτήρια, ποιος θα τρίξει τα δόντια; Ήδη οι μισοί (και βάλε) από τους παίκτες ψάχνονται για το εξωτερικό…

Και έχουν αφήσει οι (α)μέτοχοι μόνο και έρημο τον Γόντικα να τρέχει και να μη φτάνει. Από τον καταρτισμό του λεγόμενου πλάνου οικονομικής… σωτηρίας (;) και του μεταγραφικού σχεδιασμού (!), μέχρι την προστασία της ομάδας και τους τσαμπουκάδες με τον κάθε Μπέο. Σε λίγο θα του αναθέσουν να προπονεί και τους παίκτες… Ήμαρτον πια, ένα ικανότατο στέλεχος είναι, δεν είναι ο Σούπερμαν!

Και το δυστύχημα στην ιστορία της πολυμετοχικότητας ξέρετε ποιο είναι; Ότι (επί του παρόντος τουλάχιστον) δεν φαίνεται να υπάρχει στον ορίζοντα μια πρόταση, μια προοπτική, μια λύση παρά μόνο ένα ατελείωτο σκοτεινό τούνελ, το οποίο κανείς δεν γνωρίζει πού θα βγάλει…

Πηγή: leoforos.gr