Αν π.χ. στον ΠΑΟΚ διαβάσουν σωστά την ήττα στον τελικό και του χρόνου φτιάξουν μια ομάδα που θα κερδίσει το νταμπλ, η ήττα από τον Παναθηναϊκό στον τελικό θα είναι το μυστικό της αλλαγής της ιστορίας. Αλλά μεταξύ μας, οι ήττες προκαλούν τέτοιους πανικούς στην Ελλάδα, που σπανίως αξιοποιούνται. Πόσω μάλλον από ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ.

 

 

Δεν είναι ακόμα ώρα για απολογισμούς στον ΠΑΟΚ καθώς η ομάδα της Θεσσαλονίκης έχει μπροστά της τα πλέι οφ και σε αυτά έχει πολλά να χάσει, έτσι και κάνει πάλι λάθη. Ωστόσο θα είναι τρομερό λάθος να αποδοθεί η ήττα από τον Παναθηναϊκό είτε στον Γιώργο Γεωργιάδη, προπονητή κατά περίσταση και σίγουρα όχι υπεύθυνο για τη σύσταση και τη δημιουργία του ρόστερ της ομάδας, είτε στις απουσίες του Νάτχο, του Αθανασιάδη και του Κατσουράνη. Αν υπάρξει μια τέτοια ανάγνωση, τα χειρότερα παραμονεύουν.

 

Ηττες

 

Σπανίως αποδίδω ήττες ομάδων σε διοικήσεις. Μπάλα παίζουν οι παίκτες και η υπερβολική αναφορά στις διοικητικές ευθύνες είναι συνήθως ένας φερετζές που μασκαρεύει αγωνιστικές αδυναμίες και τίποτα περισσότερο. Ωστόσο στην περίπτωση του τελικού η ήττα του ΠΑΟΚ είναι πρώτιστα διοικητική, καθώς είναι αποτέλεσμα μιας σειράς άστοχων επιλογών. Ο ΠΑΟΚ έκανε λάθος και στην επιλογή του Στέφενς (καθώς δεν ήταν έτοιμος για έναν τέτοιο προπονητή) και στην απόλυσή του (καθώς δεν είχε ένα διάδοχο ανάλογου κύρους, αλλά ούτε κι ένα διοικητικό σύστημα που να μπορεί να στηρίξει τον Γεωργιάδη). Εκανε κακές μεταγραφικές επιλογές και το περασμένο καλοκαίρι (ποντάροντας σε πολλούς Ελληνες και ξένους παίκτες που μικρή σχέση είχαν και έχουν με τον πρωταθλητισμό), κι έκανε και μετριότατες επιλογές τον χειμώνα, αφού από τους συνολικά έξι παίκτες που αποκτήθηκαν στον τελικό έπαιζε ένας! Το μεγαλύτερο όμως λάθος του ΠΑΟΚ είναι ότι μετά την κλοτσοπατινάδα με τον Ολυμπιακό αποφάσισε να παίξει ένα φιλικό ματς στον τελικό χωρίς κανείς από τους διοικούντες του να καταλαβαίνει ότι αντιμετωπίζοντας το παιχνίδι χωρίς πάθος η ομάδα ήταν χαμένη από χέρι.

 

Ιστορικά

Ο ΠΑΟΚ έχει ένα παραδοσιακό πρόβλημα να πωρωθεί εναντίον του Παναθηναϊκού. Παραδοσιακά ο Παναθηναϊκός στην Τούμπα ήταν ένας φιλοξενούμενος φίλος. Ο ΠΑΟ τα χρόνια του Γιώργου Βαρδινογιάννη περνούσε από την Τούμπα συνήθως εύκολα: ο τοπικός Τύπος της Θεσσαλονίκης του αφιέρωνε μάλιστα αποθεωτικά πρωτοσέλιδα και οι θρύλοι της Θεσσαλονίκης λένε ότι οι τοπικοί εκδότες είχαν βοηθήσει στην καλή σχέση με τον «Καπετάνιο». Στην Τούμπα ο Παναθηναϊκός πήρε πρωτάθλημα το 2004, όταν ο Βώκολος έχασε τον Ολιζαντέμπε και στην Αθήνα, όταν τον φιλοξενούσε τον ΠΑΟΚ, τον κέρδιζε ακόμα και με γκολ του Βύντρα. Το 2009, στο τελευταίο πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού, πήγε να δημιουργηθεί μια συνθήκη αντιπαλότητας όταν ο ΠΑΟΚ του Σάντος κυνηγούσε τους «πράσινους». Η διοίκηση Ζαγοράκη τα έβαλε με τον Σπάθα, μετά το ντέρμπι με τον Αρη, κατηγορώντας τον διαιτητή ότι έπαιξε για τον Παναθηναϊκό, αλλά η οργή της κράτησε μία εβδομάδα. Μία εβδομάδα μετά ο Ολυμπιακός κέρδισε τον Παναθηναϊκό, αλλά ο ΠΑΟΚ έχασε από την ΑΕΚ στην Τούμπα και τον Σπάθα τον ξέχασε. Ισως να είχαν βοηθήσει και οι χορηγίες της ΔΕΛΤΑ: οι πολυμετοχικοί μια καλή σχέση με τον ΠΑΟΚ την είχαν.

 

Τέσσερα

 

Τα θυμίζω αυτά για να καταλάβει κανείς το τεράστιο αυτογκόλ των ανθρώπων του «Δικεφάλου». Οταν έχεις να παίξεις με έναν αντίπαλο με τον οποίο παραδοσιακά οι δεσμοί αγάπης είναι τεράστιοι (Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ ήταν φίλοι πολύ πριν εμφανιστούν ο Αλαφούζος και ο Σαββίδης), κάνεις ό,τι μπορείς για να τσιτώσεις την ομάδα, εκτός αν

στη σχέση αγάπης ο ωφελημένος είσαι εσύ. Επειδή, εξ όσων μου προκύπτει, ο ΠΑΟΚ δεν έχει ούτε περισσότερους τίτλους από τον Παναθηναϊκό ούτε περισσότερες νίκες, ήταν δεδομένο ότι στο φιλικό ματς που ετοιμαζόταν ο μεν Παναθηναϊκός θα πήγαινε ακριβώς όπως ήθελε, ο δε ΠΑΟΚ θα πήγαινε άδειος από πάθος. Οταν περνάς μήνες ολόκληρους για να πείσεις τους πάντες (ακόμα και τους οπαδούς σου) ότι ο ΠΑΟ είναι ο καλός φίλος, ο ΠΑΟ θα σου βάλει τέσσερα γκολ. Σε όλο αυτό το διάστημα της φιλικής σας σχέσης είναι ο μονίμως ιστορικά κερδισμένος.

 

Λάθος

Τα ματς οι διοικήσεις μπορούν να τα προετοιμάσουν: τα χάνουν και τα κερδίζουν οι παίκτες. Ο ΠΑΟΚ τον τελικό τον προετοίμασε λάθος. Το δίδαγμά του θα 'πρεπε να είναι ότι ως ουρά κάποιου δεν γίνεσαι μεγάλος. Εκτός αν νομίζουν ότι ο Παναθηναϊκός είναι ουρά του Σαββίδη, οπότε εδώ πραγματικά γελάμε…

 

 

Κλώνοι

Θα καταφέρει η Μπάγερν να ανατρέψει το εις βάρος της 0-1 από τη Ρεάλ στο «Μπερναμπέου»; Εχω ξαναγράψει ότι αυτό το ζευγάρι έπρεπε να είναι το ζευγάρι του τελικού: η Μπάγερν έσπειρε τον πανικό στην Ευρώπη όλο το φθινόπωρο και τον χειμώνα, η Ρεάλ έβαλε τα πιο πολλά και τα πιο θεαματικά γκολ. Περισσότερο από τα προηγούμενα των δύο είναι προτιμότερο να θυμηθεί κανείς τη συμπεριφορά που είχε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ η Μπαρτσελόνα στην πενταετία του Πεπ. Αν κοιτάξουμε τι έγινε, θα διαπιστώσουμε πως ποτέ η Μπάρτσα του Πεπ δεν κατάφερε σε ημιτελικό να ανατρέψει αποτέλεσμα. Πήρε την πρώτη πρόκριση σε τελικό φέρνοντας 1-1 με την Τσέλσι σε ένα ματς με εξοργιστικά υπέρ της διαιτησία, μετά το 0-0 στο «Καμπ Νόου».

 

Πήρε τη δεύτερη με νίκη εκτός με τη Ρεάλ (0-2) και ισοπαλία (1-1) στο «Καμπ Νόου» και απέτυχε κόντρα στην Τσέλσι, στην Ιντερ και στην Μπάγερν πέρυσι έπειτα από ήττες στα πρώτα ματς.

 

Ο ΛOΓΟΣ είναι απλός: όπως και η φετινή Μπάγερν, η Μπαρτσελόνα έκανε μια τεράστια σπατάλη ενέργειας στη διάρκεια της σεζόν κι έφτανε στους ημιτελικούς σχεδόν άδεια. Θα τα καταφέρει καλύτερα από την Μπάρτσα η Μπάγερν κόντρα σε μια ομάδα εξαιρετική στις αντεπιθέσεις; Αν ο Γκουαρντιόλα δεν έχει ξεριζώσει τελείως τη γερμανική ψυχή της, ίσως και ναι. Απόψε χρειάζεται μια Μπάγερν λιγότερο οργανωμένη και περισσότερο ψυχωμένη, μια ομάδα που να παίξει για να κερδίσει με 2-0 και όχι μια ομάδα που να κάνει 75% κατοχή μπάλας και τρία μόλις σουτ, όπως στο «Μπερναμπέου».

ΝΑΙ, η Ρεάλ έχει προβλήματα στη Γερμανία και μας τα έδειξε και κόντρα στην Ντόρτμουντ πρόσφατα. Αλλά όταν παίζει με Γερμανούς. Με τους κλώνους της Μπαρτσελόνα δεν ξέρω τι ακριβώς προβλήματα μπορεί να έχει...

 

 

Ξέχασαν, αλλά...

 

Οτι ο υπουργός Πολιτισμού κ. Παναγιωτόπουλος και τα τζιμάνια του ξέχασαν να καταρτίσουν φέτος την εθνική λίστα των τηλεοπτικών γεγονότων που δεν μπορεί να είναι κλειστά, με αποτέλεσμα ο τελικός Κυπέλλου να μεταδοθεί για πρώτη φορά μόνο από συνδρομητικό κανάλι, δεν μου προκαλεί εντύπωση. Δεν ήταν παράνομη η σχετική απόφαση της ΕΠΟ, ήταν όμως κοντόφθαλμη. Τα τηλεοπτικά κανάλια κάνουν τη δουλειά τους και η Ομοσπονδία πρέπει να κάνει τη δική της: δουλειά της είναι και η μέγιστη προβολή του προϊόντος της. Ελπίζω, τουλάχιστον, τα λεφτά να άξιζαν τα «ανάθεμα» του κόσμου που έψαχνε να δει το ματς και δεν το έβρισκε πουθενά...

Πηγή: SportDay

Σαββίδης Ποδόσφαιρο Superleague ΠΑΟΚ SPORTS