Καινοτόμος, δύσκολος, τρελός

Σήμερα δεν μπορώ ως ποδοσφαιρόφιλος να μην εκφράσω τη χαρά μου για την πρόσληψη του μεγάλου Λουίς από την άρρωστη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: όπως οι αληθινά μεγάλοι και θάλασσα να τα κάνει, θα βάλει τη σφραγίδα του.

H εθνική Ολλανδίας έμοιαζε μάλλον με καταφύγιο για το Φαν Χάαλ. Ο άνθρωπος που οδήγησε την Μπάγερν Μονάχου στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2010 κόντρα στα προγνωστικά και που κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ με τα «μωρά» των ακαδημιών του Αγιαξ, πριν πάρει τίτλους με την Μπαρτσελόνα κι ένα απίστευτο πρωτάθλημα με την Αλκμααρ, απλώς προετοιμαζόταν για την επόμενη πρόκληση. Το τι θα κάνει στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουν. είναι το γοητευτικότερο μυστήριο της νέας χρονιάς.

Δύσκολος
Είναι αλήθεια ότι έχει έναν δύσκολο χαρακτήρα. Ο Ζιοβάνι ξεφυσούσε όταν άκουγε το όνομά του, ο Ριβάλντο έλεγε ότι είναι τρελός. Οταν πήγε στη Γερμανία, μετά τη δικτατορική παρουσία στην Αλκμααρ, τους πρώτους δύο μήνες τσακώθηκε με τον Ριμπερί (για ένα διάστημα τον είχε στείλει να προπονείται μόνος του) και τον σταρ τότε Γκόμες. Εστειλε επίσης σπίτι του τον Τόνι, πρώτο σκόρερ της ομάδας τότε. Ο Λουίς δεν αντέχει να βλέπει παίκτες που παίζουν μόνο όταν έχουν την μπάλα στα πόδια τους. Ειδικά με τον Ριμπερί ο Ολλανδός συχνά τρελαινόταν: κάποτε έφυγε και από τον πάγκο δυσφορώντας για την επιμονή του Γάλλου να ντριμπλάρει, ενώ είχε δύο συμπαίκτες ελεύθερους. Οταν ο Φαν Χάαλ έφυγε είναι αλήθεια ότι παίκτες σαν τον Ριμπερί ένιωσαν απελευθερωμένοι κι έκαναν σπουδαίες σεζόν: αλλά κανείς δεν τους έμαθε ποτέ περισσότερα.

Σκληράδα
Διαβάζω ότι στη Μάν. Γιουν. θα 'χει μαζί του ένα μικρό σχετικά τιμ: έναν βοηθό, έναν εργοφυσιολόγο, σίγουρα τον Ράιαν Γκιγκς, ίσως τον Κλάιφερτ, σίγουρα δύο γυμναστές -για τον Φαν Χάαλ είναι λίγοι! Στην Μπάγερν είχε πάει με εννιά συνεργάτες (!) και στον Αγιαξ και στην Μπάρτσα είχε κάποτε έξι βοηθούς: όλοι έγιναν προπονητές! Στο τιμ του υπάρχει πάντα ο προσωπικός του υπεύθυνος επικοινωνίας -τον έχει και στην εθνική Ολλανδίας. Ο Φαν Χάαλ λέει ότι «στο ποδόσφαιρο πλέον ο προπονητής δεν είναι παρά ο επικεφαλής μιας ομάδας, ο διοικητής της και όχι ο αποκλειστικός της υπεύθυνος». Ισως ο Ολλανδός να αλλάξει λίγο στρατηγική. Στην Μπάγερν το πιο μεγάλο του πρόβλημα ήταν τα επεισόδια μεταξύ των συνεργατών και των ποδοσφαιριστών που ήταν συνηθισμένοι σε άλλους ρυθμούς. Ο Φαν Χάαλ, που είχε φτάσει γι αυτό τον λόγο ένα βήμα από την έξοδο μετά από δυο μήνες δουλειάς, είχε πει στον Μπεκενμπάουερ ότι «δεν κάνω δημόσιες σχέσεις με τους παίκτες». Αν χαίρομαι για την πρόσληψή του από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι γιατί του αξίζει να δουλέψει σε έναν αγγλικό σύλλογο, όπου ο προπονητής κάνει σχεδόν ό,τι γουστάρει! Αυτή την πολυτέλεια την είχε μόνο στον Αγιαξ και στην Αλκμααρ, όπου όμως προπονούσε πιτσιρίκια.

Πειράματα
Πιστεύω πως όποιος παρακολουθεί τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν θα πλήξει: με τον Φαν Χάαλ το μόνο δεδομένο είναι η σκληρή δουλειά - όλα τα άλλα αρχίζουν από την αρχή. Στην Μπάγερν αυτός καθιέρωσε ως βασικό τότε φορ τον εικοσάχρονο Μίλερ, αφήνοντας στην άκρη τον Τόνι αρχικά και τους Γκόμες και Κλόζε στη συνέχεια. Αυτός μετέτρεψε σε στόπερ τον αμυντικό χαφ Ντε Μικέλις. Αυτός γύρισε στη μεσαία γραμμή (ως εσωτερικό μέσο) τον Σβαϊνστάιγκερ, που γκρίνιαζε γιατί στην εθνική Γερμανίας έπαιζε σαν εξτρέμ: αν κάνει τα μισά από αυτά τα πειράματα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα μιλάμε για μια νέα ομάδα. Θέλω επίσης να δω ποιες θα είναι οι νέες του τακτικές καινοτομίες. Στον Αγιαξ έπαιζε 3-4-3 (σε κάθετη διάταξη, τρεις αριστερά, τέσσερις στον άξονα και τρεις δεξιά) αλλά όταν πέρασε από την Μπαρτσελόνα υποτάχθηκε στο 4-3-3, και τις παραλλαγές του. Ωστόσο επειδή πιστεύει πως το ποδόσφαιρο είναι πάνω απ όλα νοοτροπία παίρνει πάντα τα υπερβολικά ρίσκα του. Θυμάμαι όταν απέκλεισε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ» με την Μπάγερν έπαιξε κάτι που θα το περιγράφαμε ως 4-1-5 (!), αφού μπροστά από την τετράδα της άμυνας και τον αμυντικό χαφ, υπήρχαν ο Σβαϊνστάιγκερ, ο Ρόμπεν, ο Μίλερ (αρχικά και ο Γκόμες στη συνέχεια), ο Ριμπερί και ο Ολιτς!

Λεφτά

Στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ διαβάζω θα του δώσουν να ξοδέψει 150 εκατ. ευρώ: αυτό είναι πρόβλημα. Με τα μεγάλα μπάτζετ πάντα βραχυκυκλώνει: χρόνο χρειάζεται. Να δούμε πόσο θα έχει.

Αλίμονό μας

Ο Γιώργος Παράσχος, ο Γιώργος Σπανός και ο Ολυμπιακός εξέφρασαν δυσφορία για τις κλήσεις του Σάντος. Οι άνθρωποι του Ατρομήτου διαμαρτύρονται για τον αποκλεισμό του Δημήτρη Παπαδόπουλου και για το γεγονός ότι ο ομοσπονδιακός δεν έδειξε στον Ταυλαρίδη και στον Γιαννούλη την ίδια προσοχή που έδειξε στον Βαγγέλη Μόρα. Ο Ολυμπιακός λέει πως ο ομοσπονδιακός δεν κράτησε την υπόσχεση που έδωσε στον Σιόβα και ότι δεν σεβάστηκε την προσφορά του Αβραάμ Παπαδόπουλου. Πολύ άδικο δεν έχουν. Ο Σάντος ορθά κάλεσε τον Μόρα, όμως τους τρεις παίκτες του Ατρόμητου τούς αδίκησε όχι γιατί τώρα τους απέκλεισε, αλλά γιατί τη διετία των προκριματικών δεν τους έδειξε την απαραίτητη προσοχή. Ο Ολυμπιακός έχει κυρίως δίκιο να μουρμουράει για τον αποκλεισμό του Αβραάμ: αν η Εθνική αποτελεί και επιβράβευση για κάποιους παίκτες, ο αμυντικός που τραυματίστηκε στην Πολωνία έπρεπε να επιβραβευτεί με μία κλήση. Αν σε αυτή πρέπει να βρίσκονται οι πιο φορμαρισμένοι, σωστά αποκλείστηκε ο Αβραάμ, αλλά υπάρχουν στην αποστολή αρκετοί που φέτος ούτε καν έπαιζαν βασικοί στις ομάδες τους!

Ο Σάντος φυσικά είχε κάθε δικαίωμα να κάνει τις επιλογές του και θα κριθεί κι αυτός και οι συνεργάτες του στο τέλος. Αλλά και οι ομάδες έχουν δικαίωμα να γκρινιάζουν, όχι γιατί οι παίκτες τους αδικήθηκαν, αλλά γιατί κάποια κριτήρια δεν είναι ίδια.

Πάντως ο Πορτογάλος τα 'βαλε με έναν αντίπαλο επικίνδυνο: τις πάντα ιδιαίτερες στο ποδόσφαιρο προλήψεις. Το 2004 στην αποστολή της Εθνικής στην Πορτογαλία υπήρχε ένας Παπαδόπουλος (ο Δημήτρης) και τα πήγαμε καλά. Το 2010 στη Νότιο Αφρική επίσης υπήρχε ένας (ο Αβραάμ) και μια χαρά πήγαμε. Το 2012 περάσαμε στη δεύτερη φάση του Euro με δυο Παπαδόπουλους παρόντες (και Κυριάκο και Αβραάμ). Φέτος ο Πορτογάλος απέκλεισε τρεις, και τον Δημήτρη, και τον Αβραάμ και τον Κυριάκο: αλίμονό μας!

Με στήριξη Μήτσου
Λένε όλοι για την τεράστια νίκη του Μώραλη στον Πειραιά, τη θεαματική επικράτηση του Μπέου στον Βόλο, τη δεύτερη θέση του Γεωργαμλή στη Νέα Φιλαδέλφεια. Και κανείς δεν μιλά για την πρωτιά του Αριστείδη Σταθόπουλου στον δήμο Μελιγαλά πρωτιά πέρα από κάθε πρόβλεψη, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Σταθόπουλος είναι ΠΑΣΟΚ σε έναν Δήμο που αριστεροί θεωρούνται οι βασιλόφρονες. Νομίζω ότι η στήριξη του Μήτσου του Μαυρίκη υπήρξε καταλυτική. Στον δεύτερο γύρο δεν χρειάζεται πια: καιρός να 'ρθει στη Νέα Σμύρνη να βοηθήσει τον Γιώργο τον Κουτελάκη, που κόντρα σε όλους έγινε φαβορί...