Είναι εύκολη δουλειά σήμερα να βγάλει ο καθένας ότι απωθημένα έχει με τον Παναθηναϊκό. Όπως ήταν αντίστοιχα εύκολη την προηγούμενη εβδομάδα, να βγάλει και πάλι όποιος ήθελε ότι απωθημένα είχε μετά την... επική ανατροπή με τον Πανιώνιο.


Και τα δύο είναι οι λάθος αντιδράσεις, που όμως περιγράφουν με απόλυτη σαφήνεια το περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργεί ο Παναθηναϊκός και το καθεστώς παραλογισμού και αντιποδοσφαιρικής λογικής με την οποία είναι υποχρεωμένος (ή... όμηρος) να λειτουργεί συνολικά ο σύλλογος.

Τα λέμε, τα ξαναλέμε και τα λέγαμε και την προηγούμενη φορά.


Με την... επικοινωνία σαν μοναδικό όπλο και με βασικό εργαλείο και στήριξη της "επικοινωνίας" στην αρρώστια του καθενός, δεν πας πουθενά.


Κι αν πας μερικές φορές, η μπάλα αργά ή γρήγορα θα στην φυλάξει και θα σε τιμωρήσει.

Τέλειωσε για παράδειγμα το παιχνίδι με τον Πανιώνιο και αν τολμούσες να πεις κουβέντα για το επαναλαμβανόμενο αφύσικο φαινόμενο να πετάει ένα ημίχρονο ο Παναθηναϊκός και να τρώει και πρώτος γκολ σε τρία συνεχόμενα παιχνίδια, η απάντηση ήταν... σε πόνεσε η νίκη και ο... Μίτου με τον Ραγκουέλ.


Λες κι αυτό ήταν το θέμα και το... διακύβευμα που είναι και η λέξη της μόδας.

Λες και ξαναλές ότι αν ο Παναθηναϊκός δεν δει ποδοσφαιρικά τα προβλήματα που έχει και μένει κάθε φορά στο αποτέλεσμα το οποίο το ντύνει -αν του κάτσει- με ποδοσφαιρικές ανοησίες και σαχλαμάρες που αποθεώνουν την μετριότητα και τις συγκυρίες, αργά ή γρήγορα θα το πληρώσει και η απάντηση είναι και πάλι ανάλογη με την προηγούμενη.


Ε έτσι δεν πάει πουθενά το πράγμα.

Το ποδόσφαιρο δεν είναι... επικοινωνία κι ούτε φτιάχτηκε και παίζεται για να εκτονώνεται η αρρώστια και τα συμφέροντα του καθενός.


Το ποδόσφαιρο έχει και λογική και αντικειμενική πραγματικότητα και νόμους και κανόνες.

Αυτά "παίζουν μπάλα" και όχι το αν ελέγχουμε... δημοσιογράφους και... οργανωμένους οπαδούς.

Τα δεύτερα το πολύ-πολύ να σου εξασφαλίσουν μια πρόσκαιρη "ασυλία" ή ακόμα χειρότερα, να σε αποκοιμίσουν ποδοσφαιρικά, κάνοντάς σου σε τέτοιο βαθμό το άσπρο-μαύρο καθημερινά, που κάποια στιγμή θα αρχίσει να το πιστεύεις κιόλας.


Από την αρχή της νέας σεζόν, είχαμε περιγράψει με απλά και ξεκάθαρα λόγια το τοπίο στον φετινό Παναθηναϊκό.

Δεν είναι ούτε κηδεία, ούτε καταστροφή η σημερινή ήττα από την Καλονή. Ακριβώς όπως δεν ήταν.. επική ανατροπή και... μεγαλειώδης κατάθεση ψυχής και τα σχετικά η νίκη με τον Πανιώνιο.


Ο Παναθηναϊκός έχει συγκεκριμένες δυνατότητες που πρέπει πριν απ' όλους ο ίδιος να τις καταλάβει και να προσαρμοστεί σ' αυτές.


Γιατί όσο νομίζει ότι θα πορεύεται με τα καύσιμα από την περυσινή τριάρα στο Καραϊσκάκη και την τεσσάρα στον τελικό κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, τόσο περισσότερο θα είναι εντελώς απροετοίμαστος για τις αντικειμενικές συνθήκες που θα συναντήσει φέτος.

Δεν είναι αυτό το θέμα και αν θέλετε δεν είναι καν το ουσιαστικό πρόβλημα του Παναθηναϊκού.

Να πούμε τι δηλαδή τώρα;


Ότι δεν έχει... εναλλακτικές λύσεις ο Παναθηναϊκός ή δεν έκανε τις μεταγραφές που χρειαζόταν και να το... στηρίξουμε σαν άποψη επειδή έχασε από την Καλλονή;

Αστεία πράγματα.


Ο Παναθηναϊκός δεν έχει εναλλακτικές λύσεις και δεν έκανε τις μεταγραφές που χρειαζόταν επειδή ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να τις κάνει και να τις έχει. 

Από κει και πέρα από την Καλλονή έχασε πολύ απλά γιατί κάποια πράγματα που του βγήκαν ή του έκατσαν σε ορισμένα άλλα παιχνίδια, στο συγκεκριμένο ούτε του έκατσαν ούτε του βγήκαν.

Τόσο απλά.


Αυτές είναι οι δυνατότητές του, αυτές οι αδυναμίες του και αυτά τα ατού του.

Εκεί πρέπει να σταθεί και να δουλέψει και όχι να αφήνεται κάθε φορά στο... επικοινωνιακό ντύσιμο του ενός ή του άλλου αποτελέσματος, ή να βγάζει στη φόρα τον Αναστασίου να λέει αστειότητες του στιλ "είμαστε πλήρεις δεν έχουμε ανάγκη από καμιά προσθήκη στην ομάδα".

Αυτό είναι σαν κοροϊδία στον κόσμο.

Γιατί έτσι νοιώθει να τον δουλεύεις και να ποντάρεις στο... αν δεν σου κάτσει η στραβή για να δικαιολογήσεις την κοροϊδία σου.


Ενώ αν πεις ανοιχτά και ξεκάθαρα την αλήθεια "μάγκες, ούτε πλήρεις είμαστε, ούτε τις μεταγραφές που θα θέλαμε κάναμε και αυτό γίνεται γιατί στον Παναθηναϊκό που παραλάβαμε σαν διοίκηση και τεχνική ηγεσία ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να τις κάνουμε και από και πέρα αυτοί είμαστε αν θέλετε σταθείτε δίπλα μας αν δεν θέλετε τουλάχιστον μην μας πολεμάτε" τότε ασφαλώς και στο πλευρό σου θα βρεθεί η πλειοψηφία του κόσμου.


Και πάντως πολύ περισσότεροι από τις "ελεγχόμενες στρατιές" που πλέον αδιαφορούν και για την κατάσταση στην ομάδα και για το αποτέλεσμα, αρκεί να γίνεται το δικό τους ή ακόμα χειρότερα, να... νομίζουν οι δυστυχείς ότι γίνεται το δικό τους.


Αυτό είναι και το πρόβλημα και η ουσία στον Παναθηναϊκό.

Και από την στιγμή που συμφωνήσουμε και θεωρήσουμε όλα αυτά σαν δεδομένα, τότε να συζητήσουμε κιόλας και για το σημερινό παιχνίδι και για όλα, έχοντας όμως σαν βάση, ότι μιλάμε για ένα Παναθηναϊκό "ειδικών συνθηκών και δυνατοτήτων" και όχι για την ομάδα που είχαμε συνηθίσει όλοι να βλέπουμε και να καταλαβαίνουμε ακούγοντας το συγκεκριμένο όνομά της. 

Σ' αυτή την βάση μιλώντας πλέον, θα πρέπει κάποια στιγμή το επιτελείο στο Κορωπί να κάνει κάτι για το επαναλαμβανόμενο φαινόμενο του πρώτου ημιχρόνου.

Δεν γίνεται για τέταρτο σερί παιχνίδι να χάνεις ένα ημίχρονο και να δέχεσαι και πρώτος γκολ.

Εκεί κάτι τρέχει. Και ήταν προφανές ότι αν την γλίτωσες, μια δυο, τρεις, κάπου θα την πλήρωνες αυτή την ιστορία.


Όπως επίσης, καλά είναι και τα πρωτοσέλιδα και τα... τραβηγμένα απ' τα μαλλιά συμπεράσματα και αναλύσεις για την... ετοιμότητα του Μπαϊράμι και την κλάση του Πέτριτς. Όμως στην κατάσταση που είναι αυτή την στιγμή ο Παναθηναϊκός και με δεδομένη την πολύμηνη πλέον απουσία του Μπεργκ, δεν γίνεται Κλωναρίδης και Καρέλης να μην είναι στο βασικό σου σχήμα. 

Από κει και πέρα, κάτι που πρέπει να δει ο Παναθηναϊκός είναι το ντεφορμάρισμα του Ζέκα.

Καθώς από την στιγμή που ο Ζέκα δεν είναι σε θέση να κάνει τις δυο και τρεις ταυτόχρονα δουλειές που έκανε πέρυσι στον καλό του δεύτερο γύρο, θα πρέπει το κέντρο να είναι ακόμα πιο πυκνό και ενισχυμένο -ΚΑΙ- με τρεχαλαντζήδες ή... εργαλεία αν προτιμάτε. Αλλιώτικα και εκεί υπάρχει πρόβλημα. Κι αν υπάρχει με ομάδες σαν τον Πανιώνιο ή την Καλλονή αν αργότερα σφίξουν ακόμα περισσότερο τα ζόρια, τότε θα τρέχει και δεν θα φτάνει ο Παναθηναϊκός.

Κι επειδή είναι πολύ κοντινό χρονικά το... επόμενο ζόρι δηλαδή η Ντιναμό, καλό είναι να τα ξαναδεί ο Αναστασίου και το επιτελείο του όλα αυτά κάποια στιγμή και μάλιστα από αύριο κιόλας.

Διαβάστε κι αυτό: Ιδού η φάση που «φωνάζει» ο ΠΑΟ! (ΦΩΤΟ)

Γκόντζος Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS