"Γι` αυτό πήγα στα Κατεχόμενα"

Αρχικά ανέφερε: «Κανένας πολίτης δεν έχει δικαίωμα να αναγνωρίζει κανένα κράτος. Τα κράτη αναγνωρίζονται από τα κράτη. Αν ήταν έτσι κι όλοι αυτοί που πηγαίνουν να παίξουν στα καζίνο το ίδιο δεν κάνουν; Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Χθες πήγε η ομάδα της Ανόρθωσης εκεί»
Για το αν έχει συναισθηματικά διλήμματα τόνισε: «Οι γονείς μου είναι πρόσφυγες. Έζησαν τον πόλεμο και ξέρουν από πρώτο χέρι. Ο πατέρας μου, μου είπε σε καταλαβαίνω. Ό,τι συμβαίνει το παρελθόν έγινε. Αν θέλεις να πας στο σπίτι σου δεν χρειάζεται πάντα πόλεμος. Μπορείς να το κάνεις και με ειρήνη. Είναι θέμα φιλοσοφίας».
Για τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση είπε: «Ενα χρόνο είμαι άνεργος. Έχω κι ένα παιδί. Πριν κάποιους μήνες λόγω της οικονομικής κατάστασης ήρθα και σε ένα χωρισμό με την σύζυγό μου. Αν σου λέει το παιδί σου θέλω φαγητό κι αν δεν έχεις για γάλα τι κάνεις; Έκανα πολλές δουλειές για να σταθώ στα πόδια μου. Οικοδομές, εστιατόρια, από 12 ετών δουλεύω. Μια φάση της ζωής μου πήγα στην Αγγλία. Είχα μια τεράστια ευκαιρία. Δοκιμάστηκα στην Μίλγουολ. Αλλά όταν είσαι μικρός καμιά φορά εμπιστεύεσαι λάθος ανθρώπους. Δεν δίνω σημασία σε κανένα. Εμαθα να είμαι νικητής. Προχωράω. Αφήνω τα αρνητικά πίσω. Εύχομαι να μην συμβεί σε κανένα να του λέει το παιδί του θέλω φαγητό και να μην έχει».

Για το πως έγινε το… κονέ για να πάει εκεί, είπε: «Ενα παιδί τουρκοκύπριος, ο Αλι Ιμαμ, ήταν στη Σαλαμίνα μαζί μου πριν 12 χρόνια τον αγαπήσαμε, τον είχαμε δικό μας τον αγκαλιάσαμε διατηρήσαμε σχέσεις, σχεδόν σαν αδέλφια. Τώρα που ήρθε η στιγμή, ενώ έψαξα ευκαιρίες στην Κύπρο, δεν πήρα ευκαιρία στον τόπο μου κι αποφάσισα να το ψάξω αλλού. Είχα πρόταση να πάω να μείνω κι εκεί αλλά δεν το κάνω. Καθαρά για το μωράκι μου».
Για το πως τον αντιμετωπίζουν οι τουρκοκύπριοι τόνισε: «Μου φέρονται άψογα, τέλεια. Μέχρι και η κοπέλα που ήταν στο φαρμακείο εκεί στο γήπεδο ήρθε και με αγκάλιασε».
Για το πως αισθάνεται πηγαίνοντας στα Κατεχόμενα ανέφερε: «Κι εμένα μου μαύρισε η ψυχή περνώντας προχθές από τον Πενταδάκτυλο, έλεγα τι όμορφος τόπος Θέε μου. Αλλά δεν μπορώ να αλλάξω το παρελθόν. Για την ιστορία της χώρας μου νιώθω μεγάλο σεβασμό, αλλά μέχρι εκεί. Οταν πρέπει να ζήσεις τι να κάνεις;».
Για τις αντιδράσεις στην Κύπρο τόνισε: «Δεν βρέθηκε κανένας να με κατακρίνει στα μάτια μου. Μόνο από τα σάιτ και το ίντερνετ και ό,τι είπαν στην μάνα μου. Ολοι πίσω από τα κομπιούτερ και τις οθόνες είναι άνδρες. Ας έρθει κάποιος μπορστά μου να μου το πει. Οταν κάποιος παίρνει σύνταξη 15.000 κι ένας άλλος πεινά…».