Δυο λεπτά χρειάστηκε να τα βάλουν με την ατυχία τους οι παίκτες και το πλήρωσαν με ένα τρίτο γκολ, αποτέλεσμα κι αυτό μιας σπόντας καταραμένης. Βέβαια αν δούμε το ματς συνολικά, η Γιούβε δεν έκλεψε τίποτα αφού ήταν καλύτερη και ίσως πιο ψυχωμένη αφού αν δεν κέρδιζε, αποχαιρετούσε τη διοργάνωση. Αυτό ήταν το πιο ενδιαφέρον στη βραδιά, δηλαδή ότι ο Ολυμπιακός ήταν αξιόμαχος χωρίς να κάνει κάποιου τύπου υπέρβαση: πρόκειται για μια μικρή απόδειξη ωριμότητας. Το δεύτερο και περισσότερο ενδιαφέρον είναι η συμπεριφορά του κόσμου του Ολυμπιακού. Συμπεριφορά εξαιρετική.

Είχα καιρό να βρεθώ στο εξωτερικό με οπαδούς του Ολυμπιακού, σε μια πόλη τόσο μικρή όσο το Τορίνο. Πριν από μια δεκαετία η πόλη πιθανότατα θα περνούσε από δαύτους εφιαλτικές στιγμές, καθώς δύσκολα θα απέφευγαν την ευκαιρία για ένα σόου από αυτά στα οποία μας έχουν συνηθίσει οπαδοί ελληνικών ομάδων στο εξωτερικό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος μύθος από αυτόν που θέλει τους Ελληνες οπαδούς να κάνουν τάχα μου φασαρίες εδώ και να κάθονται φρόνιμα έξω: όσοι έχουν όρεξη για φασαρίες τις κάνουν παντού κι απλά, όταν βρίσκονται στο εξωτερικό, αποφεύγουν να τις κάνουν στα γήπεδα. Αλλά αυτοί οι περίπου τρεις χιλιάδες που ήταν στο Τορίνο ήταν μια καταπληκτική ράτσα ανθρώπων κι από καρδιάς το λέω και το εύχομαι όλες οι ελληνικές ομάδες να ταξιδεύουν πλέον στο εξωτερικό με τέτοιους οπαδούς.

Πολύ
Η πλειονότητα των φίλων του Ολυμπιακού που ήταν στο Τορίνο ήταν ηλικίας από 25 έως 40: πολύ λίγοι ήταν μικρότεροι, πολύ λίγοι οι μεγαλύτεροι. Η διαφορά σε σχέση με άλλες εποχές είναι ότι ετούτοι εδώ ήταν ποδοσφαιρόφιλοι, σχεδόν όσο Ολυμπιακοί, δηλαδή πολύ. Ηξεραν τα πάντα για το γήπεδο, τη Γιουβέντους, τις αγωνιστικές της δυσκολίες και τα προτερήματά της. Μπορούσες άνετα να κάνεις με όλον αυτό τον κόσμο μια συζήτηση για το τι περιμένει την ομάδα το βράδυ, η οποία σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε πιθανότητα να παρεκκλίνει στα δικά μας. Δυο μέρες εκεί από τους εκατοντάδες αυτούς ανθρώπους που κυκλοφορούσαν στο κέντρο της πόλης δεν άκουσα ούτε μια φορά μια αναφορά στον Παναθηναϊκό ή στον ΠΑΟΚ ή στον οποιονδήποτε τάχα μου εχθρό. Κάθε συζήτηση κατέληγε με μια μόνο ευχή: να παλέψει όσο μπορεί περισσότερο η ομάδα.

Λεπτομέρεια
Άψογη ήταν και η μετάβαση όλων στο γήπεδο. Η «Θύρα 7» είχε μεριμνήσει ώστε να υπάρχουν πούλμαν να μεταφέρουν τον κόσμο. Υπήρχε ένα σημείο όπου όλοι συγκεντρώθηκαν, τραγούδησαν, πωρώθηκαν και πήγαν στο γήπεδο για να δουν ένα μεγάλο ματς κι όχι για να πλακωθούν με τους αντιπάλους ή την αστυνομία ή να δείξουν στους Ιταλούς ότι «εδώ είναι Πειραιάς» κι άλλα τέτοια γραφικά. Στο γήπεδο χάλασαν τον κόσμο με τις φωνές τους, αλλά δεν άναψε κανένα καπνογόνο, δεν υπήρξε καμία τρέλα, καμία πρόκληση, καμία διάθεση για καβγά: μόνο προσήλωση στο παιχνίδι και προσπάθεια εμψύχωσης της ομάδας. Και στο τέλος ένα πολιτισμένο, ζεστό, αληθινό χειροκρότημα, παρά την πίκρα μιας ήττας που μπορεί στις λεπτομέρειες να στοιχίσει μια πρόκριση.

Γιατί
Μίλησα με κάμποσα από τα παιδιά αυτά, όπως άλλωστε πάντοτε κάνω -ακόμα κι αν καμιά φορά μου την πέφτουν, έχουν παράπονα κτλ. Ενας τους μου είπε κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ. «Γυρνάω χρόνια με τον Ολυμπιακό», μου είπε, «και πάω όπου μπορώ. Ξέρεις γιατί, ρε φίλε; Οχι γιατί περιμένω να δω τον Ολυμπιακό να κερδίσει εκτός έδρας τη Γιουβέντους ή τη Ρεάλ, αλλά γι' αυτό το τρομερό χτυποκάρδι που ένιωσα αυτά τα τέσσερα λεπτά που ο Ολυμπιακός προηγήθηκε στο σκορ εδώ μέσα. Γι' αυτό το σπάνιο συναίσθημα, χαλάλι όλα».

Μαγικό
Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν νίκες και ήττες -κυρίως όμως υπάρχουν στιγμές ευτυχίας και στιγμές πίκρας. Οι δεύτερες είναι νομοτελειακά περισσότερες για τον οπαδό, αφού ό,τι αγαπάς σε πληγώνει. Οι πρώτες είναι πιο σπάνιες. Ειδικά ο κόσμος που ήταν στο «Juve Stadium» γύρισε με την ανάμνηση τεσσάρων λεπτών σπάνιας ευτυχίας. Σε αυτά είδε τον κόσμο της Γιούβε να «παγώνει», το γήπεδο να καταρρέει, το Τορίνο να βουλιάζει, τον Ολυμπιακό του να εκτοξεύεται. Δεν κράτησε πολύ γιατί χάλασε το πράγμα μια διπλή καραμπόλα. Αλλά ήταν πραγματικό και δεν ήταν όνειρο. Και ήταν μαγικό κι όχι μόνο στο μυαλό…

Κρίσιμο
Οι δυσκολίες που έχουν μπροστά τους απόψε οι τρεις ελληνικές ομάδες που παίρνουν μέρος στο Γιουρόπα Λιγκ είναι ολότελα διαφορετικές. Αληθινά κρίσιμο ματς έχει να δώσει μόνο ο Παναθηναϊκός, που χρειάζεται να κερδίσει την PSV για να έχει ελπίδες πρόκρισης.

Για τον Γιάννη Αναστασίου τα ματς με την Αϊντχόβεν είναι πολύ ιδιαίτερα, αφού θέλει να δείξει στους Ολλανδούς την πρόοδο που έχει κάνει σαν προπονητής: όχι τυχαία στο πρώτο ματς με τους Ολλανδούς, ο ΠΑΟ έκανε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του φέτος. Λογικά το αποψινό θα είναι πιο εύκολο, αφού η νεανική PSV δεν έχει μια αδιαπέραστη άμυνα και με την επιστροφή του Μπεργκ ο ΠΑΟ μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα επιθετικά. Το ζήτημα είναι προφανώς πάντα η άμυνα, από την οποία θα λείψει ο Κουτρουμπής, ενώ δεν είναι απολύτως καλά ο Σίλντενφελντ. Στα υπέρ του ΠΑΟ και ότι οι Ολλανδοί έπαιξαν άσχημα στο τελευταίο ματς του πρωταθλήματος με την Ντεν Χάαγκ.

Τελείως διαφορετικά τα ματς του ΠΑΟΚ και του Αστέρα. Η Φιορεντίνα πέρασε από τη Θεσσαλονίκη παίζοντας με πολλούς αναπληρωματικούς και θέλει νίκη για την πρωτιά στον όμιλο. Ο ΠΑΟΚ έχει το μυαλό του μόνο στο πρωτάθλημα και το 'χουμε καταλάβει: θα μου κάνει εντύπωση να κάνει αποτέλεσμα. Αλλωστε μπορεί να προκριθεί κερδίζοντας την Γκινγκάμπ και την Ντιναμό Μινσκ -ας μην το ξεχνάμε.

Σε ανάλογη θέση είναι και ο Αστέρας. Κερδίζοντας την Τότεναμ που θα είναι και κουρασμένη, αφού οι παίκτες της έφτυσαν αίμα για να κερδίσουν την Αστον Βίλα, ο Αστέρας βάζει υποθήκη πρόκρισης. Κι αν όμως δεν τα καταφέρει, δεν έχει αποκλειστεί: με νίκες με την Μπεσίκτας και την αδιάφορη Παρτίζαν στο Βελιγράδι μπορεί πάντα να προκριθεί.

Και ο ΠΑΟΚ και ο Αστέρας άγχος δεν έχουν. Αλλά αυτό μου φαίνεται κακό για τον ΠΑΟΚ και καλό για την ομάδα του Βεργέτη.

Να το 'χει στα υπ' όψιν του
Σκληρή η απάντηση του Ρότζερς στον Λίνεκερ, που έκανε κριτική στο παιχνίδι της Λίβερπουλ προκαλώντας την οργή του κόουτς ο οποίος του είπε ότι δεν μπορεί να μιλάει έτσι γιατί δεν ξέρει πώς είναι να είσαι προπονητής. Η κατηγορία ωστόσο δεν είναι πρωτότυπη: κάτι ανάλογο είχε πει κάποτε στον Μάκη τον Ψωμιάδη ο Ντουμιτρέσκου, όταν τσακωθήκανε τον καιρό που ήταν στον Ακράτητο. Ο Μάκης τον κοίταξε και του είπε πως αν είχε δίκιο, στον ιππόδρομο δεν θα παίζανε λεφτά οι άνθρωποι, αλλά τα άλογα. Ας το πει κάποιος στον Λίνεκερ να το 'χει υπ' όψιν του...    

Πηγή: sday.gr

Γιουβέντους Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός