Επειδή η ήττα της Εθνικής από τα Φερόε υπήρξε ιστορική και αντιμετωπίστηκε από τον Τύπο ως το τέλος ενός κύκλου, δεν ήταν λίγοι οι αναγνώστες που μου έστειλαν επιστολές στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο με απόψεις περισσότερο ψύχραιμες από αυτές διάφορων δημοσιογράφων. Παραθέτω μερικές, περιμένοντας το φιλικό με τη Σερβία, για το οποίο γράφω δίπλα.

 

 

O φίλος Γιώργος Σωτηρίου σημειώνει: «Μεταξύ των διάφορων μύθων που γκρεμίστηκαν μετά την ήττα από τα Φερόε σημειώνω κι αυτόν που θέλει την Εθνική μας να είναι κακή ομάδα γιατί αποτελείται από παίκτες του κακού ελληνικού πρωταθλήματος. Η Εθνική του Σάντος που είχε προκριθεί κι αγωνίστηκε στο Μουντιάλ είχε στη σύνθεσή της 5 και καμιά φορά 6 παίκτες που αγωνίζονταν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ετούτη είχε μόνο δύο. Θα πεις, κάποιοι φύγανε για το εξωτερικό το περασμένο καλοκαίρι. Διάστημα μικρό μεν, αλλά αρκετό για να καβαλήσεις το καλάμι».

 

Κριτήρια

Ο Δημήτρης Σπύρου από τη Θεσσαλονίκη μού γράφει: «Τα κριτήρια του Σάντος ήταν γνωστά. Λέγανε ότι η Εθνική ήταν η μεικτή φίλων του Κατσουράνη και νόμιζαν αυτοί που το ισχυρίζονταν ότι λένε κάποια εξυπνάδα, όμως το να έχεις μια ομάδα που αναγνωρίζει κάποιον σαν ηγέτη, κακή συνταγή δεν είναι. Τώρα ποια ήταν τα κριτήρια; Δεν τα κατάλαβα ποτέ. Περιορίζομαι στην επισήμανση ότι ο πρωτοπόρος του πρωταθλήματος ΠΑΟΚ, που παίζει συνήθως με 8 Ελληνες στην ενδεκάδα του έχει στην Εθνική μόνο τον Αθανασιάδη που με τα Φερόε χρησιμοποιήθηκε ως αλλαγή. Αμφιβάλλει κανείς ότι αν πρωτοπόρος ήταν ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός, αν αγωνίζονταν οκτώ Ελληνες στην ενδεκάδα του έξι θα ήταν βασικοί;».

 

Απλή

Ο Κωνσταντίνος Σαράτσης τονίζει: «Εφημερίδες και δημοσιογράφοι δραματοποίησαν κατά τη γνώμη μου μια κατάσταση απλή: η Εθνική μας έκλεισε τον κύκλο της και είναι κάτι που στο ποδόσφαιρο συμβαίνει συχνά. Η ομάδα αυτή είχε μια αντίδραση ψυχωμένη στο Μουντιάλ, χάρη στον Καραγκούνη κυρίως, αλλά ψυχωμένες αντιδράσεις με αντιπάλους της σειράς, όπως αυτούς που έχουμε στον προκριματικό, δεν μπορείς πάντα να περιμένεις. Χρειάζεται ανανέωση, υπομονή, ταλέντο και σχέδιο. Αλλά σε αυτή τη χώρα πού υπάρχουν αυτά;».

 

Επιλογή

Ο Γιάννης Αργυρός εντοπίζει το πρόβλημα στην επιλογή του Ρανιέρι: «Η Εθνική μας δεν είναι η πρώτη ομάδα στον κόσμο που κάνει μια κακή επιλογή προπονητή. Οπως συχνά λες, Αντώνη, οι πιο πολλοί Ιταλοί προπονητές είναι "προπονητές θερμοκηπίου", άνθρωποι συνηθισμένοι να δουλεύουν σε ιδανικές συνθήκες με πολύ κόσμο δίπλα τους, που να τους λύνει τα προβλήματα. Οι Ιταλοί όπου δούλεψαν ως ομοσπονδιακοί δεν προσαρμόστηκαν. Δεν είναι μόνο ο Ρανιέρι εδώ που δεν βγήκε. Οι Ρώσοι κλαίνε τα λεφτά που δώσανε στον Καπέλο, που τα πήρε χοντρά και από τους Αγγλους, ο Τζακερόνι κορόιδευε τους Γιαπωνέζους ότι θα διακριθούν στο Μουντιάλ και ο Λίπι τα παίρνει από τους Κινέζους εξαργυρώνοντας όσα κάποτε έκανε. Στην υγεία όλων των κορόιδων».

 

Δικαίωμα

Ο Γιάννης Ελευθερίου υπενθυμίζει: «Φυσικά η αποτυχία μάς έδωσε το δικαίωμα να διασκεδάσουμε και με διάφορους "ειδήμονες" που λένε το μακρύ τους και το κοντό τους. Το πιο αστείο είναι η επισήμανση για το αμυντικό στυλ της ομάδας που άλλαξε ο Ρανιέρι. Αμυντικά η ομάδα έπαιζε εκτός έδρας και με τον Οτο και με τον Σάντος, αλλά εντός έδρας δεν θυμάμαι κανένα ματς που να παίζαμε με 9 και 10 παίκτες πίσω από την μπάλα. Με τον Ρεχάγκελ στα Καζακστάν και στις Λετονίες βάζαμε από τρία γκολ και πάνω, με τον Σάντος κερδίζαμε 1-0 αλλά γιατί δεν μπορούσαμε να τελειώσουμε σωστά τις φάσεις, όχι γιατί εντός έδρας παίζαμε με 9 στην άμυνα. Δηλαδή με τα Φερόε τι θα 'πρεπε να κάναμε; Να παίζουμε με τρία στόπερ και δυο μαν του μαν στα χαφ;».

 

Περισσότερους

Τέλος ο Νίκος Γεωργιάδης, που μου θυμίζει πως στη Βραζιλία είδαμε το ματς με την Ακτή Ελεφαντοστού μαζί, κάνει μια γενικότερη εκτίμηση: «Μέρες τώρα, Αντώνη, αναρωτιέμαι αν αξίζουμε μια Εθνική που κάνει επιτυχίες. Εγω βλέπω πολύ κόσμο καιρό τώρα που χαίρεται γιατί η Εθνική δεν κερδίζει, γιατί από την Εθνική έφυγαν φιλαράκια του ή γιατί η ομάδα του είναι κόντρα στη διοίκηση της ομοσπονδίας ή γιατί δεν γουστάρει τον Καραγκούνη κτλ. Ολοι αυτοί που δηλώνουν πληγωμένοι και φωνάζουν "ντροπή" κτλ. έχουν καταλάβει ότι στο Καραϊσκάκη με τα Φερόε δεν υπήρχε ούτε δέκα χιλιάδες κόσμος στο γήπεδο; Ακόμα και η Γεωργία, που έχασε από τους Πολωνούς, θεατές που να πιστεύουν στην ομάδα είχε περισσότερους…».

 

 

Το σερί της αστοχίας

 

Αν ο Ρανιέρι ήταν ο φταίχτης για όλα τα δεινά της Εθνικής, η Εθνική θα πέταγε κόντρα στους μπερδεμένους Σέρβους -ίσως να έχανε, αλλά η εμφάνισή της θα ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που έκανε στα Περιβόλια και που ήταν ασορτί με τις τέσσερις που προηγήθηκαν.

 

Παρά τις αλλαγές στην ενδεκάδα που έπρεπε να κάνουν την ομάδα πιο σίγουρη στα μετόπισθεν (με τις προσθήκες του Αβραάμ Παπαδόπουλου και του Βύντρα) και πιο αποδοτική στην επίθεση (με τη χρησιμοποίηση του Αθανασιάδη και του Μαυρία από την αρχή), η Εθνική μας είχε πάντα προβλήματα κυρίως στη δημιουργία: το γκολ άλλωστε είναι το πιο μεγάλο της πρόβλημα. Αυτό το πρόβλημα το είχε και τον καιρό του Σάντος, όταν κέρδιζε το Λιχτενστάιν 1-0 και την αδιάφορη Σλοβακία με αυτογκόλ. Το μασκάρεψε το πρόβλημα μόνο στα μπαράζ με τη Ρουμανία ο τότε φορμαρισμένος Κώστας Μήτρογλου. Μετά τα μπαράζ με τη Ρουμανία και σε όλα τα ματς που η Εθνική έδωσε στη συνέχεια, είτε φιλικά είτε επίσημα, δυο μόνο κυνηγοί έχουν βάλει γκολ: ο Καρέλης στη Φινλανδία και ο Σαμαράς που στο Μουντιάλ σκόραρε από τη βούλα του πέναλτι κόντρα στην Ακτή -χθες έλειπαν και οι δύο. Στη Βραζιλία τα άλλα δυο γκολ τα είχαν πετύχει ο Σάμαρης και ο Παπασταθόπουλος και τα συνολικά γκολ της ομάδας (4 σε 4 ματς) είναι απολογισμός φτωχότατος. Θυμίζω ότι ο Ρανιέρι σε τέσσερα ματς χρησιμοποίησε όλους τους διαθέσιμους κυνηγούς του: αγωνίστηκαν ο Μήτρογλου, ο Σαμαράς, ο Σαλπιγγίδης, ο Καρέλης, ο Μαυρίας, ο Αθανασιάδης, ο Διαμαντάκος, ο Χριστοδουλόπουλος, ο Γκέκας κι ο Κονέ -κανείς δεν έσκισε! Κι αυτοί που χθες έπαιξαν συνέχισαν το σερί της αστοχίας. Κι αν αυτό δεν σταματήσει και δεν αρχίσει η ομάδα να σκοράρει, για προκρίσεις κτλ, η συζήτηση απαγορεύεται...

 

 

Σαν να 'θελε

Ενας από τους παλιότερους της Εθνικής μού έλεγε χθες τα εξής: «Δεν ξέρω αν ήταν δασκαλεμένος ο Ιταλός, αλλά φερόταν σαν να ήθελε να αποδείξει ότι είναι το αντίθετο του Σάντος. Ο Σάντος δεν έκανε πρωινές προπονήσεις, αυτός έκανε μόνο πρωινές. Ο Σάντος είχε τέσσερις Ελληνες συνεργάτες, αυτός κανέναν. Ο Σάντος συζητούσε με τον Κατσουράνη, αυτός ούτε που τον κάλεσε. Ο Σάντος έλεγε defense-defense στον Αγιο Κοσμά, αυτός attack-attack. O Σάντος δεν έλεγε καλημέρα σε άνθρωπο κι έβριζε και τον μεταφραστή του, αυτός έφερνε σε όλους γλυκά. Ο Σάντος είχε ένα σωρό δημοσιογράφους φίλους, αυτός κανέναν». Γι' αυτό ο Σάντος έμεινε τέσσερα χρόνια, ενώ αυτός ούτε τέσσερις μήνες, λέω εγώ...

Πηγή: sday.gr

Εθνική Ελλάδας Ποδόσφαιρο SPORTS