Τι να σας πως φίλοι μου. Δεν έχω ξαναδεί καλύτερο στήσιμο ομάδας και ιδιαίτερα τέτοιο κοουτσάρισμα από προπονητή. Όχι μόνο Ελληνα, αλλά ούτε ευρωπαίο.

 

Δεν έχω δει ντέρμπι να κερδίζεται με διαιτησία 90-10. Θέλω να γράψω δυο αράδες γι αυτόν τον «περίεργο» χριστιανό που εφαρμόζει όσο του είναι δυνατό τις 10 Εντολές και δεν προσποιείται τον Θεοσεβούμενο, γιατί είναι Θεσεβούμενος.

 

 

Μήπως πειράζει άραγε; Θέλω φίλοι μου, παρακάμπτοντας οποιαδήποτε αναφορά και κρίση, να γράψω δυο κουβέντες ποδοσφαιρικές γι αυτόν τον «ανορθόδοξο» προπονητή, διότι ακόμη και σήμερα οι αναλυτές το μόνο που θα τονίσουν ή θα πουν είναι ότι τον Σαλπιγγίδη τον πέρασε δεξί μπακ με τον…μυταρά μπροστά του.

 

Γιατί όπως το είδαν, χωρίς να σκεφτούν το προσπέρασαν ή το χαρακτήρισαν απεγνωσμένη κίνηση. Και βέβαια οι πένες, τα μικρόφωνα και τα λαρύγγια ορισμένων, θα έπαιρναν φωτιά, αν ο άνθρωπος που καθόταν στον πάγκο του ΠΑΟΚ προχθές, γεννιόταν ,όπως έγραψα, στο Λονδίνο, φορούσε φουλάρι και οδηγούσε Porsche. Βλέπετε όμως ο δικός μας τρώει στο «Γιάλεμα», εκεί στους Νέους Επιβάτες, φοράει φόρμες, προτιμά φορτηγάκι αγροτικό, είναι ερωτευμένος με την ίδια γυναίκα χρόνια τώρα και δεν το παίζει γκόμενος , παρότι ( και να μη παρεξηγηθώ ) είναι πιο αρρενωπός και πιο άντρας από όλους αυτούς τους γιαλαντζί αρσενικούς δημοσιοσχετίστες. Μετά από αυτήν την αναγκαία μακροσκελή εισαγωγή μου, μπαίνω φίλοι μου στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι. Πρώτα απ όλα ο «χωριάτης», ο απρόσιτος προετοίμασε την τετράδα της άμυνας του.

 

Στο κέντρο ψηλότερη και κλείνοντας, τη δεξιά πτέρυγα του με Σκόνδρα , με Ρατς στην αριστερή και παρτενέρ του Βίτορ, τον αργό στα πόδια σε μεγάλο χώρο (χαφ) , αλλά γρήγορο στο μυαλό Τζιώλη. Ρίσκο μεγάλο ρε μεγάλε. Πώς να δουλέψει ζώνη με Βίτορ και Τζιώλη και …Αρετόπουλο στο Καραϊσκάκη. Αναγκαστικά λοιπόν εξαιτίας αυτής της επιλογής στην τετράδα, άλλαξε το σύστημα από 4-3-3 σε 4-2-3-1, αλλά με πολλές εσωτερικές μετακινήσεις στη διάρκεια του αγώνα. Ετσι όταν αμυνόταν ο Κλάους, μετατρεπόταν σε αριστερός χαφ. Τι κατάφερε με αυτήν την κίνηση-έμπνευση ο Αγγελος;

 

Ποιο ήταν το σκεπτικό του; Τι επιδίωκε να πετύχει; Και τελικά τι θα κέρδιζε; Αραγε κατάλαβαν όλοι αυτοί οι περί πολλού πρωτευουσιάνοι που τον αποκαλούσαν σκωπτικά τσομπάνη (πανάθεμά τους). Μήπως γνώριζαν ότι, πρώτον, ο Περέιρα δεν μαρκάρει και δεύτερον τη σκέψη του για τον Κλάους; Χρησιμοποιώντας τη διαλεκτική του Αλέφαντου σας τη μεταφέρω. Αν αφήσω σου λέει τον Αθανασιάδη κορυφή στο παιχνίδι με 63% την έκατσα τη βάρκα. Θα έχω αχρηστεύσει δυο παίκτες.

 

Τον ίδιο και τον Περέιρα. Ο ένας θα μου κυνηγάει τον μπακ και ο άλλος χαλάει τις επιθέσεις στον χώρο. Ελα όμως εσύ ο εξυπνάκιας να εφαρμόσεις μια τέτοια «αιρετική» έμπνευση και να σου βγει. Το δυσκολότερο σε αυτή την περίπτωση είναι πεισθεί ο Κλάους να μετατραπεί σε χαμάλης του Περέιρα, παρότι έτσι λειτουργεί μια ομάδα. Ο Κλάους λοιπόν μετατράπηκε σε …μαρκαδόρο, πασαδόρο, ντουμπλαδόρο και ο Πρέιρα μοιραία έπεσε πάνω στα αργά στόπερ του Ολυμπιακού στον μεγάλο χώρο, όπου ο ΠΑΟΚ έβγαινε με τους γρήγορους και εκπαιδευμένους επιθετικούς Περέιρα, Γκολάσα, Σαλπιγγίδη και ένα χαφ τον Τσανδάρη που είναι φισέκι.

 

Και φυσικά όλοι μάρκαραν στα 2/4 και σε «κοντές» γραμμές. Να μιλήσω για ρόλους επιθετικογενών παικτών με τρομερή αμυντική κουλτούρα πίσω από την μπάλα; Να αναφέρω μήπως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του Γκολάσα; Ο Ισραηλινός με τις γραμμές ανοικτές στα τρία μαρκαρίσματα είχε δυο κίτρινες. Το ότι ο Αγγελος τον έβαλε και με Περέιρα και με Σαλπιγγίδη και κατάφερε να πάρει από αυτόν τον Γκολάσα μεσοαμυντικά, αυτά που δεν θα έπαιρνε ποτέ ο ακριβοπληρωμένος Στέφενς, είναι ένα συν. Να μιλήσω και φυσικά να γράψω για τα ντουμπλαρίσματα των Κάτσε, Τσανδάρη πάνω στον επικίνδυνο Τσόρι Ντομίνγκες; Να γράψω και να σας θυμίσω ότι ο ΠΑΟΚ στα στημένα αμυνόμενος, είχε ρόλους μαν-του-μάν και όχι μοντέρνους της σημερινής ζώνης που συνήθως σε εκθέτουν;

 

Αμ εκείνη η αλλαγή του Κάτσε με τον Μάρτενς; Αραγε κατάλαβε κανείς τους λόγους που ώθησαν σ ένα «τσομπάνη» να την επιχειρήσει; Προσωπικά διέκρινα δυο. Ο ένας είναι ότι ο αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας θα του έβγαζε σίγουρα δεύτερη κάρτα που θα ήταν και κόκκινη. Ο άλλος ήταν πως ο Μάρτενς θα το έκανε 1-4 ξεκούραστα το ματς, έχοντας απέναντί του μια χούφτα «πτώματα».

 

Ο Αγγελος δηλαδή κέρδισε από τον Μάρτενς, κράτημα μπάλας, μαρκαρίσματα, μια καλή πάσα. Ετσι έγινε και το 1-3 και άσχετα αν δεν μέτρησε τον γκολ του Τσανδάρη. Για το ρόλο του δεξιού μπακ στον Σαλπιγγίδη και τα δουλευμένα ντουμπλαρίσματα στις πλευρές του Ολυμπιακού, αφήνω τους άλλους να τα …θυμηθούν, να τα ερευνήσουν και φυσικά να τα γράψουν, όπως τα είδαν εννοείται. Εγώ το μόνο που θέλω να αναφέρω ολοκληρώνοντας και κάπως ελαφρά και πικάντικα είναι πως ο Αγγελος τελικά βρήκε στον Σαλαπιγγίδη το ρόλο και τη θέση που του ταιριάζει. Ισως τη φυσική του.

 

Αυτά φίλοι μου για τον Αγγελο Αναστασιάδη, τον αντιδημοσιογραφικό Αγγελο που χτύπησε στα ίσια και κατάκαρδα το ποδοσφαιρικό κατεστημένο και το ξευτέλισε κυριολεκτικά μέσα στον αγωνιστικό χώρο και όχι στα γραφεία, σε υπονόμους και ύποπτα όσο και κολάσιμα συνέδρια. Εσείς τι λέτε; Λίγο είναι;

Πηγή: metrosport.gr

Ραπτόπουλος Αναστασιάδης Ποδόσφαιρο Superleague ΠΑΟΚ SPORTS