Κανονικά δεν θα έπρεπε να το συζητάμε.
Παίζει ο Ολυμπιακός, με σχεδόν κάθε χρόνο παρουσία στο Τσάμπιονς Λιγκ, μέσα στο σπίτι του, με τη Μάλμε, που πρώτη της φορά παίζει φέτος στη διοργάνωση.
Παίζει ο Ολυμπιακός με τη δεύτερη πιο ισχυρή έδρα στο Τσάμπιονς Λιγκ, μετά το Μπερναμπέου!!! Ακριβώς όπως το διαβάζετε είναι. Καμία άλλη ομάδα στην Ευρώπη αυτή την στιγμή, πλην της Ρεάλ, δεν έχει πέντε σερί νίκες εντός έδρας, όπως έχει ο Ολυμπιακός (Μπενφίκα, Άντερλεχτ, Γιουνάϊτεντ, Ατλέτικο, Γιουβέντους)-και μόνο το όνομα των ομάδων αυτών φτάνει για να καταδείξει το μέγεθος της επιτυχίας!
Κι αντίπαλος του Ολυμπιακού είναι μία ομάδα που έχει να κάνει διπλό επί μη…τριτοκοσμικής ομάδας, από τον Ιούλιο του 2011 και το 1-0 επί της Ρέϊντζερς στη Γλασκώβη. Σε μη προκριματικούς, δηλαδή καλοκαιρινούς αγώνες, η Μάλμε έχει να φέρει διπλό στην Ευρώπη (1-0 τη Μονακό) από το 1978-79 (!), τότε που ήταν φιναλίστ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, άμα λάχει!
Όμως φίλοι μου έτσι είναι η μπάλα. Σε ένα ματς, όλα γίνονται. Ξεχνάτε ότι πέρσι ο Ολυμπιακός για να περάσει στους 16 ήθελε απλά μία νίκη μέσα στο σπίτι του επί της αδιάφορης Άντερλεχτ και τελικά ανάσανε μόνο στο 93ο λεπτό, όταν έκανε το 3-1, με τα πέναλτι και τις αποβολές; Και τώρα η Μάλμε έχει ενδιαφέρον.
Και δεν είναι αντίπαλος της πλάκας η πρωταθλήτρια Σουηδίας. Και μόνο ότι κάποτε είχε φτάσει τελικό κυπέλλου Πρωταθλητριών, σημαίνει πως της αξίζει σεβασμός. Είναι ομάδα που όσο έχει δυνάμεις, συνήθως ένα ημίχρονο, σε ταλαιπωρεί αφάνταστα. Σε πιέζει, σε ζορίζει, σου κάνει φάσεις. Οι παίκτες της βαράνε συνέχεια μέσα στο ματς και με τα πολλά φάουλ δεν σε αφήνουν να πιάσεις ρυθμό.
Έχει ένα δικό της, λίγο περίεργο, αλλά αρκετά αποτελεσματικό στιλ. Δεν σου επιτίθεται μαζικά, αλλά μόνο με τέσσερις παίκτες. Τους δύο σέντερ φορ και τους δύο ακραίους κυνηγούς. Που και που προωθούνται οι δύο μπακ, με τον αριστερό, τον Ρικαρντίνιο, να έχει καλές σέντρες. Και οι δύο ακραίοι αμυντικοί έχουν πολύ δυνατά πλάγια άουτ! Σαν κόρνερ είναι και μέχρι που προωθούνται οι στόπερ, λές και είναι φάουλ!
Ακόμη κι όταν αμύνονται, αφήνουν δύο με τρεις παίκτες μπροστά κι έτσι κανονικά εσύ πρέπει να έχεις τρεις η, τέσσερις πίσω για να μη ρισκάρεις υπερβολικά σε αντεπίθεσή τους. Κι ο Ολυμπιακός έχει ένα θέμα, αφού φεύγουν μπροστά και τα δύο μπακ, άρα μένουν πίσω οι στόπερ κι ο κόφτης, που δεν θα φτάνουν-άρα θα χρειάζεται πολλές φορές να μένει πιο πίσω π.χ. κι ο Μανιάτης.
Έχουν πολύ καλή συνεργασία οι δύο φορ, ο πολύ καλός στον αέρα Θέλιν κι ο επίσης ψηλός Ρόζενμπεργκ (μοναδικός παίκτης της που έχει σκοράρει στο Τσάμπιονς Λιγκ-πέντε γκολ συνολικά, εκ των οποίων τα δύο φέτος, αυτά στον Ολυμπιακό). Ο Ρόζενμπεργκ δεν σκοράρει μόνο, αλλά παίζει καλά και σαν «κολόνα» φορ, σπάζοντας την μπάλα στους άλλους τρεις κυνηγούς, ενώ μπορεί αρκετά εύκολα να φύγει και στην κόντρα επίθεση.
Ψηλή ομάδα (εκτός από τα δύο μπακ όλοι οι άλλοι είναι από 1μ80 έως 1μ90), κάτι που σημαίνει ότι λογικά ο Μίτσελ θα προτιμήσει και γι΄αυτό το λόγο τους Μήτρογλου, Κασάμι, για βοήθειες στον αέρα-εκτός από Μποτία, Εντινγκά, Αμπιντάλ.
Είδα το Μάλμε-Γιουβέντους και μου έκανε εντύπωση ένα πράγμα: η αδυναμία των Σουηδών στα δέκα πρώτα λεπτά του β΄ημιχρόνου! Η Γιουβέντους σε αυτό το διάστημα, μπαίνοντας δυνατά, τους έκανε τρεις φάσεις, συν το 1-0! Το β΄ημίχρονο είναι το κακό της Μάλμε. Μιλάμε χειρότερο κι από το επίσης κακό ημίχρονο του Ολυμπιακού, που είναι το β΄! Και νομίζω ότι πιο εύκολο είναι να της κάνει φάση παίκτης που έρχεται από πίσω γραμμές (π.χ. Μανιάτης).
Γενικά είναι πιο εύκολο να τους κάνεις φάση, όταν τους βρίσκεις ανοργάνωτους πίσω, δηλαδή στην αντεπίθεση. Ειδάλλως, θα πρέπει να δουλέψεις πολύ μέσα στο παιχνίδι. Αν δουλέψεις, όμως, καλά θα της βγάλεις φάσεις. Είτε με πάσες κάθετες ανάμεσα στα στόπερ, είτε με μπαλιές στην πλάτη των αμυντικών σε κρυφό κυνηγό, είτε μπουκάροντας από τα δεξιά (πλευρά των αριστεροπόδαρων Ρικαρντίνιο και Χελάντερ), είτε παίζοντας γρήγορα με συνδυασμούς.
Η ομάδα είναι καλή. Όσο κρατάει η δυναμική της μέσα στο παιχνίδι. Όταν τελειώνει, μπορείς κι εσύ να την (απο)τελειώσεις. Ακόμη καλύτερα αν μπορέσεις να προηγηθείς…