Σέντρα στα πλέι οφ

Αναλυτικά το άρθρο του:

Τα πλέι-οφ είναι πολύ ιδιαίτερη ψυχοφυσική δοκιμασία. «Ψυχο», προπάντων. «Φυσική», δευτερευόντως. Η εμπειρία των τριών (αμέσως προηγούμενων) ετών δηλοί ότι ουδέποτε η pole-position επιβεβαιώθηκε. Ο 2ος της regular season, παρά το όποιο (μικρό ή μεγαλύτερο) αβαντάζ στη «βαθμολογία εισόδου», καμία χρονιά δεν παρέμεινε 2ος μετά και τα πλέι-οφ.

Εχει λογική. Ο 2ος, συνήθως είναι ο (πιο) απογοητευμένος επειδή δεν βγήκε 1ος. Κι από πάνω, σαν να μη του ‘φτανε ότι βγήκε 2ος, πρέπει και να δώσει έξι ματς σε δυόμισι εβδομάδες για να βγει…2ος! Η ΑΕΚ το ’08, ο ΠΑΟΚ το ’09, ο Ολυμπιακός το ’10, απέτυχαν σ’ αυτό. Αφού είχαν βγει στη 2η θέση, ύστερα να ξαναβγούν. Λίγο ο ένας, πολύ ο άλλος, τελείως ο τρίτος, όλοι κατρακύλησαν.

Η δύσθυμη (Βάλνερ κ.λπ.) ΑΕΚ του 2008, όταν πήγε για το κρίσιμο ματς στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, την πήρε το ποτάμι και το ταμπλό έγραφε 4-0 «από ημίχρονο». Ο ανόρεκτος ΠΑΟΚ του 2009 ξεκίνησε με την ήττα απ’ τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα, αποβολή Πάμπλο στη λήξη του ημιχρόνου και γκολ Καραγκούνη στο φινάλε, και εν τέλει τον υποσκέλισε, όχι μόνον ο Παναθηναϊκός που τον νίκησε δύο φορές, αλλά και η ΑΕΚ η οποία επίσης τον νίκησε δύο φορές. Τερμάτισε 2ος και κατετάγη 4ος.

Ο ημιδιαλυμένος Ολυμπιακός του 2010, άμαθος στα πλέι-οφ, διαλύθηκε ολωσδιόλου. Ξεκίνησε με την ήττα στο «Κλεάνθης Βικελίδης», και τον πήρε ο διάολος κανονικά. Στα έξι ματς έκανε μόλις μία νίκη, εκείνη επί της ΑΕΚ στο Φάληρο. Ο ΠΑΟΚ τον νίκησε δύο φορές και τον προσπέρασε ξεκούραστα, αλλά ξεκούραστα τον προσπέρασε και η ΑΕΚ νικώντας τον στο Μαρούσι, και ο Αρης…με την ισοπαλία στο Καραϊσκάκη! Βγήκε 5ος, απλώς επειδή δεν γινόταν να βγει 6ος.

Το πρώτο ματς είναι «το ήμισυ του παντός» της διαδικασίας. Αυτό «πηγαίνει» τις ομάδες. Είτε τρένο, προς τα πάνω. Είτε…καρότσι, προς τα κάτω. Τα πλέι-οφ είναι εύκολα για τον 3ο, για τον 4ο, για τον 5ο. Δεν έχουν κατακτήσει κάτι που κινδυνεύουν να το απωλέσουν, απεναντίας ό,τι πάρουν, εάν πάρουν, κέρδος είναι. Κι αν δεν πάρουν, τι είχαν, τι έχασαν. Για τον 3ο, τον 4ο, τον 5ο τα πλέι-οφ είναι μία τελευταία ευκαιρία στο «κάτι καλύτερο».

Ο Παναθηναϊκός την εκμεταλλεύτηκε, και το ’08 και το ’09. Ο ΠΑΟΚ, το ’10. Εφέτος, είν’ η πρώτη φορά που ο Παναθηναϊκός μπαίνει στα πλέι-οφ, όχι για ν’ αρπάξει, για να προστατεύσει. Το εισιτήριο, στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ότι είναι η πρώτη τέτοια εμφάνισή του, κι ότι προϋπάρχει όλο αυτό που εξηγήσαμε, ο συνδυασμός τον κάνει αυτομάτως να ‘ναι το πιο μεγάλο ερωτηματικό. Θα βγει απ’ τη νιρβάνα των 11 «μετά Καραϊσκάκη» εβδομάδων;

Θα δείξει, ο οργανισμός του, ένα μίνιμουμ σφυγμού; Γιατί, μας αρέσει ή όχι, αυτές τις 11 εβδομάδες ο μοναδικός σ’όλο το οργανόγραμμα πόλος που πασχίζει απεγνωσμένα να δώσει παραέξω μία (ψευδ)αίσθηση πράσινου σφυγμού, λέγεται Δημήτρης Γόντικας. Καλός, κακός, αυτός είναι, τελεία. Να βγει 1ος στα πλέι-οφ ο Παναθηναϊκός, θα ‘ναι το λογικό. Αλλά και να βγει τελευταίος, σαν περσινός Ολυμπιακός, δεν θα ‘ναι καθόλου παράλογο.

Η πρεμιέρα θα δείξει ποιος έχει την όρεξη. Η πορεία, έπειτα, θα δείξει ποιος έχει (και) την αντοχή. Η όρεξη εντοπίζεται εύκολα, αρκεί να δούμε ποιοι κατ’ αρχήν τύπωσαν και εν συνεχεία (ξε)πούλησαν τα μίνι-πακέτα εισιτηρίων…σαν να ‘ταν ζεστά κουλούρια έξω από μπουζουκάδικο πέντε η ώρα το πρωί. Ολυμπιακός Βόλου και ΠΑΟΚ. Παναθηναϊκός και ΑΕΚ, το να επιβάρυναν τον κόσμο τους εξτρά, απαγορευόταν ακόμη και να το σκεφτούν.

Ολυμπιακός Βόλου και ΠΑΟΚ «αποκάλυψαν» ορμή. Δυναμική, που λέμε. Όχι αναπάντεχα. Ο Ολυμπιακός Βόλου είναι ο ενθουσιασμός του πρωτάρη, η πέραν πάσης αισιόδοξης προσδοκίας εξέλιξη. Και ο ΠΑΟΚ…είναι ο ΠΑΟΚ, δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Η ΑΕΚ, προπονητές-παίκτες-ηγεσία-κόσμος, διοχέτευσε το 110% της ενέργειας στο κύπελλο. Τώρα θα φανεί, τι έχει απομείνει. Η ΑΕΚ θα βγει στα πλέι-οφ να δει πώς θα της πάνε. Εάν της κάτσει η ροή. Δεν μοιάζει έτοιμη να σκοτωθεί, σαν να πρόκειται για θέμα ζωής/θανάτου. Ζωή/θάνατος ήταν το κύπελλο. Η πίεση του τελικού ήταν τέτοια, και τόση, που στην πραγματικότητα «αλλοίωσε» τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά της. Είναι, προφανώς, αδύνατον να ξαναπαίξουν τόσο άθλια όσο το περασμένο Σάββατο.

Η ΑΕΚ όμως, σ’ αυτά τα πλέι-οφ, έχει και τους…περισσότερους αντίπαλους. Όχι μόνο τον Παναθηναϊκό, όχι μόνο τον ΠΑΟΚ, καθόλου λιγότερο και τον Ολυμπιακό Βόλου. Του οποίου το συμφέρον και το κίνητρο, έτσι όπως ήλθαν τα πράγματα, πρωτίστως είναι αντιΑΕΚ. Ν’ αποτρέψει, πάση θυσία, το να βγει η ΑΕΚ «πρωταθλήτρια» των πλέι-οφ. Γιατί, τότε, παίρνει το ευρωπαϊκό εισιτήριο ο Ατρόμητος. Σε οποιοδήποτε άλλο σενάριο, και έξι ήττες να κάνει ο Ολυμπιακός Βόλου, πάλι τον Ιούλιο θα περάσει ευρωπαϊκή ομάδα από το Πανθεσσαλικό.

Το 2008, τα πλέι-οφ άρχισαν τρεις ημέρες μετά τον τερματισμό της κανονικής περιόδου. Από Κυριακή, απευθείας την Τετάρτη. Το 2009, μεσολάβησαν δύο εβδομάδες. Το 2010, μεσολάβησαν δέκα ημέρες. Το 2011, μεσολαβούν τρεις εβδομάδες. Τέσσερις σεζόν, τέσσερα διαφορετικά δεδομένα. Οι τρεις εβδομάδες έμοιαζαν ευλογία για την πιο φορτωμένη ελληνική ομάδα της περιόδου. Τον ΠΑΟΚ. Λύτρωση, απ’ τη φυσική εξάντλησή τους. Δυνατότητα ανάκτησης της φρεσκάδας. Κι ένα γράδο, για να μετρηθεί η μαστοριά όσων επωμίζονται το κομμάτι του fitness.

Κυριακή-Πέμπτη-Κυριακή-Τετάρτη-Κυριακή-Τετάρτη. Εξι ματς, 18 ημέρες. When the going gets tough κ.λπ.

Πηγή: contra.gr