Εχοντας αλλάξει ολόκληρη σχεδόν την ομάδα του, δεύτερη σερί χρονιά το περασμένο καλοκαίρι για οικονομικούς λόγους, θα πίστευε κανείς ότι το μοναδικό του πρόβλημα θα ήταν να δέσει τους ποδοσφαιριστές που ήδη υπάρχουν και να τους κάνει ένα αξιόπιστο σύνολο που θα αρχίσει να παίζει λίγη μπάλα. Οχι να αλλάξει πάλι μερικούς επειδή κρίνει ότι δεν έπιασαν ή δεν απέδωσαν.

Αν εξαιρέσει κανείς την ανάγκη να πάρει παίκτη στη θέση του Αμπιντάλ που φεύγει (π.χ. Μπρούνο Αλβες) στα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ οι λύσεις που δεν έχουν αποδώσει χρειάζονται χρόνο και χημεία.

Ομως, στην ομάδα σκέφτονται διαφορετικά. Βλέποντάς την να μην τραβάει από την αρχή και τον κόσμο ν’ αναρωτιέται... τι γίνεται και δεν επαναλαμβάνεται ο περίπατος που... χάζευαν όλοι τα προηγούμενα χρόνια, ζητάνε λύσεις. Επειδή λοιπόν στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει οι περισσότερες ομάδες να προσπαθούν να θεραπεύσουν το κακό με μεταγραφές αμφίβολης αξίας και αποτελεσματικότητας στα μισά της σεζόν, κανένας στην ομάδα δεν σκέφτεται να λειτουργήσει ποδοσφαιρικά και ν’ αλλάξει την... αλάνθαστη συνταγή.

Αλλωστε, ίδιος ο Μαρινάκης, θέλοντας να υπογραμμίσει το «θα είμαι εδώ και για πολλά χρόνια» που εκφώνησε μετά το ματς με τη Μάλμε, μίλησε και για μεταγραφές που «θέλει ο κόσμος».

Κι εδώ προφανώς βρίσκεται το κλειδί της όλης επιχείρησης.

Ο πρόεδρος χρειάζεται τη συμπαράσταση και τη στήριξη του λαού στην κρίσιμη περίοδο που αρχίζει να αντιμετωπίζει από ‘δώ και πέρα. Μπορεί να λέει ότι «όλα αυτά που ακούγονται, η λάσπη και η παραπληροφόρηση δεν τον αγγίζουν», αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οι μέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες. Θα χρειαστεί προφανώς να πατήσει πάνω στους οπαδούς, τους οποίους θα πρέπει να έχει ευχαριστημένους. Και επειδή οι εμφανίσεις και τα ώς τώρα αποτελέσματα, ειδικά στο ελληνικό πρωτάθλημα, έχουν διώξει κόσμο, ένας τρόπος για να ξαναζεσταθεί το ενδιαφέρον είναι να γίνουν μεταγραφές που θα προσφέρουν έστω και πρόσκαιρο ενθουσιασμό.

Η ποδοσφαιρική λογική επιμένει πως δεν χρειάζεται παρά μόνο ένας κεντρικός αμυντικός. Ομως, όπως το καλοκαίρι, τίποτα δεν έγινε με βάση κάποιον σοβαρό σχεδιασμό αλλά όλα κύλησαν αρπακολλατζίδικα και στη λογική τού «έλα μωρέ, θα το πάρουμε κι εφέτος, οπότε κάτσε να πουλήσουμε γιατί δεν θα ξαναβρούμε σύντομα τέτοια ευκαιρία», έτσι και τώρα ετοιμάζονται να φύγουν τέσσερις-πέντε και να έρθουν άλλοι τόσοι.

Μια ευκαιριακή, αντιποδοσφαιρική και γι’ αυτό αδιέξοδη λογική που υπακούει σε εξωαγωνιστικές κρυφές σκέψεις, με τον προπονητή να φοβάται πλέον για τη θέση του και να λέει «ναι σε όλα», χωρίς να σκέφτεται να πατήσει πόδι όπως θα χρειαζόταν...

Πηγή: efsyn.gr

Μαρινάκης Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός