Στα διαζύγια φταίνε πάντα και οι δύο…

Είναι μία φράση που την έχουμε ακούσει τόσες πολλές φορές και είναι τόσο αληθινή όση και η ισχύ της. Στα «διαζύγια» φταίνε πάντα και οι δύο, μην ψάξεις να βρεις ποιος λιγότερο και ποιος περισσότερο, δεν έχει νόημα…

Κάπως έτσι νομίζω είναι και τα πράγματα στο διαζύγιο του Μίτσελ με τον Ολυμπιακό. Φταίνε και οι δύο που ο… γάμος τους κράτησε ακριβώς 700 μέρες, ούτε λεπτό παραπάνω. Αν μιλήσεις και με τις δύο πλευρές θα πεις δίκιο έχουν και οι δύο, αν προσπαθήσεις να καταλήξεις στο συμπέρασμα αν κάνουν καλά που χωρίζουν δύσκολα θα βγάλεις άκρη. Εγώ αν ήμουν Μίτσελ δεν θα ήθελα να χωρίσω. Εγώ αν ήμουν Ολυμπιακός πάλι δεν θα ήθελα να χωρίσω. Εγώ όμως δεν είμαι ούτε Μαρινάκης ούτε Μίτσελ, οπότε μπορώ μόνο να γράφω για τον «χωρισμό» και όχι να αποφασίζω για αυτόν…

Ο Μίτσελ έχει δίκιο να λέει…

«Δεν έγιναν σωστές μεταγραφές το καλοκαίρι.
Δεν γίνεται να με απολύουν μετά από 4 συνεχόμενες νίκες και ενώ πάλεψα την πρόκριση στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ μέχρι το τελευταίο λεπτό με Ατλέτικο και Γιουβέντους τις οποίες νίκησα στο Καραϊσκάκη.
Δεν γίνεται να μην με αφήνουν να επιβάλλω την τάξη στα αποδυτήρια με τον τρόπο που εγώ θέλω.
Δεν γίνεται να έχουμε μείνει χωρίς στόπερ και να μην έχουμε ακόμη αποκτήσει κάποιον.
Δεν γίνεται να μην μου αναγνωρίζεται ως ελαφρυντικό οι τόσοι πολλοί τραυματισμοί…
Δεν γίνεται να μην μου αναγνωρίζουν ότι τους άλλαξα επίπεδο και στην Ευρώπη, αλλά και με την ανάδειξη παικτών τους οποίους μοσχοπούλησαν.
Αν δεν ήμουν εγώ ο Μήτρογλου θα έπαιζε ακόμη δανεικός και δεν θα είχε πωληθεί 15 εκατ. ευρώ…
Δεν γίνεται να μην αναγνωρίζουν ότι είχαν έναν προπονητή που καμάρωναν που τον είχαν στον πάγκο τους όπου κι’ αν πήγαιναν στην Ευρώπη…
Δεν γίνεται…. , δεν γίνεται…»

Και ο Ολυμπιακός έχει δίκιο να λέει…

«Ποιος είπε ότι τα περισσότερα από αυτά που λέει ο κύριος Μίτσελ δεν τα αναγνωρίζαμε και δεν τα αναγνωρίζουμε ακόμη και σήμερα…
Δεν γίνεται όσο προχωράει η σεζόν, αντί η εικόνα μας να βελτιώνεται, να χειροτερεύει.
Οντως έγιναν και αστοχίες στις μεταγραφές του καλοκαιριού, αλλά το έμψυχο δυναμικό είναι τέτοιο που διάολε τον Πλατανιά και τον ΠΑΣ στο Καραϊσκάκη θα έπρεπε να τους νικάει άνετα…
Αστοχία στις μεταγραφές δεν είχαμε μόνο εμείς. Ούτε ο Μπενίτες, ούτε ο Μποτία έχουν βγάλει μάτια.
Τον Αφελάι τον ήθελε πολύ ο προπονητής. Δεν γίνεται έναν παίκτη που κοστίζει πάνω από 3 εκατ. ευρώ στον σύλλογο το χρόνο να μην τον υπολογίζει καν, ενώ ζήτησε συγγνώμη.
Για τον Κασάμι είπε αμέσως «ναι» και μας έλεγε τα καλύτερα. Τον πληρώσαμε πάρα πολλά λεφτά για να μην τον βάζει καν.
Ξέρει και ο ίδιος πολύ καλά ότι στα αποδυτήρια είχε μεγάλο πρόβλημα με αρκετούς παίκτες.
Δεν ζητήσαμε εμείς να αλλάξει τους βοηθούς του και τους συνεργάτες του. Μόνος του το έκανε.
Ακόμη και στο θέμα του αρχηγού μας, του Αβράαμ, τον στηρίξαμε απόλυτα και τον αφήσαμε να φύγει για να μην έχει πρόβλημα ο Μίτσελ…».

Είπαμε αν καθίσεις στο τραπέζι και με την μία και με την άλλη πλευρά την ώρα που το διαζύγιο βγαίνει καταλαβαίνεις ότι φταίνε και οι δύο. Το θέμα είναι αν όντως υπήρχε τρόπος να βρεθεί μία λύση για… τα παιδιά που λένε σε αυτές τις περιπτώσεις. Με λίγα λόγια μία συμβιβαστική λύση μέχρι το καλοκαίρι.

Διότι ο Μίτσελ ότι ζημιά ήταν να πάθει την έπαθε. Μεταξύ μας δηλαδή, δεν θα άλλαζε κάτι στο βιογραφικό του αν έπαιρνε ένα ακόμη ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός όμως μπορεί να πάθει ζημιά. Και μάλιστα μεγάλη από αυτό το διαζύγιο. Αν ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν έχει πάρει την σωστή απόφαση και ο Ολυμπιακός δεν πάρει το πρωτάθλημα η ζημιά είναι και τεράστια στην τσέπη (κοντά στα 30 εκατ. ευρώ) και στο πρεστίζ του συλλόγου, αν μείνει εκτός Τσάμπιονς Λιγκ και φυσικά θα ενισχυθεί αφάνταστα ο όποιος αντίπαλος ΠΑΟΚ ή Παναθηναϊκός πάρει
τον τίτλο.

Παρά ταύτα ο Μαρινάκης έκρινε ότι εδώ που είχε φτάσει το πράγμα μικρότερο ρίσκο είναι το διαζύγιο με τον Μίτσελ και ο «γάμος» με τον Βίτορ Περέιρα, από την παραμονή του Ισπανού στον πάγκο.

Μερικές φορές στο black jack είναι και θέμα έμπνευσης. Εχεις 17 και η μάνα έχει φιγούρα. Αποφασίζεις να τραβήξεις για να βρεις το 4άρι ή έστω το 3άρι. Αν έρθει, είσαι πρώτος μάγκας, αν δεν έρθει όλοι αναρωτιούνται «μα καλά τι έκανε;». Μόνο που στα χαρτιά ακόμη κι’ αν δεν έρθει το 4άρι βλέπεις ότι ήρθε η φιγούρα που θα έπαιρνε η μάνα και λες «έτσι κι’ αλλιώς θα έχανα», στο ποδόσφαιρο αυτό δεν ισχύει. Αν τον Απρίλιο ο Περέιρα είναι πρωταθλητής, ο Μαρινάκης θα μοιάζει ο πρώτος μάγκας. Θα μπορούσε όμως να ήταν και ο Μίτσελ και δεν θα το μάθουμε ποτέ. Αν τον Απρίλιο ο Περέιρα δεν είναι πρωταθλητής ο Μαρινάκης θα είναι αυτός που έκανε το μεγάλο λάθος. Θα μπορούσε όμως να το έχει χάσει και ο Μίτσελ, ούτε αυτό θα το μάθουμε…

Όπως και να έχει ο Βαγγέλης Μαρινάκης αποφάσισε να τραβήξει από το 17 και αυτό είναι από μόνο του ένα τεράστιο ρίσκο. Και θα ήταν τέτοιο με οποιονδήποτε διάδοχο, όχι μόνο με τον Περέιρα…

Υ.Γ. Ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι φανερό ότι στην πλειοψηφία του επιθυμούσε την παραμονή του Μίτσελ. Το ότι ο Μαρινάκης πήγε κόντρα σε αυτή τη λογική δεν είναι κακό. Ισα ίσα θα έλεγα. Τα καράβια τα κυβερνάει ο καπετάνιος κι όχι όλο το πλήρωμα. Ο καπετάνιος όμως είναι αυτός που θα φταίει αν το καράβι πέσει και στην ξέρα. Και λογικά αυτό ο Μαρινάκης το ξέρει πολύ καλά…

Πηγή: gazzetta.gr