Τώρα φτιάξε ομαδάρα!

Άλλος ένας τίτλος «δένει» στο λιμάνι. Τα πράγματα είναι πολύ απλά και από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός κατάφερε να προσπεράσει τον ΠΑΟΚ, ήταν το απόλυτο και ακλόνητο φαβορί για άλλη μια κούπα. Δεν αμφισβητήθηκε στιγμή, ακόμη κι όταν ο Παναθηναϊκός τον κέρδισε. Ίσως βέβαια, η πίεση να ήταν μεγαλύτερη στο Ρέντη, αν δε γίνονταν και τα σκηνικά στη Λεωφόρο, που έφεραν την τιμωρία του «τριφυλλιού».

Ένα πρωτάθλημα, το κερδίζει η ομάδα που ‘χει πιο σταθερή πορεία στο βάθος χρόνου του πρωταθλήματος. Οι «ερυθρόλευκοι» μπόρεσαν αυτό να το υποστηρίξουν, χωρίς να ξετρελάνουν. Αποδοκιμάστηκε τις περισσότερες φορές από κάθε άλλη σεζόν(πλην τελευταίας Κόκκαλη) η ομάδα του μεγάλου λιμανιού, όμως και πάλι σε λίγες εβδομάδες, θα έρθει ένα βράδυ που το γήπεδο θα γεμίσει για την κλασική φιέστα! Τα παιδιά του Πειραιά λοιπόν για να χάσουν αυτό το πρωτάθλημα, μετά και την επικράτησή τους επί του Αστέρα, θα πρέπει να αυτοκτονήσουν, όχι μια, όχι δύο, αλλά,,, δέκα φορές.

Περισσότερες και από τις αγωνιστικές που απομένουν. Δεν είναι όμως μαθημένος ο Ολυμπιακός να περνάει θηλιές στο λαιμό του. Και δεν θα το κάνει και τώρα. Οπότε, σιγά- σιγά άπαντες θα αρχίσουν να σκέφτονται το «χτίσιμο» της επόμενης αγωνιστικής περιόδου. Θα σκέφτονται όλο και περισσότερο, όσο θα κυλάνε οι μέρες. Θα διαβάζετε διάφορα, θα ορμάνε οι μάνατζερ να προτείνουν, θα ξεκινάει το... τρελό πάρτι για όλα αυτά που ξέρετε καλά ότι συμβαίνουν κάθε καλοκαίρι. Κι όταν ο ήλιος είναι πια τόσο καυτός, θα φτάσουμε και στην απόλυτη παράνοια! Κατά τη γνώμη μου, όλα αυτά κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουν.

Ο Μαρινάκης έχει και τα γένια και τα χτένια, για να δώσει ένας τέλος. Μπορεί να φτιάξει ομαδάρα, το θέλει και για να το κάνει, αρκεί να μπει μια ιεραρχία. Δε γίνεται να μαζεύουν παίκτες όλοι. Ο προπονητής, ο τεχνικός διευθυντής, ο σύμβουλος στρατηγικής της διοίκησης, ο συνεργάτης του προπονητή. Ο μόνος που δεν παίρνει είναι ο ίδιος ο Μαρινάκης. Κι όταν πέρυσι έκλεισε έναν παικταρά, ο Μίτσελ του είπε «όχι». Δεν είναι αυτό το θέμα βέβαια. Φυσικά και τις μεταγραφές είναι καλύτερο να τις προτείνει ο κόουτς στην κάθε ομάδα. Αρκεί να ξέρει. Η κίνηση για τον Ολυμπιακό είναι απλή το καλοκαίρι. Μια ωραία μέρα, πρέπει να αφήσει ελεύθερους, όσους δε χρειάζεται. Δίχως λόγια, δίχως «μα» και «μου». Απλά και όμορφα. Και μετά, να πάρει όλα αυτά τα «εργαλεία» που θα του λύσουν τα προβλήματα.

Το λάθος πέρυσι, δεν ήταν πως έφυγαν παίκτες. Ήταν ότι δεν αντικαταστάθηκαν. Για να ‘μαστε ειλικρινείς, δεν έχει πια κανέναν κορμό να σκεφτεί ότι θα διαλύσει. Γιατί πολύ απλά, τον διέλυσε πέρυσι. Οπότε, ας καθίσει κρατώντας αυτούς που θέλει και μπορούν να «χτίσει». Οι ίδιοι στον Πειραιά, έχουν παραδεχτεί ότι πρέπει να το κάνουν και στην τελική, αν θέλουν να ησυχάσουν από όλες τις μορφές «λάσπης» ή «θαψίματος» που αισθάνονται ότι πέφτουν εις βάρος τους από «φίλους» κι «εχθρούς», η καλύτερη απάντηση και η μοναδική αξιόπιστη πρέπει να έρθει μέσα στις τέσσερις γραμμές. Φτιάξε εσύ ομάδα κι άσε τον άλλο να κλαίγεται. Αυτός είναι ο νόμος για οποιαδήποτε ομάδα είναι και θέλει να λέγεται μεγάλη!

Όσον αφορά τώρα στην αναμέτρηση με τους Αρκάδες, ο Ολυμπιακός έκανε το καλύτερο που θα μπορούσε. Ακόμη και κόντρα στην πιο αισιόδοξη εκτίμηση, οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν με μανία, σωστή ανάπτυξη και πάνω απ’ όλα εκρηκτική ψυχολογία. Όταν αυτοί έχαναν βαθμούς, οι αντίπαλοί τους δε μπορούσαν να το εκμεταλλευθούν. Είναι κι αυτό μια διαφορά του Ολυμπιακού σε σχέση με τους άλλους. Γιατί ασχέτως ρόστερ, η φανέλα είναι «ψημένη» να μη χαρίζει τα δώρα που της κάνουν. Η ήττα του Παναθηναϊκού στο Περιστέρι, σήμαινε πολλά για τον Περέιρα και τους ποδοσφαιριστές του. Μπήκαν φουριόζοι λοιπόν και πολύ νωρίς βρέθηκαν να προηγούνται.

Ο Αστέρας είδε έναν Ολυμπιακό να τον «χτυπάει» και από τις δυο πλευρές και αυτό ο Βεργέτης δε γνωρίζουμε κατά πόσο το υπολόγιζε. Από αριστερά έγινε η ζημιά, όταν Μαζουακού και Αφελάι συνεργάστηκαν υπέροχα. Για τον Τσόρι ήταν piece of cake να τελειώσει τη φάση. Κι αν είδαμε τους φιλοξενούμενους να βγάζουν στοιχεία από την ποιότητα που διαθέτουν, αυτό συνέβη μετά το ημίωρο. Ο Μιλιβόγεβιτς και ο Κασάμι λειτουργούσαν εξαιρετικά, μέχρι που κουράστηκαν και έτσι πήρε χώρο στο γήπεδο ο Αστέρας. Ο Τσόρι κι αυτός πάτησε γκάζι και μόλις μπλοκαρίστηκε το ντουέτο πίσω του, αναγκάστηκε να πάρει μέτρα προς τα πίσω και να απομακρυνθεί από τον χώρο που απειλούσε ευκολότερα.

Ο Αστέρας επέστρεψε στο ματς από τα αποδυτήρια με φοβερή αποφασιστικότητα και με δυο σπουδαίες επισκέψεις στην περιοχή του Ρομπέρτο. Είχαμε αρχίσει να βλέπουμε την ομάδα που όλοι ξέρουμε και ανάγκασε τον Περέιρα σχετικά νωρίς να κάνει δυο αλλαγές. Ο Εντιγκά μπήκε για τον «σκασμένο» από το 30’ Κασάμι, ενώ και ο Φορτούνης κλήθηκε να δώσει πραγματάκια αντικαθιστώντας τον Αφελάι που είχε απωλέσει φρεσκάδας κι αυτός από νωρίς. Στο τελευταίο μάλιστα ημίωρο , ο Περέιρα έβγαλε και τον Τσόρι για να παίξει με 4- 4- 2 και τους Χάρα- Μπενίτεθ ζευγάρι μπροστά.

Ο Ολυμπιακός έγινε ξανά απειλητικός, απέκτησε ρυθμό και κέφι. Πολιόρκησε τους αντιπάλους του, είχε δοκάρι, είχε φάσεις για να διπλασιάσει τα τέρματά του πριν το κάνει τελικά με τον Φορτούνη, αλλά το σημαντικότερο κέρδος, ήταν, ότι κατάφερε να απομακρύνει τους παίκτες του Βεργέτη από τον Ρομπέρτο και να κόψει τις διαθέσεις των «κυανοκίτρινων». Η καλύτερη άμυνα άλλωστε, είναι η επίθεση. Και σε αυτό δε χωράει αμφιβολία, χρόνια τώρα...

Πηγή: Sport24.gr