Με βάση το θόρυβο που είχε προκληθεί ειδικά τον Ιούνιο του 2011, φυσικά και είναι. Αλλά ο θόρυβος και η δικαιοσύνη δεν έχουν σχέση και θα το δείτε και προσεχώς.

Ας πάμε λίγο πίσω στον Ιούνιο του 2011 και ας υποθέσουμε ότι μετά το πόρισμα της κ. Πόπης Παπανδρέου ασκούνταν διώξεις για παράνομο στοιχηματισμό και χειραγώγηση αγώνων στον Μπέο, στον Τσακογιάννη και σε κάποιους που ουδείς γνωρίζει όπως ο Γιάννης Παπαδόπουλος, ο Ζαβαντίας, ο Καρακούλιας κτλ. Θα χαρακτηρίζονταν ποτέ οι διώξεις της Παπανδρέου ως «η μεγαλύτερη προσπάθεια εξυγίανσης του ελληνικού ποδοσφαίρου», όπως έγραφαν τότε σοβαρές εφημερίδες και ισχυρίζονταν τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών; Πολύ αμφιβάλω, αν ο όποιος θόρυβος θα κρατούσε πιο πολύ από τρεις μέρες.

Αμφιβάλλω επίσης, αν θα μαθαίναμε την ζωή και την καριέρα της διώκτριας του εγκλήματος κ. Παπανδρέου, αν θα δημοσιεύονταν ένα πλήθος από τηλεφωνικές υποκλοπές στις οποίες ελάχιστα σοβαρά πράγματα ακούγονταν, αν θα έβρισκαν το μπελά τους διαιτητές που σήμερα, μετά το πόρισμα του κ. Πούλιου, απαλλάχτηκαν.

Αμφιβάλλω, επίσης, αν θα συζητούσαμε για το περίφημο ντέρμπι Ολυμπιακός – ΠΑΟ 2-1, μήνες μετά την έκβασή του: το ότι ο Καλόπουλος και ο Τρύφωνας είχαν κάνει κάμποσα σοβαρά λάθη ήταν κοινή παραδοχή – άλλωστε και οι δυο τιμωρήθηκαν από την αθλητική δικαιοσύνη.

Όμως τον Ιούνιο του 2011 δεν ήταν δυο διαιτητές που έκαναν λάθη, αλλά δυο «στημένοι»: χωρίς την δική τους παρουσία στο πόρισμα της Παπανδρέου, όλη αυτή η ιστορία θα είχε ελάχιστο ενδιαφέρον, πριν φτάσει στο ακροατήριο, όταν και οι όποιες κατηγορίες θα πρέπει να αποδειχθούν. Φυσικά απόκτησε ενδιαφέρον εξαιτίας των κατηγοριών στους διαιτητές και εξαιτίας της στοχοποίησης του προέδρου του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη: αυτός ήταν στα πρωτοσέλιδα της εποχής, αυτός ήταν ο επικεφαλής της εγκληματικής οργάνωσης, αυτού τα τηλέφωνα διαβάζαμε κι αυτού την καταδίκη (ή έστω την παραπομπή) οι ειδικοί ανακοίνωναν. Και για αυτό, παρά την παραπομπή 90 και πλέον υπόπτων, η ιστορία του 2011 μοιάζει πλέον με τεράστιο φιάσκο.

Να φύγει ο Μαρινάκης

Ο αντιεισαγγελέας κ. Πούλιος, όχι απλά αθωώνει τον Μαρινάκη αλλά καταλήγει στο συμπέρασμα πως κακώς του ασκήθηκε δίωξη γιατί από τα στοιχεία της δικογραφίας δεν προκύπτει από πουθενά η οποιαδήποτε εμπλοκή του. Με άλλα λόγια ο Μαρινάκης υπήρξε θύμα ενός σόου που κράτησε τέσσερα χρόνια, στηρίχθηκε σε αστήριχτες κατηγορίες, ολοκληρώθηκε με μια αθώωση, όχι λόγω αμφιβολιών αλλά λόγω παντελούς έλλειψης στοιχείων, και προσθέτω εγώ είχε μια και μόνη στόχευση: να υποχρεώσει το Μαρινάκη να φύγει από τον Ολυμπιακό.

Εκθεση ιδεών χωρίς στοιχεία

Την είχα πατήσει και εγώ αρχικά με το πόρισμα της Παπανδρέου, την οποία μάλιστα και γνώρισα, όταν αφού διάβασα το πόρισμα κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν είναι τίποτα πιο πολύ από μια έκθεση ιδεών: με κάλεσε ευγενικά στο γραφείο της για να μου πει ότι έχω άδικο – διαφωνήσαμε κόσμια. Οι πιο πολλοί αθλητικογράφοι γοητευόμαστε από τους δικαστές, σεβόμαστε τη δουλειά τους, βλέπουμε σε αυτούς ήρωες κινηματογραφικών ταινιών από αυτούς που έχουμε ανάγκη. Αλλά δυστυχώς, όπως τελικά αποδείχτηκε, η ιστορία του 2011, που βαφτίστηκε «Coriopolis», «Κασέτα gate», «Σκάνδαλο στημένων αγώνων» κτλ, ήταν, εξαιτίας της άστοχης επιμονής των δικαστών να εμπλέξουν τον Μαρινάκη, μια κουταμάρα κι αρκούσε κανείς να διαβάσει το πόρισμα.

Τα ματς που εξετάζονταν αφορούσαν την περίοδο 2009-10: ο Μαρινάκης καλά καλά δεν είχε μπει στον Ολυμπιακό. Η σύνδεση του προέδρου του Ολυμπιακού με το Μπέο ήταν γελοία: το ότι δυο άνθρωποι μιλάνε στο τηλέφωνο δεν σημαίνει ότι είναι και συνεταίροι ή ότι κάνει ο ένας ότι κατηγορείται πως κάνει ο άλλος. Από πουθενά δεν προέκυπταν αδικήματα όπως ο χρηματισμός διαιτητών ή άλλων παραγόντων, η εκβίαση, ο παράνομος στοιχηματισμός, η δωροδοκία κτλ.

Παρά την εμπλοκή του ΣΔΟΕ, τους ελέγχους λογαριασμών, την τετραετή ενασχόληση τριών ανακριτών για τον Μαρινάκη (και για καμιά 50 άλλους που επίσης κακώς έμπλεξαν) δεν βρέθηκε απολύτως τίποτα. Προσωπικά έχω αμφιβολίες και για το αν υπάρχει τίποτα σοβαρό και για τη συντριπτική πλειοψηφία όσων παραπέμπονται: κάποιοι πιστεύω θα απαλλαγούν στο Συμβούλιο Εφετών και κακώς σήμερα τους κρεμάμε στα μανταλάκια.

Στους ανακριτές κρύφτηκαν

Γιατί υπήρξαν τόσες αβάσιμες κατηγορίες για ένα σωρό ανθρώπους; Γιατί όπως γοητευόμαστε εμείς από τους δικαστές, γοητεύονται και οι δικαστές από μας. Αρκούσαν κανα δυο επώνυμοι - τάχα μου - γνώστες του ελληνικού ποδοσφαιρικού παρασκηνίου, δυο – τρεις αληθοφανείς ιστορίες από αυτές που διηγούνται διάφορα στελέχη της Εθνικής Ψευτών, μια δυο επισημάνσεις από αυτές που ιντριγκάρουν και η δίωξη προέκυψε.

Η Παπανδρέου ίσως νόμιζε ότι αυτό που κάνει είναι κάθαρση: οι προθέσεις της ήταν αγνές – απλά δεν είχε ιδέα από ποδόσφαιρο. Οι παραμυθάδες, που την παρέσυραν, όταν το πράγμα σοβάρεψε, κρύφτηκαν και στους ανακριτές δεν επανέλαβαν τα παραμύθια: στόχος τους άλλωστε δεν ήταν να βοηθήσουν την Παπανδρέου, αλλά να φύγει από τον Ολυμπιακό ο Μαρινάκης.

Αυτό τον στόχο, κάνοντας πολύ κακό στο ποδόσφαιρό μας, υπηρέτησαν ηθελημένα ή άθελά τους, όσοι δικηγόροι, δημοσιογράφοι, τηλεπαρουσιαστές και τηλεδικαστές από το καλοκαίρι του 2011 έφτιαχναν πρωτοσέλιδα, έγραφαν περισπούδαστα άρθρα για το δήθεν σκάνδαλο μη υποβιβασμού του Ολυμπιακού, ή απλά μπουρδολογούσαν εξηγώντας τι έλεγαν στις συνομιλίες ο Α με το Β και ο Γ με το Δ, εκθειάζοντας τον κοριό της ΕΥΠ και άλλα θηρία. Η μπουρδολογία είναι χρήσιμη καμιά φορά στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα, όπως και στα καφενεία, αλλά αλίμονο αν η δικαιοσύνη βασίζεται σε αυτή.

Τα ίδια και τώρα

Τέσσερα χρόνια αργότερα οι ίδιοι άνθρωποι που, όπως τελικώς αποδείχτηκε, το καλοκαίρι του 2011, μπουρδολογούν, μπουρδολογούσαν και τώρα: απλά το πόρισμα της Παπανδρέου, εκείνη η Παλαιά Διαθήκη της κάθαρσης, αντικαταστάθηκε από το πόρισμα Κορέα, δηλαδή την Καινή Διαθήκη της κάθαρσης. Όλα τα εξαπτέρυγα είναι ίδια: οι ίδιοι περίπου άνθρωποι λένε τα ίδια πράγματα, οι ίδιες εφημερίδες, τα ίδια κανάλια, οι ίδιοι μάρτυρες, οι ίδιοι που ξημεροβραδιάζονται με το όνειρο ότι θα φύγει ο Μαρινάκης από τον Ολυμπιακό λένε και γράφουν τα ίδια.

Σήμερα σφυράνε κλέφτικα για ότι έγινε το 2011 και ελπίζουν να παραπέμψει τον Μαρινάκη ο Ανδρεάδης, όχι γιατί πιστεύουν πως υπάρχει δικαστήριο που μπορεί να τον καταδικάσει με βάση τα στοιχεία του Κορέα, (για το πόρισμά του θα σας γράφω προσεχώς) αλλά για να έχουν να λένε. Ας μην ανησυχούν: αν ο Μαρινάκης αθωωθεί και πάλι κάτι θα βρουν.

Από όσο καταλαβαίνω, αφού ο Μαρινάκης δεν έφυγε το 2011 αντέχοντας τόνους από λάσπη, δεν θα φύγει ούτε τώρα. Θα πανηγυρίσει εντός ολίγου ένα ακόμα πρωτάθλημα, και θα κοιτάξει να βρει καλύτερους παίκτες για τον Ολυμπιακό του χρόνου. Οι ανταγωνιστές του, εκτός από καλύτερους παίκτες, μάλλον χρειάζονται και καλύτερους μάρτυρες, ψευδομάρτυρες, αναλυτές, τηλεδικαστές, «κοριούς» της ΕΥΠ κτλ. Με αυτούς άλλωστε ασχολούνται πιο πολύ από το ποδόσφαιρο, που είναι και ακριβό πανάθεμά το.

Πηγή: Sport24.gr

Μαρινάκης Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός