Θα πρόσεξε ίσως ο Σταύρος Κοντονής το περασμένο Σαββατοκύριακο την απότομη αλλαγή στάσης όλων εκείνων που τόσο καιρό τον επαινούσαν για τη «γενναιότητα» και την «αποφασιστικότητα» που έδειχνε να χτυπήσει το κατεστημένο του ποδοσφαίρου. Οι περισσότεροι το γύρισαν, πλέον, το φύλλο.
Αφού τον έσπρωξαν να ανοιχτεί γρήγορα και απότομα στα βαθιά, ξαφνικά του έδωσαν να καταλάβει ότι καλοί οι ανένδοτοι αγώνες, αλλά μπορεί να οδηγήσουν στην καταστροφή, όταν οι συσχετισμοί δεν ευνοούν τις επαναστατικές πράξεις.
Με το που έγιναν τα επεισόδια στο ντέρμπι του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό, και κυρίως από τη στιγμή που έπεσαν τα μπουγέλα στη συνεδρίαση της Λίγκας ανάμεσα στον Μαρινάκη και στους απέναντι, ο νέος υφυπουργός Αθλητισμού, με τον ενθουσιασμό του άσχετου πρωτάρη, νόμισε ότι βρήκε την ευκαιρία να γίνει ο ήρωας της κάθαρσης και της καταπολέμησης της βίας.
Ακουγε και τους γύρω του, που αγανακτισμένοι απ’ όσα γίνονται τα τελευταία χρόνια, του ζητούσαν να μπει μπροστά. «Δεν πάει άλλο»! «Βόθρος»! «Να τους διαλύσεις»! Τέτοια ωραία, που μπορεί να τα λέει εύκολα ο καθένας σε μια κουβέντα καφενείου, αλλά είναι δύσκολο να μεταφραστούν σε υπεύθυνη πολιτική. Τα ίδια του φώναζαν και οι συμπατριώτες του, στη Ζάκυνθο το Πάσχα, απ’ όσο μας είπε τώρα που ξαναγύρισε στην Αθήνα. «Ακόμη και οι τουρίστες»!
Αλλά ας σοβαρευτούμε... Ο Κοντονής έχασε τη μεγάλη ευκαιρία να εξαγγείλει «οριστική» διακοπή του πρωταθλήματος, όταν το σίδερο κολλούσε ακόμη στη βράση. Αμέσως μετά, δηλαδή, τα επεισόδια στο ντέρμπι Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού.
Τότε θα ήταν πραγματικά σε θέση να φοβίσει και να εκβιάσει αποτελεσματικά την κατάσταση, βάζοντας με το ζόρι στο ίδιο τραπέζι τους προέδρους για να βρουν -και με τη βοήθειά του- μια λύση που θα έβαζε την ΕΠΟ, και σε επέκταση το πρωτάθλημα, σε διαφορετική λογική.
Δεν το τόλμησε. Προτίμησε το «κεκλεισμένων των θυρών» για δύο αγωνιστικές -ένα μέτρο που έγινε... νούμερο επιθεώρησης και δεν είχε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα.
Στη συνέχεια κατέβασε το νομοσχέδιο, με το οποίο αυτοαναγορεύτηκε σε απόλυτο άρχοντα του ποδοσφαίρου, με δικαίωμα... ζωής ή θανάτου πάνω σε όλους.
Και πάλι δεν εκτίμησε σωστά ούτε την αντίδραση της FIFA και της UEFA, ούτε τις γενικότερες συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης.
Το σχέδιό του απορρίφθηκε μετ’ επαίνων. Κι αυτός επειδή δεν μπορεί να μαζέψει πλέον την κατάσταση, βγήκε κόντρα στην κοινή λογική και επιμένει να προχωρήσει τον νόμο του, ακόμη κι αν μας πετάξουν έξω από τα γήπεδα όλου του κόσμου.
Δεν ξέρω ποιοι τον συμβουλεύουν, αλλά μάλλον δεν έχουν υπολογίσει τις συνέπειες αυτού του ιδιότυπου Grexit έτσι και συμβεί.
Τα έχω πει, αλλά τα ξαναγράφω:
Πρώτα πρώτα, αν οι ομάδες μας δεν παίξουν για μία έστω χρονιά, η Ελλάδα θα γκρεμοτσακιστεί κάτω από την 20ή θέση στην ειδική βαθμολογία της UEFA. Αυτό σημαίνει απλά ότι οι ομάδες μας, αν ξαναμπούν στο Champiοns League και στο Europa, θα ξεκινούν από τον πρώτο ή τον δεύτερο προκριματικό γύρο, αρχές Αυγούστου, τις προσπάθειές τους και πιθανότατα θα αποκλείονται με συνοπτικές διαδικασίες. Κάτι τέτοιο θα τραβήξει για χρόνια, μαραζώνοντας οικονομικά τις ΠΑΕ.
Αν αυτό δεν λέει κάτι στον υφυπουργό, υπάρχει η εθνική ομάδα, η οποία αφού δεν θα παίζει, θα κατρακυλίσει και αγωνιστικά και οικονομικά και θα χάσει όλα όσα κατέκτησε μετά τον θρίαμβο του 2004 και την έξοχη πορεία ώς το Μουντιάλ τη Βραζιλίας.
Επειτα είναι τα έσοδα που θα χάσει το κράτος σε φόρους, από τη στιγμή που δεν θα γίνουν μεταγραφές το καλοκαίρι. Είναι χρήματα που έχουν καταγραφεί στον προϋπολογισμό του 2015 και το υπουργείο Οικονομικών τα περιμένει.
Και φυσικά κανένας δεν πρέπει να υποτιμά το ενδεχόμενο αγωγής των ΠΑΕ που ήταν να παίξουν στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και οποίες (σαν εταιρείες που είναι) θα ζητήσουν αποζημίωση για τα διαφυγόντα κέρδη τους από τη χαμένη συμμετοχή.
Δεν είναι λίγα όλα αυτά. Κι αν ο Κοντονής νομίζει ότι μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον θα καταπολεμήσει τη βία, κάνει (ένα ακόμη) πολύ μεγάλο λάθος.
Αν δεν τα καταλαβαίνει όλα αυτά, φταίει ο ίδιος. Στο μεταξύ, όμως, θα έχει πάρει όλο το ποδόσφαιρο στον λαιμό του...
Πηγή: efsyn.gr