Ακούω μέρες τώρα τον Υφυπουργό Αθλητισμού κ. Σταύρο Κοντονή, υπερασπιζόμενος τη θέση του για ένα νέο αθλητικό νόμο, να ζητάει κάθε φορά που μιλάει να του απαντήσει κάποιος αν από το 2006 και μετά, όταν και ψηφίστηκε η διάταξη στο νόμο Ορφανού, που κατά τη γνώμη του εξασφαλίζει την «αυτονομία της ΕΠΟ», τα πράγματα στο ελληνικό μας ποδόσφαιρο έγιναν καλύτερα. Οι σύμβουλοί του προφανώς του έχουν αποκρύψει ότι ο νόμος Ορφανού, το 2006, προσπάθησε να καταργήσει, πριν τροποποιηθεί, τον προηγούμενο νόμο που ψηφίστηκε με τη σύμφωνη γνώμη της FIFA το 2002: θέλω να πω ότι το περίφημο «αυτοδιοίκητο», που τόσο ενοχλεί, υπάρχει από τότε και όχι από το 2006.

Η καλύτερη περίοδος

Για να απαντούσα στον Κοντονή, αφού οι συνήθως μουγκοί προνομιακοί συνομιλητές του δεν του λύνουν την απορία, θα θελα να ήξερα ποιο είναι για τον ίδιο το κριτήριο της καλυτέρευσης του ποδοσφαίρου μας. Από το 2002 και μετά, η Εθνική Ανδρών κέρδισε το Euro και βρέθηκε σε τρεις τελικές φάσεις πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος (2004, 2008 και 2012): την τελευταία φορά προκρίθηκε στο β γύρο. Επίσης έπαιξε σε δυο τελικές φάσεις Παγκοσμίων κυπέλλων: το 2010 και πέρυσι όταν και για πρώτη φορά στην ιστορία της έφτασε ένα πέναλτι πριν τις 8 καλύτερες ομάδες του κόσμου. Το 2013 η Εθνική Νέων αγωνίστηκε για πρώτη φορά στα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου και προκρίθηκε στους 16. Η ίδια Εθνική έπαιξε, μετά το 2006, δυο φορές σε τελικό πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Περιττό να πω ότι αυτά είναι τα καλύτερα αποτελέσματα της ιστορίας των εθνικών ομάδων.

Η πρόοδος των συλλόγων

Αν το κριτήριο του Κοντονή είναι η πρόοδος των συλλόγων, θέλω να του θυμίσω ότι το 2003-4 η Ελλάδα έφτασε στην έκτη θέση της γενικής κατάταξης της UEFA κι αγωνίστηκε με τρεις ομάδες στο Τσάμπιονς λιγκ. Επίσης σε αυτό το διάστημα είχαμε έξι φορές προκρίσεις ελληνικών ομάδων στους 16 του Τσάμπιονς λιγκ, ενώ ομάδες όπως ο Αρης, η Λάρισα, ο Αστέρας Τρίπολης, ο Πανιώνιος, έκαναν υπερβάσεις παίζοντας σε ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ: έκαναν τις καλύτερες ευρωπαϊκές πορείες τους. Αν το κριτήριο του Κοντονή είναι τα χρήματα, κάποιος πρέπει να του εξηγήσει ότι αυτή την τελευταία δωδεκαετία μπήκαν στα ταμεία των ελληνικών ομάδων από τη συμμετοχή τους στην Ευρώπη πάνω από 250 εκατ ευρώ – χρήματα που οι ομάδες μας έφεραν στην Ελλάδα.

Αν το κριτήριο του είναι η πρόοδος των ελλήνων ποδοσφαιριστών κάποιος ας του εξηγήσει ότι αυτά τα χρόνια πληρώθηκαν για έλληνες ποδοσφαιριστές από συλλόγους του εξωτερικού κάποιες δεκάδες εκατομμύρια: μόνο πέρυσι για το Μανωλά, τον Σάμαρη και τον Μήτρογλου πάνω από 30 εκατ. Αν το κριτήριο του είναι η παρουσία ελλήνων διαιτητών σε ματς του εξωτερικού (άκουσα ότι κι αυτό τον προβληματίζει…) θέλω να του πω ότι αυτά τα χρόνια και χάρη στην σπουδαία καριέρα του Κύρου Βασσάρα είχαμε για πρώτη φορά συμμετοχή έλληνα διαιτητή στα τελικά μουντιάλ, αλλά και σε ημιτελικούς μεγάλων διοργανώσεων, όπως το Τσάμπιονς λιγκ, το Γιουρόπα λιγκ, τα τελικά του πρωταθλήματος Ευρώπης.

Αν πάλι ο Κοντονής ανησυχεί για τη διεθνή εκπροσώπηση του ποδοσφαίρου μας, τότε ας λάβει υπόψην του ότι σήμερα ο μεν Θόδωρος Θεοδωρίδης είναι αναπληρωτής γενικός γραμματέας της UEFA, o δε Πατρίκ Κομνηνός διοργανωτής του Τσάμπιονς λιγκ. Μπορούμε επίσης να του θυμίσουμε ότι είχαμε διοργάνωση του τελικού του Τσάμπιονς λιγκ στην Αθήνα και θα έχουμε διοργάνωση τελικών Πανευρωπαϊκού Νέων τον Ιούλιο, αλλά και τον τελικό του Ευρωπαϊκού Σούπερ καπ εντός της επόμενης διετίας, αν και εφόσον είμαστε ακόμα στην UEFA.

Λατρεία για τη Θάτσερ

Αν τον απασχολούν οι ιδιωτικές επενδύσεις στο χώρο του ποδοσφαίρου, (με τη λατρεία που έχει ο Κοντονής στη Θάτσερ δεν αποκλείω να είναι κρυφά νεοφιλελεύθερος και να νοιάζεται και για αυτό…) μπορώ να τον καθησυχάσω ότι κι αυτές υπήρξαν οι μεγαλύτερες της ιστορίας- τουλάχιστον προ κρίσης. Οι πολυμετοχικοί του Παναθηναϊκού έβαλαν περίπου 70 εκατ ευρώ το 2008-9, ο Μαρινάκης πάνω από 50 το 2010, στην ΑΕΚ σήμερα υπάρχει ο εφοπλιστής Μελισσανίδης, στον ΠΑΟΚ ο και συνομιλητής της Κυβέρνησης κ. Σαββίδης, στον ΠΑΟ υπάρχει ο καναλάρχης και εφοπλιστής κ. Αλαφούζος: βέβαια επιχειρηματίες λείπουν, είναι αλήθεια και θέλουμε πάντα περισσότερους – το μεγαλύτερο πρόβλημα του ποδοσφαίρου μας είναι ότι η κρίση το χτύπησε πολυποίκιλα, αλλά τον Κοντονή δεν τον απασχολούν αυτά.

Ας μας πει μια απόφαση

Επίσης αν νοιάζεται ο Κοντονής για την θεσμική πρόοδο του ποδοσφαίρου μας, μπορούμε να πούμε πως αυτό στη δωδεκαετία απέκτησε νέους θεσμούς, όπως η Σουπερλίγκα και η Φουτμπολ λιγκ, αλλά και μηχανισμούς ελέγχου όπως η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, που μάλιστα ο ίδιος θέλει να αναβαθμίσει. Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα που προέκυψαν στα χρόνια του αυτοδιοίκητου – για παράδειγμα να θυμίσω ότι δυο ομάδες, ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ, πιθανότατα να είχαν σήμερα ιδιόκτητα γήπεδα, αν δεν είχαν κόντρα το ΣΥΡΙΖΑ ή να αναφερθώ στη δημιουργία αθλητικών κέντρων ή στον ερχομό τεράστιων ποδοσφαιριστών μέσα σε αυτή την δωδεκαετία, αλλά δεν ξέρω, αν έχει νόημα.

Πιστεύω ότι ο Κοντονής δεν καταλαβαίνει τίποτα από αυτά για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είχε ποτέ του σχέση με το ποδόσφαιρο. Ας κάνει πάντως μια ερώτηση στους συμβούλους του: πριν το 2002 ή το 2006 υπήρχε μήπως καλύτερη διαιτησία, καλύτερη αθλητική δικαιοσύνη, καλύτερος έλεγχος; Αν δεν θυμούνται είμαι πρόθυμος να του θυμίσω τι υπήρχε: θα φρίξει. Επειδή πάντως το νομοσχέδιό του αναφέρεται στη βία και στην αθλητική δικαιοσύνη θέλω να του θυμίσω ότι πριν το κακό αυτοδιοίκητο, είχαμε στα γήπεδα νεκρούς και τραυματίες. Αυτά νοσταλγεί; Επίσης καλές είναι οι αγορεύσεις, αλλά ας μας πει μια απόφαση της αθλητικής δικαιοσύνης φέτος που ήταν παράτυπη ή άδικη ή σκανδαλώδης κι ας μας πει μια των πειθαρχικών επιτροπών της ΕΠΟ, που αυτά τα χρόνια έπεσε στο Cas, γιατί αυτό την έκρινε αβάσιμη ή άκυρη ή οτιδήποτε.

Να τα κόψει

Λέει ο Κοντονής ότι το πρόβλημα είναι η κακοπιστία. Μήπως αυτή δεν έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο, αλλά καλλιεργείται σκόπιμα από όσους δεν έχουν επιτυχίες; Μήπως ακόμα και οι έρευνες της δικαιοσύνης έχουν να κάνουν με παραγοντικούς ανταγωνισμούς; Σε ποιες άραγε τελικές αποφάσεις της δικαιοσύνης ο Κοντονής βασίζεται όταν λέει ότι υπάρχει ανάγκη νομοθετικής επέμβασης στο ποδόσφαιρο, ακόμα κι αν αυτή θα έχει ως αποτέλεσμα τη διεθνή απομόνωση; Ο Κοντονής πάει να κάνει ζημιά στο ελληνικό ποδόσφαιρο με όπλο την ασχετοσύνη. Φυσικά και το ποδόσφαιρό μας έχει προβλήματα, (και πολλά και μεγάλα…), αλλά το να λες ότι θα λύσεις το πρόβλημα της βίας καταργώντας πχ το αυτοδιοίκητο είναι μια σαχλαμάρα ολκής.

Ο Κοντονής ρωτάει υποκριτικά αν μετά το 2006 που υπάρχει το αυτοδιοίκητο λύθηκε το πρόβλημα της βίας, το οποίο σημειωτέον είναι ευθύνη της Πολιτείας και όχι της ΕΠΟ. Αντιστρέφοντας το ερώτημα θα ήθελα να μας πει αν πριν το αυτοδιοίκητο υπήρχε η όχι βία: εγώ θυμάμαι τι γινότανε, αυτός θυμάται; Και γιατί μας ξεφουρνίζει μπούρδες του τύπου «στο μπάσκετ που υπάρχουν τακτικοί δικαστές τα πράγματα είναι καλύτερα…»: μήπως δεν γίνονται επεισόδια κι εκεί; Η μήπως οι αποφάσεις του ΑΣΕΑΔ δεν αμφισβητούνται; Ο Κοντονής θέλει να δείξει ότι έχει γεννητικά όργανα. Μόνο που οι πρακτικές του θυμίζουν το σύζυγο που για να τιμωρήσει τη γυναίκα του επειδή τον απατούσε, τα έκοψε. Αν τη σαχλαμάρα του δεν την πλήρωνε το ποδόσφαιρο, το πράγμα θα ήταν έως και διασκεδαστικό…

Πηγή: Sport24.gr

Κοντονής Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS