Κλάμα γεμάτο αλήθεια

Στα σχεδόν έξι χρόνια που είναι στην Ελλάδα ο Μέγερι δεν μου είχε δείξει ποτέ ότι είναι ένας άνθρωπος τόσο ευαίσθητος. Ακόμα και στο ΣΕΦ που έρχεται συχνά γιατί εμφανώς του αρέσει το μπάσκετ, δεν τον έχω δει ποτέ να πανηγυρίζει σαν τρελός, ούτε να πετάγεται από τη θέση του! Ο Κασάμι, που δεν μου έμοιαζε να έχει βρεθεί σε γήπεδο μπάσκετ πολλές φορές, στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Μπαρτσελόνα έκανε σαν μικρό παιδί και ας ρωτούσε διαρκώς τον Μποτία να του εξηγήσει τους κανονισμούς! Ο Μέγερι με το παγωμένο μειδίαμα μού έμοιαζε πάντα λίγο στην κοσμάρα του.

Φουστέρ
Από την άλλη και τον Φουστέρ δεν μπορούσα να τον φανταστώ να κλαίει. Ο Ισπανός ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων, που το φυσικό τους είναι να τους βλέπεις πάντα γελαστούς! Τον είχα δει πριν λίγο καιρό σε ένα γάμο κοινών μας φίλων. Παρακολουθούσε τα δρώμενα χαμογελώντας όλο το βράδυ με τη χαλαρότητα του ανθρώπου που χαίρεται όταν βλέπει άλλους να διασκεδάζουν! Φανταζόμουν ότι όταν θα έφτανε η στιγμή να πει αντίο στον Ολυμπιακό και τον κόσμο του θα είχε πάντα το χαμόγελό του σταμπαρισμένο στο πρόσωπο. Θα ήταν ψύχραιμος, χαλαρός και γελαστός όπως τον έχουμε συνηθίσει στο σποτ που φωνάζει τον Νικόλα! Οταν τον είδα και αυτόν να κλαίει, ομολογώ ότι ένιωσα μία τεράστια έκπληξη.

Χρωστάνε
Κάποιος θα πει ότι και οι δύο παίκτες αυτοί χρωστάνε πολλά στον Ολυμπιακό. Ο Μέγερι βρέθηκε στον Ολυμπιακό πολύ μικρός: ουσιαστικά ο Ολυμπιακός είναι η πρώτη ομάδα του. Για ένα 19χρονο παιδί που βρίσκεται σε μια ξένη χώρα, το να κάνει καριέρα δεν είναι ποτέ εύκολο. Προφανώς ο Μέγερι πιστεύει ότι χρωστάει στον Ολυμπιακό το γεγονός ότι αύριο, μόλις φύγει από τους «ερυθρόλευκους» και βρεθεί σε μία ομάδα βασικός, θα είναι και βασικός στην εθνική Ουγγαρίας: ο Ολυμπιακός τον μεγάλωσε σωστά. Ο Φουστέρ από την άλλη βρέθηκε στον Ολυμπιακό όντας μεγάλος. Δεν θα ξεχάσει ποτέ ότι στη συγκεκριμένη ομάδα κέρδισε πρωταθλήματα αναλαμβάνοντας πολύ συχνά και ηγετικούς ρόλους. Λόγους για να μην ξεχάσουν τον Ολυμπιακό έχουν φυσικά και οι δύο. Είναι όμως αρκετή μια καλή επαγγελματική σχέση για να δικαιολογηθεί τόσο κλάμα;

Μέλη
Προφανώς υπάρχει κάτι σημαντικότερο: οι δύο παίκτες νιώθουν μέλη της μεγάλης αυτής οικογένειας, που κανείς δεν θέλει να αφήσει. Η σχέση που έχει καταφέρει να οικοδομήσει και με τους ξένους παίκτες του ο Ολυμπιακός αποτελεί παράσημο για τον σύλλογο. Σήμερα δουλεύουν για τον Ολυμπιακό ο Καρεμπέ, ο Γκαλέτι και ο Αμπιντάλ. Ο Ζιοβάνι από τη Βραζιλία έστειλε τις ευχές του για την κατάκτηση του πρωταθλήματος! Οποιος αυτά τα χρόνια έχει αγωνιστεί στην ομάδα μιλάει για αυτήν με τα καλύτερα λόγια, ανεξάρτητα από τον τρόπο που ολοκληρώθηκε η συνεργασία. Ο Βάις έφυγε σε χρόνο-ρεκόρ, αλλά δηλώνει Ολυμπιακός. Ο Μαρέσκα δεν κέρδισε τίποτα, αλλά λέει ότι στον Ολυμπιακό πέρασε καταπληκτικά.

Ξένους
Συγγνώμη, αλλά δεν βλέπω πολλές ομάδες να οικοδομούν τέτοιου είδους σχέσεις με τους ξένους παίκτες τους. Για τον Παναθηναϊκό έχει να λέει καλά λόγια, από όσο θυμάμαι, ο Σισέ, άντε και ο Λέτο. Οι «πράσινοι», από τον καιρό του Τζίγκερ ακόμα, δύσκολα έχτιζαν καλές σχέσεις με τους παίκτες. Πρόσφατα π.χ. ο Πράνιτς έστειλε στον συμπαίκτη του στην Κροατία Τούντορ μήνυμα συμπαράστασης για το γεγονός ότι αδικήθηκε στον Παναθηναϊκό! Φαντάζεστε κάτι τέτοιο να είχε συμβεί στον Ολυμπιακό; Μου μοιάζει απίθανο!

Γκαρσία
Ακόμα και στον ΠΑΟΚ η σχέση με παίκτες που αγαπήθηκαν περνάει σαράντα κύματα! Ο Πάμπλο Γκαρσία π.χ. λατρεύτηκε παράφορα, αλλά κάποια στιγμή τού φέρθηκαν με τρόπο που τον ξενέρωσε, χωρίς μάλιστα ποτέ να γίνει κατανοητό για ποιο λόγο έπρεπε να υπάρξει αυτού του τύπου η συμπεριφορά προς το πρόσωπό του!

Πρόταση
Ο Φουστέρ πιθανότατα δεν θα ανανεώσει με τον Ολυμπιακό γιατί η πρόταση που του έγινε θεωρείται απο τον ίδιο μικρή. Αυτή ωστόσο η διαφωνία καθόλου δεν μέτρησε τη στιγμή που έβαλε τα κλάματα. Το 'κανε γιατί νιώθει μέρος της ιστορίας του συλλόγου: ακόμα κι αν δεν είχε προσφέρει τίποτα, θα ήταν αδύνατο για τον οπαδό να τον ξεχάσει.