Στη διάρκεια των τελευταίων ωρών χρειάστηκε να απαντήσω σε αρκετά ερωτήματα Αγγλων, Ισπανών, Ιταλών, Πορτογάλων δημοσιογράφων που πήραν χαμπάρι την είδηση ότι η Εθνική ομάδα τούτη τη στιγμή δεν έχει ούτε προπονητή ούτε τεχνικό διευθυντή και κάνει περιφορά της εικόνας μιας πλήρως διαλυμένης ομάδας στην Αγία Πετρούπολη ενόψει της κλήρωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018 το Σάββατο. Απάντησα, ανάμεσα σε άλλους, και σε ένα στέλεχος της UEFA που σοκαρίστηκε με τη διαπίστωση ότι η ελληνική είναι μια αποστολή στην οποία δεν συμμετέχουν ούτε ο προπονητής ούτε ο τεχνικός διευθυντής. Διότι αυτή η εικόνα κατάντιας της Εθνικής, την οποία οι Ελληνες έχουμε δυστυχώς αρχίσει να ξανασυνηθίζουμε, σοκάρει όλους αυτούς που την τελευταία περίπου 15ετία είχαν συνηθίσει να βλέπουν την Ελλάδα να μεγαλώνει ποδοσφαιρικά, σε επίπεδο εθνικού ποδοσφαίρου. Στα μάτια των ξένων η διαπίστωση ότι μια ομάδα που το περασμένο καλοκαίρι έφτανε στις προτελευταίες πίστες του Μουντιάλ ζει σήμερα υπό διάλυση είναι σοκαριστική και ανεξήγητη.

Και πώς να το εξηγήσεις αυτό το ελληνικό ανέκδοτο; “Ησασταν στους 16 και παρά λίγο στους 8 του Μουντιάλ. Και μετά η Ομοσπονδία έδιωξε τον προπονητή και όλο το επιτελείο της Εθνικής. Και μετά πήρατε τον Ρανιέρι και πήγατε από αποτυχία σε αποτυχία. Και μετά διώξατε τον Ρανιέρι και πήρατε τον Μαρκαριάν, τον οποίο επέλεξε ο Καραγκούνης. Και τώρα ο προπονητής λέει ότι δεν θέλει στην Εθνική τον τεχνικό διευθυντή που τον επέλεξε και η Ομοσπονδία απομακρύνει τον Καραγκούνη και πάει να συνεχίσει με τον προπονητή που δήλωσε δημόσια ότι παραιτήθηκε;”. Μέσες άκρες αυτό είναι το ανέκδοτο, αυτές είναι οι απορίες των ξένων.

Σε αυτό το εθνικό ζήτημα δεν έχουν μεγάλη σημασία τούτη τη στιγμή οι λεπτομέρειες αλλά η μεγάλη εικόνα. Για την οικονομία του άρθρου ας υποθέσουμε ότι η “πέτρα του σκανδάλου”, δηλαδή ο Νίκος Κωστένογλου ήταν/είναι ακατάλληλος για την Εθνική και ότι δικαίως ο Μαρκαριάν απαίτησε την άμεση απομάκρυνσή του. Ας μην εξετάσουμε προς στιγμήν το πόσο ηθικό είναι ένας προπονητής, ο οποίος προσελήφθη προ πενταμήνου και απάντησε επιδοκιμαστικά όταν ρωτήθηκε αν θέλει για βοηθό του τον Κωστένογλου έφτασε σε τόσο σύντομο χρόνο στο συμπέρασμα ότι δεν του κάνει και πρέπει να απομακρυνθεί πάραυτα. Μπορούσε να το κάνει αυτό ο Καραγκούνης, να διώξει τον Κωστένογλου, δείχνοντάς τον ως τον βασικό υπεύθυνο για το κακό ξεκίνημα του Μαρκαριάν μετά την ήττα από τα Φερόε; Θα ήταν αυτή η ηθικά σωστή συμπεριφορά της Εθνικής προς έναν Ελληνα προπονητή που αποδέχθηκε το κάλεσμα για να βοηθήσει ως συνεργάτης του Μαρκαριάν σε μια αποστολή που έμοιαζε και ήταν αποστολή αυτοκτονίας;

Ακόμη και αν δεν το καταλαβαίνει, δεν το ασπάζεται και δεν το συμμερίζεται αυτό ο Μαρκαριάν, πώς είναι δυνατόν η Ομοσπονδία να επιλέγει να στείλει αυτό το μήνυμα προς την κοινωνία του ελληνικού ποδοσφαίρου; Πώς είναι δυνατόν η Ομοσπονδία να μην βρίσκει νόημα στην εισήγηση του Καραγκούνη να μείνει ο Κωστένογλου μέχρι τον Οκτώβριο ώστε να μην χρεωθεί μόνο αυτός την κακή εικόνα της Εθνικής του Μαρκαριάν; Δεν θα μπορούσε να ζητήσει η Ομοσπονδία από τον Ουρουγουανό προπονητή να κρατήσει έστω περιθωριοποιημένο τον Κωστένογλου μέχρι τότε ώστε να αποχωρήσει ομαλά;

Αφήνω στην άκρη όσα δείχνει για τον ίδιο η συμπεριφορά του Μαρκαριάν, που σήμερα φαίνεται να ζητάει το κεφάλι αυτού που τον επέλεξε, διότι αυτό μοιάζει με λεπτομέρεια του προβλήματος της διάλυσης της Εθνικής ομάδας και συνεχίζω: προφανώς όχι τυχαία όλοι εμείς μαθαίνουμε τις τελευταίες ημέρες το σχέδιο Γκιρτζίκη για την απομάκρυνση του Καραγκούνη. Φυσικά επειδή δεν έχει τα κότσια και το παράστημα για να πάρει αυτή την ευθύνη ένας τύπος που από λάθος βρίσκεται σε αυτή την καρέκλα, με ιστορία στο ποδόσφαιρο που θα χωρούσε σε φυλλάδιο, προσπαθεί να εξωθήσει τον Καραγκούνη σε παραίτηση με κινήσεις σαν αυτό τον έγγραφο αποκλεισμό του από το ταξίδι για την κλήρωση του Μουντιάλ. Αυτό το μήνυμα αποφασίζει να εκπέμψει η Ομοσπονδία του ποδοσφαίρου προς την κοινωνία: ότι φώναξε τον ποδοσφαιριστή με τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία της Εθνικής για να τη βοηθήσει στην πιο δύσκολη στιγμή της την τελευταία 12ετία, αυτός παράτησε τα εύκολα χρήματα που θα μπορούσε να βγάλει παίζοντας ποδόσφαιρο για ακόμη έναν χρόνο ή και μερικούς μήνες για να πάει να βουτήξει στα βαθιά δίχως καμιά προηγούμενη εμπειρία και αυτή τον πετάει έξω επειδή της το ζήτησε ένας Ουρουγουανός προπονητής μετά από 5 μήνες συνεργασίας μαζί του. Ακόμη και αν τα έκανε όλα λάθος στους τελευταίους 10 μήνες ο Καραγκούνης, ποια η ευθύνη του για αυτό που συνέβη το προηγούμενο καλοκαίρι, το οποίο ήταν απολύτως καθοριστικό για τη σημερινή μοίρα της Εθνικής; Ακόμη και αν μπορούσε να κάνει καλύτερη και πιο αποτελεσματική από τον Μαρκαριάν επιλογή, ποιος τον κρίνει, τον καταδικάζει και τον απομακρύνει; Ο Γκιρτζίκης; Με ποιο σχέδιο; Την ανάθεση της ευθύνης ανασυγκρότησης της Εθνικής ομάδας στον Μαρκαριάν; Τι πειστικό έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα στην Εθνική ομάδα ο Ουρουγουανός που να δικαιολογεί αυτή την επιλογή;

Θα μπορούσα να γίνω αναλυτικότερος στη σκέψη μου, αλλά σημασία έχει το παρακάτω για την Εθνική, το τι θα προκαλέσει αυτή η υπόθεση. Ηδη μια σειρά από ποδοσφαιριστές σκέπτονται να αποσυρθούν από την Εθνική αν εκδιωχθεί με αυτό τον τρόπο ο Καραγκούνης. Και το ίδιο σκέπτονται πολλά από τα μέλη της Euro 2004 ομάδας, να αρνηθούν τη συνεργασία με μια Ομοσπονδία που θα έχει συμπεριφερθεί έτσι στον Καραγκούνη. Συνεπώς αυτό που θα επιτύχει ο Γκιρτζίκης με αυτή την ασέβεια θα είναι να διαλύσει και το σήμερα και το αύριο της Εθνικής. Μήπως όμως ακριβώς αυτό επιδιώκει;

Εχω ακούσει πολλά για τον φόβο που έχει κυριεύσει την διοίκηση Γκιρτζίκη από τις πληροφορίες που φτάνουν στα αφτιά τους περί της πρόθεσης όλης της Euro 2004 ομάδας να κινηθεί ώστε επιτέλους να επιτύχει το αυτονόητο, να πάρει στα χέρια της την διοίκηση της ΕΠΟ. Και επειδή ο Γκιρτζίκης και αυτοί που τον συμβουλεύουν, καταλαβαίνουν ότι ο Καραγκούνης οραματίζεται την στελέχωση του κορμού των εθνικών ομάδων από αυτά τα παιδιά, πάνε να τον προλάβουν και να του κόψουν τα χέρια ώστε να μην υλοποιήσει τις ιδέες του.

Εύχομαι στην Εθνική ομάδα και στο ελληνικό ποδόσφαιρο το τέλος αυτής της ιστορίας να μην αποθαρρύνει αυτά τα παιδιά που επιθυμούν να αναλάβουν ευθύνες για να συμβάλουν στην ανασυγκρότηση και τον εξευρωπαϊσμό του ποδοσφαίρου. Διότι, όπως αποδεικνύεται στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 12 μηνών, οι άθλοι της Εθνικής από το 2004 έως το 2014 δεν άφησαν πίσω στο ελληνικό ποδόσφαιρο τίποτε άλλο εκτός από αυτά τα παιδιά. Οσο η Ομοσπονδία ζει σε χέρια σαν τα σημερινά και τα χθεσινά της, η ζωή της θα γίνεται όλο πιο μίζερη και θλιβερή από τη σημερινή, και φυσικά το ίδιο θα συμβαίνει και στη ζωή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αν αυτά τα παιδιά αποθαρρυνθούν και απομακρυνθούν, οι λαμπρές στιγμές του εθνικού ποδοσφαίρου θα ζουν μόνο στα ΗighLights των αναμνήσεών μας. Από δω και μπρος θα έχει μόνο LowLights σαν αυτά με που ζήσαμε με τα Φερόε.

Πηγή: gazzetta.gr

Γκιρτζίκης Καραγκούνης ΕΠΟ Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS