Πέρασε καιρός από την τελευταία φορά που ανταλλάξαμε απόψεις σε τούτο το χώρο. Κοντά ένας μήνας και στο διάστημα αυτό οι αλλαγές ήταν αρκετές. Τόσο σε πρόσωπα όσο και τακτικές προσεγγίσεις και παραλλαγές από αγώνα σε αγώνα. Η ΑΕΚ είναι εμφανώς διαφοροποιημένη, το βασικό σχήμα της συνιστά πλέον ένα μωσαϊκό λαών και οι αρετές του είναι ακόμα σημαντικά μακριά από το να υποστηρίξει κανείς ότι έχει πιάσει ταβάνι. Άλλωστε αυτό θα ήταν και το παράλογο στα μισά του Αυγούστου.

Παρόλο λοιπόν που απέχει ακόμα από αυτό που θα μπορέσει να αποδώσει όταν όλα τα μέλη της θα είναι ενεργά και η ομάδα θα έχει αποκτήσει ομοιογένεια και αγωνιστική συνέπεια, από τώρα σε πείθει ότι πορεύεται με συγκεκριμένο σχέδιο και απαρέγκλιτες ποδοσφαιρικές αρχές. Χτίζεται εκ βάθρων με κύριο μέλημα τη θεμελίωση της ομαδικότητας ως επείγουσα προτεραιότητα (άλλωστε αυτό είναι και το ζητούμενο για τον ίδιο το Δέλλα, όπως εκείνος το ανέδειξε μέσα από τις δηλώσεις του) και αποφεύγει την εξάρτηση από εκλάμψεις παικτών με αναγνωρισμένες δεξιότητες όπως επί παραδείγματι ο Βάργκας, ο Τζιμπούρ και ο Μπαρμπόσα. Όπως ο Μπουονανότε για τον οποίο άπαντες προσδοκούν ότι θα προσδώσει στο παιχνίδι της ομάδας κεφάλαια τέχνης και δημιουργίας. Όπως επίσης ο Μάνταλος όταν με το καλό επιστρέψει ή ο Βραζιλιάνος Λούκα εφόσον αποκτηθεί.

Το ταλέντο δεν λείπει, ειδικά μεσοεπιθετικά. Οταν όλοι οι προαναφερθέντες, συνυπολογιζομένων των Ανάκογλου, Σιμόες, Γιόχανσον, Πλατέλλα και Αραβίδη πλησιάσουν την αυτοματοποίηση της εντός των γηπέδων συνεννόησης, όταν στο χορτάρι θα τους βγαίνουν αβίαστα κινήσεις και σχέδια δουλεμένα στην προπόνηση, η ΑΕΚ θα είναι το λιγότερο ένα σύνολο διεκδικητικό και άκρως ανταγωνιστικό. Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν χρόνο, ειδικά όταν το παζλ ακόμα συμπληρώνεται. Σάμπως όμως δεν ισχύει το αντίστοιχο για όλες τις ομάδες που ανήκουν στο ίδιο γκρουπ βλέψεων και στόχων;

Σε πρώτη φάση, αρκούν οι νίκες...

Το ερχόμενο Σάββατο θα διανύσουμε την 22η ημέρα του Αυγούστου. Κι όμως η 2α του Νοέμβρη είναι τόσο κοντά. Θα είναι η μέρα που η Ένωση έχοντας δώσει (την προηγούμενη, 1/11) και το εκτός έδρας παιχνίδι της με τον Παναθηναϊκό (μετά από εκείνα με ΟΣΦΠ και ΠΑΟΚ) θα κληθεί να κάνει πολύ νωρίς την πρώτη σούμα, η οποία όμως θα της δείξει το που βρίσκεται και τι έχει μπροστά της. Κοντολογίς, το πρόγραμμα έπεσε κάπως βαρύ για ξεκίνημα και δεν είναι σύμμαχος στην προσπάθεια ενός προπονητή να δημιουργήσει. Διότι όπως και να το κάνουμε, ακόμα και να μην το δει βαθμοθηρικά ο Δέλλας, στην ΑΕΚ είναι προπονητής και οι νίκες είναι απαιτητές.

Γι αυτό λοιπόν, τουλάχιστον στις πρώτες αγωνιστικές, ο κόσμος οφείλει να δείξει υπομονή και να μην φαντάζεται μαγικά πράγματα προτού αυτά δουλευτούν. Διότι ακόμα και μεγαλύτεροι δεξιοτέχνες των τρικς, χρειάζονται ώρες δουλειές για να παρουσιάσουν στο κοινό τα νέα κόλπα τους χωρίς να λαθεύουν. Νίκη με μισό γκολ απέναντι στον Πλατανια, με άγχος, χωρίς άγχος, δεν έχει και τόση σημασία. Οι πρώτες επιτυχίες θα ανοίξουν το δρόμο για τις επόμενες, θα διατηρήσουν την ηρεμία που είναι απαραίτητη για ένα σύνολο το οποίο ακόμα έχει πολλές «εργατοώρες» μπροστά του προκειμένου να παρουσιάσει την ΑΕΚ που ο κόσμος της ονειρεύεται. Όλα γίνονται όμως, με πίστη, στήριξη και κυρίως εμπιστοσύνη στη δουλειά που γίνεται στα Σπάτα.

Πηγή: Sport24.gr

Ίντερ Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Superleague SPORTS