Μετά τη Ρουμανία, την Ιρλανδία, τα Ν. Φερόες, ήρθε η σειρά των Φινλανδών να έρθουν στο «Καραϊσκάκης» και να πανηγυρίσουν. Οταν το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται, δεν γίνεται να φταίει η τύχη. Είναι θέμα ικανότητας. Από τους διεθνείς λείπει η προσωπικότητα και η ατομική ποιότητα για να μπορέσουν να κερδίσουν παιχνίδια με αντιπάλους χαμηλής δυναμικότητας που επιλέγουν να μας αφήνουν γήπεδο και μπάλα.

Από το ξεκίνημα φάνηκε πως θα οδηγηθούμε σε ένα παιχνίδι εύκολης κατοχής, που το ζητούμενό του ήταν να την αξιοποιήσουμε. Είχαμε ένα αξιοπρεπές πρώτο 30λεπτο κυρίως λόγω της διάθεσης που έδειξε ο Φορτούνης.

Από τη στιγμή που κουράστηκε ο δημιουργικός χαφ του Ολυμπιακού, η Εθνική μας ξεμείνει από ιδέες. Δεν ήρθε όμως τυχαία η κούραση του Φουρτούνη. Η απόφασή του να χρησιμοποιήσει στα άκρα τους Καρέλη, Αραβίδη δεν βοήθησε καθόλου στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και στη δημιουργία συνεργασιών. Στην πράξη η Εθνική μας έπαιξε με 3 χαφ, από τους οποίους ο Τζιόλης είχε συντηρητικό ρόλο.

Εχω την εντύπωση πως ο Κώστας Τσάνας έχασε την ευκαιρία του. Ο κάθε υπηρεσιακός προπονητής ελπίζει να καταφέρει να τον πάει το πρώτο αποτέλεσμα, ώστε να αρχίσει να φαντάζει σαν μία πιο μόνιμη λύση. Ο ίδιος όμως δεν βοήθησε τους διεθνείς μας, με τον τρόπο που διαχειρίστηκε το παιχνίδι.

Ξεκίνησε βάζοντας και τους 3 φορ, στη βασική ενδεκάδα, με αποτέλεσμα να μην έχει ποδοσφαιριστή στα άκρα να μπορεί να κάνει προσωπική ενέργειά αλλά και επιθετικό στον πάγκο για να ασκήσει περισσότερη πίεση στη διάρκεια του παιχνιδιού. Ενδεικτικό ήταν πως χάναμε και η τελευταία μας αλλαγή ήταν ο Ταχτσίδης.

Η Εθνική μας ομάδα είχε μια εύκολη κατοχή, υπήρχε η απόφαση να λειτουργήσουν αρκετά επιθετικά οι δύο ακραίοι μπακ αλλά έλειπε ένας ποδοσφαιριστής ικανός να πάει σε ατομική ενέργεια από τα άκρα. Ο Κώστας Τσάνας επίσης άργησε υπερβολικά να κάνει αλλαγή και όταν αποφάσισε να επέμβει στο 68ο λεπτό, έκοψε την ομάδα στα δύο.

Το μόνο που δεν χρειαζόταν η Εθνική μας ήταν να βγάλει τον Φορτούνη από τη θέση του επιτελικού μέσου και να τον πάει στα άκρα. Στην πραγματικότητα, βάζοντας τον Κονέ επιτελικό χαφ και μετατοπίζοντας τον Φορτούνη στα αριστερά, έκρυψε τον πιο ποιοτικό μας ποδοσφαιριστή. Το παιχνίδι φώναζε πως χρειαζόμαστε έναν ακραίο να μπορεί να περάσει τον προσωπικό του αντίπαλο. Ο Φετφατζίδης έμεινε στον πάγκο, όπως και ο Πλατέλας και ο Φούντας μπήκε αφού είχαμε δεχθεί το γκολ.

Είναι φανερό πως χρειάζεται η Εθνική μας ομάδα προπονητή να εμπνεύσει, έτοιμο να πάρει γενναίες προσωπικές αποφάσεις, για να παρουσιάσουμε ξανά μια ανταγωνιστική ομάδα για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 2018.

Πηγή: Goal

Εθνική Ελλάδας Ποδόσφαιρο SPORTS