Αρκεί αυτά που θα τους πει, να μην τα μάθει ο Λουτσέσκου

ΚΑΘΕ φορά θα υπάρχει μια αφορμή για να επιβεβαιωθεί αυτό που έχει πει ο Νίκος Βαμβακούλας: «Οσο ζεις και δεν πεθαίνεις τόσο πιο πολλά μαθαίνεις». Στην καθιερωμένη, λοιπόν, ανά τακτά χρονικά διαστήματα περατζάδα στο διαδίκτυο, πέφτω απάνω στο ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού και στον Γιάννη Αναστασίου εν όψει του ματς αύριο το βράδυ στην Ξάνθη. Αμέσως μου έρχεται στο μυαλό αυτό που λέει «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι». Και πάω να γράψω για τη ρήση του ιερού ευαγγελίου.

Επειδή, όμως, ποτέ δεν είσαι σίγουρος και πάντα πρέπει να κρατάς πισινή, ψάχνω και βρίσκομαι προ εκπλήξεως: Η φράση ανατρέχει στο Σοφοκλή και την Αντιγόνη. Καμία σχέση με τον Χριστιανισμό και τον «Κύριο», που κάποιοι αντικατέστησαν αυθαιρέτως τον Δία. Αφού, λοιπόν, εμπλουτίσαμε τις εγκυκλοπαιδικές μας γνώσεις, πάμε στο προκείμενο: Γνωστό είναι ακόμα και σε αυτόν που ασπρίζει τις γραμμές στο γήπεδο της Λεωφόρου, ότι αν ο Παναθηναϊκός χάσει στην Ξάνθη, σε ό,τι έχει να κάνει με τον Γιάννη Αναστασίου, «αντίο ζωή», με τον Γιώργο Φούντα (φωτό) και την Ελένη Χατζηαργύρη.

Εύλογο είναι, λοιπόν, το άγχος και η ανασφάλεια να έχουν χτυπήσει κόκκινο. Μέχρι ποίου σημείου όμως; Σε σημείο ο κόουτς Γιάννης να μαζέψει τους ποδοσφαιριστές του και να τους αφήσει ξερούς: «Απο τη στιγμή που ό,τι γίνεται στις προπονήσεις βγαίνει προς τα έξω και γράφεται, θα μπερδέψω τα πρόσωπα γιατί δεν θέλω ο αντίπαλος να έχει εικόνα για τα πλάνα που έχω στο μυαλό μου. Δεν θα σας δείξω τίποτα, αλλά θέλω να είσαστε όλοι έτοιμοι». Επαναλαμβάνω ότι κατανοείς και το άγχος και την ανασφάλεια. Κατανοείς επίσης ότι όπου τον έχει βρει τον Αναστασίου αυτός ο Ρουμάνος ο Λουτσέσκου, τον έχει χτυπήσει σαν χταπόδι. Πελατάκι τον έχει κάνει με την αρνητική παράδοση να είναι και προσωπική.

Οταν φτάνει στο σημείο όμως ο προπονητής να λέει δεν σας λέω τίποτα για το επόμενο παιχνίδι, για να μη μάθει τα πλάνα ο αντίπαλος προπονητής, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ούτε ο Αλέφαντος. Τι άλλο πρέπει να πει ένας προπονητής για να επιβεβαιωθεί η τρικυμία εν κρανίω; Δεν υπάρχει παρακάτω. Δεν υπάρχει τέτοιο πράμα στο ποδόσφαιρο. Να πει προπονητής στους ποδοσφαιριστές δεν σας μιλάω για το ματς, μπερδεύω μάλιστα και την ενδεκάδα στο διπλό, για να μη μάθει τα μυστικά του κράτους ο αντίπαλος. Με τόση αυτοπεποίθηση αντιμετωπίζει το ματς ο κόουτς Γιάννης. Κι αυτήν την αυτοπεποίθηση θέλησε να μεταδώσει στους ποδοσφαιριστές του. Οι οποίοι ποδοσφαιριστές μέσα σε πέντε λεπτά τον είχαν δώσει στους δημοσιογράφους.

Αρκεί αυτά που θα τους πει να μην τα μάθει ο Λουτσέσκου

Ετσι καταλήγουμε στο Σοφοκλή και στο «μωραίνει ο Δίας ον βούλεται απολέσαι». Οτι όπως έχει πάρει την ομάδα η κάτω βόλτα και δεν βλέπεται με τίποτα, έτσι έχει πάρει η κατηφόρα και τον Αναστασίου. Κι αν είναι ντεφορμέ και σε τόσο κακή κατάσταση ο προπονητής, πώς θα σηκώσουνε κεφάλι οι ποδοσφαιριστές; Να μην είμαστε όμως άδικοι. Μπορεί στο αγωνιστικό και τεχνικό κομμάτι ο Αναστασίου να κράτησε τα χαρτιά του κλειστά, αλλά στον τομέα της ψυχολογικής προετοιμασίας πήρε άριστα: «Θέλω απόλυτη συγκέντρωση από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό». Αν είμαστε συγκεντρωμένοι και κάνουμε αυτά που έχουμε πει, θα πάρουμε τη νίκη». Τόσο απλά και τόσο εύκολα. Αρκεί αυτά που θα τους πει να μην τα μάθει ο Λουτσέσκου. Αυτα.

Στην έβδομη δεκαετία της ζωής σου, δεν μπορείς να κάνεις τον επαναστάτη

ΔΕΝ έχει βρεθεί ακόμα μονάδα μέτρησης για το θράσος. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει, δηλαδή, η έλλειψη σεβασμού. Η αναίδεια. Και δεν είναι απαραίτητο να σε βρίσει κάποιος, για να τον αποκαλέσεις θρασύ. Θρασύς είναι όποιος προσπαθεί να υποτιμήσει τη νοημοσύνη σου. Θεωρώντας ότι του είναι εύκολο να σε δουλέψει. Να σε παραμυθιάσει. Να σε πιάσει κορόιδο. Δεν θα πω, λοιπόν, ότι όλες αυτές τις μέρες στη Νέα Υόρκη ο Αλέξιος Τσίπρας φιλάει κατουρημένες ποδιές. Σούζα πάντως, σαν τον πελαργό στο ένα πόδι, κάθεται. Θα τον έχει εκπαιδεύσει άλλωστε σχετικά η Γιάννα Αγγελοπούλου. Που, σαν πλέον έμπειρη, τον έχει όλες αυτές τις μέρες, κατά κάποιον τρόπο, υπό την προστασία της. Με τον Τσίπρα, λοιπόν, να εξασκεί στη Νέα Υόρκη τα αγγλικά του, ο Μάκης Μπαλαούρας, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, γύρισε σαράντα χρόνια πίσω. Μιλώντας δηλαδή, στον ΣΚΑΪ, με φρασεολογία δεκαετίας '70: «Οι Αμερικανοί είναι φονιάδες των λαών». Αν αυτό δεν είναι θράσος, τι είναι; Τι αξία μπορεί να έχει η επαναστατική φρασεολογία, όταν σαν κυβέρνηση δεν έχεις δώσει μόνο γη και ύδωρ, αλλά έχεις δώσει μέχρι και τον αέρα που αναπνέουν οι Ελληνες; Πόσο θράσος πρέπει να διαθέτεις, μετέχοντας σε μια κυβέρνηση που έχει ξεπουλήσει τα πάντα, να παριστάνεις στην έβδομη δεκαετία της ζωής σου τον επαναστάτη.

Το πρώτο προαπαιτούμενο για να στραφείσ στην πολιτική είναι το ψώνιο

ΑΠΕΣΥΡΘΗ από την κούρσα για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας ο Παναγιώτης Ψωμιάδης. Λότζικο. Τόπο στα νιάτα δηλαδή. Δύο γραφικοί στη σκηνή δεν χωράνε. Ο Παναγιώτης, λοιπόν, δείχνοντας μεγαλοθυμία, έκανε στην άκρη. Εκανε χώρο στον Αδωνι. Στον μικρότερο. Με τον εν λόγω Αδωνι να περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι, εκφράζοντας την αισιοδοξία του: «Θα μαζέψω τις πενήντα υπογραφές και θα κερδίσω». Σαν να βγει δηλαδή ο Κομπότης και να πει «πάμε για πρωτάθλημα. Κανένας δεν μπορεί να κόψει τον δρόμο του Λεβαδειακού για τον τίτλο. Τον Μάιο θα είμαστε πρωταθλητές». Αν έλεγε τίποτα τέτοια ο Κομπότης, γενική θα ήταν η εντύπωση, ότι θα είχε κουνήσει την αχλαδιά. Οτι τα έχει χάσει και δεν ξέρει τι λέει. Στην πολιτική, αντίθετα, όλα είναι φρι. Ο καθαείς μπορεί να έχει την οποία φιλοδοξία γουστάρει. Και να προσπαθεί, μάλιστα, να την πραγματοποιήσει. Το πρώτο προαπαιτούμενο, άλλωστε, για να στραφεί κάποιος στην πολιτική είναι το ψώνιο. Πρώτα το ψώνιο κι ύστερα όλα τα άλλα. Το ψώνιο, λοιπόν, του εν λόγω Γεωργιάδη δεν έχει ούτε μέτρο ούτε όριο. Το ταβάνι για τον Αδωνι είναι να γίνει πρωθυπουργός. Αφού, σου λέει, έγινε ο Τσίπρας, γιατί να μη γίνω κι εγώ; Σε πρώτη φάση, λοιπόν, γίνεται αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας κι όταν στη συνέχεια έρθει η σειρά του, πρωθυπουργός. Για πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι νωρίς ακόμα για να το σκεφτεί. Είναι κάτι που θα τον απασχολήσει στο μέλλον. Υπάρχει όμως και η δεύτερη ανάγνωση επί του θέματος. Δεν είναι μόνο το ψώνιο δηλαδή. Είναι και πόσο εύκολα τα θεωρούν όλα αυτά. Πόσο εύκολα, δηλαδή, με αυτόν τον λακαμά τον λαό, μπορείς να γίνεις βουλευτής, υπουργός, αρχηγός κόμματος, πρωθυπουργός. Και πολύ εύκολα μάλιστα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αληθεύει η πληροφορία ότι ο Μανώλης Μαυρομμάτης δέχεται πιέσεις να κατέβει για αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας;

Ενιωσα αμήχανος με το αποτέλεσμα των εκλογών.

-Σταύρος Θεοδωράκης.

Πηγή: Goal