Το πού θα φτάσει εφέτος ο (τσαλακωμένος από την αστοχία του στην Ευρώπη και τα παρελκόμενα αυτής) Παναθηναϊκός είναι ένα ζήτημα το οποίο βεβαίως θα κριθεί εν καιρώ τω δέοντι...

Μέχρι εκείνη τη στιγμή, που βεβαίως αργεί, οι «πράσινοι» μπορούν σε κάθε ευκαιρία να βαδίζουν στα χνάρια τα οποία όρισε ο Μαρσέλ Προυστ με το βιβλίο του «a la recherche du temps perdu», το οποίο εκτείνεται σε 3.200 σελίδες και μάλιστα θεωρείται ως ένα από τα κορυφαία λογοτεχνικά έργα του εικοστού αιώνα...

Τουτέστιν, να αναζητούν τον χαμένο χρόνο!

Το βιβλίο του Προυστ εκδόθηκε σε επτά διαφορετικούς τόμους, από τους οποίους ο Παναθηναϊκός μέχρι στιγμής έχει διαβάσει τους πέντε: του ξέφυγε ένας στη Νέα Σμύρνη (που τον πήρε ο Μπακασέτας μέσα από τα χέρια του Στιλ), αλλά δεδομένου ότι μετά τη σφαλιάρα από την Μπριζ και το κάζο με την Καμπάλα παρουσιάζεται αρκετά επιμελής, μπορεί να αναπληρώσει αυτήν την απώλεια...

Αυτόν τον χαμένο χρόνο οι «πράσινοι» δεν τον έχουν ανακτήσει ακόμη, αλλά με πέντε νίκες και μία ήττα στις πρώτες έξι αγωνιστικές, και παρουσιάζοντας την καλύτερη άμυνα της Super League (με παθητικό μόλις δυο γκολ σε 540 λεπτά), φροντίζουν να τον αγοράζουν, με την ελπίδα ότι η επένδυσή τους θα πιάσει τόπο: βραχυπρόθεσμα (στο επικείμενο δίμηνο των ντέρμπι) αλλά και μεσομακροπρόθεσμα, όπως είχε πει σε εκείνο το ιστορικό διάγγελμά του ο αλήστου μνήμης πρόεδρός του Αγγελος Φιλιππίδης!

Ο τωρινός πρόεδρος, πάλι, δεν βιάστηκε ούτε παρασύρθηκε από το λαϊκό ρεύμα που απαιτούσε την καρατόμηση του προπονητή της ομάδας: η «καψούρα» του Αλαφούζου για τον Αναστασίου παραμένει δυνατή και προφανώς ο προπονητής δεν είναι ούτε αχάριστος -για να μην την αναγνωρίζει- αλλά ούτε και ανόητος, ώστε να μην την αξιοποιήσει...

Παρεμπιπτόντως, ο πέμπτος τόμος του βιβλίου του Προυστ τιτλοφορείται «η αιχμάλωτη» και ταιριάζει γάντι στο ύφος της πέμπτης νίκης του Παναθηναϊκού, υπό την έννοια ότι το διπλό στην Ξάνθη τού επιτρέπει να αιχμαλωτίσει πάλι τον κόσμο του και να του προσφέρει την απαραίτητη θαλπωρή...

Αυτήν την εποχή ο Παναθηναϊκός βρίσκεται γενικώς σε μια φάση πολύπλευρης ανοικοδόμησης: επιχειρεί δηλαδή να ξανακτίσει τη χημεία του στο γήπεδο, την οικογενειακή ατμόσφαιρα μέσα στα αποδυτήρια, το status του ως σοβαρού ανταγωνιστή του Ολυμπιακού και βεβαίως την εμπιστοσύνη των οπαδών του, που μετά την απογοήτευση και το σιχτίρισμα για τον επονείδιστο αποκλεισμό από την Καμπάλα, απαιτούν να δουν τη συγγνώμη και τις υποσχέσεις να παίρνουν σάρκα και οστά...

Σε τέτοιες περιπτώσεις έχει αποδειχθεί διαχρονικά πως όποιος προσπαθεί να διαφύγει από τα ικριώματα έχει μία και μόνη επιλογή: τη συσπείρωση ώστε να μείνει ζωντανός, αντιμετωπίζοντας θεούς και δαίμονες...

Σε αυτούς, εκτός από τους κανονικούς αντιπάλους (βλέπε Ξάνθη), συμπεριλαμβάνονται και οι εξωγενείς, όπως η διαιτησία, αλλά πλέον ο Παναθηναϊκός είναι εθισμένος και έχει μάθει να ζει με τους... σεισμούς!

Ο Αναστασίου, πάλι, έχει μάθει να ζει με την αμφισβήτηση, να επιδίδεται σε ασκήσεις θάρρους και να αποδεικνύει ότι δεν είναι ελέφαντας: εάν ήταν τέτοιος προχθές, στη φάση του γκολ του Τελάντερ, θα σήκωνε την προβοσκίδα του, αντ' αυτής λοιπόν σήκωσε τη σφιγμένη γροθιά και την έστειλε συστημένη στους οπαδούς του Παναθηναϊκού!

Βεβαίως η επιτυχία δεν είναι ποτέ οριστική και ο Αναστασίου ξέρει καλά ότι αυτή η σφιγμένη γροθιά μπορεί να του γυρίσει μπούμερανγκ: ως εκ τούτου, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να κάνει υπομονή, να δουλεύει σκληρά και να προσδοκά ότι οι συσπειρωτικές τάσεις που εμφανίζει ο Παναθηναϊκός θα παγιωθούν και δεν θα αποβούν πυροτέχνημα...

Η ενότητα και η συσπείρωση στους κόλπους μιας ομάδας, η οποία βάλλεται πανταχόθεν, αποτελούν εκ των ων ουκ άνευ: δεν ξέρω εάν ο Αναστασίου ακολουθεί το παράδειγμα συναδέλφων του και γράφει συνθήματα στον πίνακα της θεωρίας ή αναρτά ταμπέλες με αποφθεγματικές κουβέντες, αλλά εάν έχει αυτό το χούι, του 'χω έτοιμο ένα πολύ χρήσιμο τσιτάτο...

Εκείνο του εθνοπατέρα των Αμερικανών Βενιαμίν Φραγκλίνου, ο οποίος την ώρα που υπέγραφε τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ είπε ότι «πρέπει να κρεμόμαστε ο ένας από τον άλλον, γιατί αλλιώς θα μας κρεμάσουν χώρια»!

Προχθές κρεμάστηκαν ο ένας από τον άλλον και όλοι μαζί από το κεφάλι του Τελάντερ, που κατέθεσε κι αυτός τον οβολό του στο ταμείο της αγοράς του χρόνου...

Της αγοράς που -για να μην παρεκκλίνω από το λογοτεχνικό πνεύμα τού προλόγου μου- είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να βρεθεί ο χαμένος χρόνος!

Πηγή: Goal

Ξάνθη Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS