Η Πορτογαλία, που σε όλα είναι καλύτερη από εμάς (οργάνωση, πρωτάθλημα, ευρωπαϊκοί τίτλοι συλλόγων) εμπιστεύτηκε τον Σάντος σε μία εποχή, που ψαχνόταν και είδε άμεσα αποτελέσματα. Εμείς τον ….φάγαμε τον Σάντος και το επιτελείο του επειδή έτσι ήθελε το σύστημα, επειδή δεν άκουγε το …σύστημα και το αποτέλεσμα το είδαμε.

Φθάσαμε στο σημείο να πετύχουμε την πρώτη μας νίκη μόλις στο τελευταίο παιχνίδι των προκριματικών κόντρα στην Ουγγαρία και να μείνουμε τελευταίοι, αφού χάσαμε και δύο φορές από τα Νησιά Φερόε. Η Εθνική έμεινε τελευταία στον πιο εύκολο όμιλο, που έχει κληρωθεί σε προκριματικά. Και φυσικά δεν συμμερίζομαι, ούτε τα πανηγύρια για τη νίκη με 4-3 επί της Ουγγαρίας, ούτε βγάζω συμπεράσματα από ένα παιχνίδι, που έμοιαζε περισσότερο με φιλικό, παρά με επίσημο.

Και βέβαια, λέω και εγώ ότι κάποιοι παίκτες έχουν το ταλέντο, την προοπτική να εξελιχθούν, αλλά επειδή έχω δει πολλά ταλέντα να λάμπουν σε τέτοιου είδους παιχνίδια και να χάνονται σε κρίσιμα παιχνίδια, όταν η μπάλα καίει, η να χάνονται στα επόμενα χρόνια καλό είναι να αποφύγουμε τις υπερβολές και να περιμένουμε να τους δούμε στην επόμενη προκριματική φάση, που θα είναι για το Μουντιάλ, για να τους κρίνουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια.

Είπα Μουντιάλ. Ποιο Μουντιάλ; Αφού τα προκριματικά του Μουντιάλ τώρα ολοκληρώθηκαν σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΠΟ Γκιρτζίκη. Δεν το είπε κανένας περαστικός. Ο πρόεδρος της ΕΠΟ το είπε μπροστά στις κάμερες πριν από λίγο. Και περιμένουμε από αυτόν τον άνθρωπο, να κάνει την επιλογή του επόμενου προπονητή. Ο Θεός να φυλάει…

Και για να τελειώνουμε με όλη αυτή την κουβέντα που γίνεται περί αμυντικού και επιθετικού ποδοσφαίρου η άποψή μου είναι ξεκάθαρη. Η Ελλάδα το μόνο που μπορεί να παίξει καλά είναι το οργανωμένο ποδόσφαιρο με πλάνο, με πολύ καλή αμυντική οργάνωση και με αξιοποίηση των ευκαιριών, που θα τις δίνονται σε κάθε παιχνίδι. Έτσι έπαιξε ο Ρεχάγκελ και πήραμε το Euro, αλλά και πήγαμε συνεχόμενα σε μεγάλες διοργανώσεις, το ίδιο έκανε και ο Σάντος, που έφθασε στους «8» του Euro και τους 16 του Μουντιάλ. Δεν υπάρχει οργάνωση σε ομάδα όταν παίζει το σύστημα «όσα πάνε και όσα έρθουν».

Μπορεί να είναι ωραίο το θέαμα να το γουστάρεις να το βλέπεις, αλλά ποτέ δεν θα είναι αποτελεσματικό. Και ειδικά τώρα, που η Εθνική έχει κατρακυλήσει στην βαθμολογία και θα έχει πιο δύσκολες κληρώσεις χρειάζεται ένας προπονητής τέτοιου στιλ. Και κυρίως ένας προπονητής που να πει στον Γκιρτζίκη και την παρέα του «κάτσε στην άκρη, για τα πάντα αποφασίζω εγώ χωρίς καμία παρέμβαση». Και να αισθάνονται οι παίκτες, όταν παίζουν, η όταν δεν παίζουν πως αυτή η απόφαση αποτελεί επιλογή του προπονητή και ΜΟΝΟ του προπονητή.

Αυτό ο Ρεχάγκελ και ο Σάντος το πέτυχαν και είδαμε τα αποτελέσματα. Ο Σαρρής, όμως, ήθελε να το ξηλώσει όλο αυτό το πετυχημένο τιμ από την Εθνική επειδή δεν έκανε τα γούστα σε κάποιους, στους οποίους έδινε λόγο ο Σαρρής και φυσικά εξακολουθεί και δίνει λόγο τώρα ο Γκιρτζίκης. Τον οποίο η ιστορία θα τον γράψει ως τον πρόεδρο της ΕΠΟ, που επί ημερών του η Εθνική τερμάτισε κάτω και από τα Φερόε και τελευταία στον όμιλο και τον άνθρωπο που… τόλμησε να απομακρύνει από την Εθνική τον παίκτη-σημαία της τον ρέκορτμαν συμμετοχών, τον Γιώργο Καραγκούνη και να παρουσιάσει μία Εθνική με εικόνα διάλυσης. Σε άλλες χώρες κουμάντο στην Εθνική θα έκανε ο Καραγκούνης και τα άλλα παιδιά, που έχουν προσφέρει τα μέγιστα και πονάνε αυτή την ομάδα. Σε αυτή την χώρα τώρα κάνει κουμάντο το σύστημα και οι υπηρέτες του, που δεν έχουν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο και εμφανίζονται σαν τους κομήτες.

Όσο, λοιπόν, αυτή η αρρώστια εξακολουθεί και υπάρχει σε αυτή την Εθνική κανένας δεν θα πετύχει και θα αποτύχουν και προπονητές και παίκτες. Εκτός αν αναλάβει κάποιος και βάλει στοπ σε όλα αυτά. Μου φαίνεται πολύ δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Τίποτα στην ζωή δεν είναι ακατόρθωτο…

Πηγή: gazzetta.gr

Εθνική Ελλάδας Ποδόσφαιρο SPORTS