Αν ο Πογιέτ ήτανε... Δέλλας

Η ΑΕΚ και οι οπαδοί της δεν πανηγύρισαν μετά την ισοπαλία στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, αλλά για να λέμε την πάσα αλήθεια, ένας περιττός διάχυτος ενθουσιασμός επικρατεί στην... κιτρινόμαυρη ατμόσφαιρα. Ή... μπλογκόσφαιρα αν θέλετε καλύτερα. Η έλευση του Γκουστάβο Πογιέτ έφερε θετικό κλίμα στις τάξεις του Δικεφάλου, ναι είναι ένας αξιόλογος τεχνικός, ναι έχει προοπτικές να κάνει δουλειά στην Ένωση, αλλά απ'το ματς της Κυριακής δεν μπορούν να βγούνε πρόωρα συμπεράσματα.

Μετά το τελικό σφύριγμα του Μάνταλου (του διαιτητή όχι του Πέτρου της ΑΕΚ) τα σχόλια που ακούσαμε ή διαβάσαμε δεξιά και αριστερά πραγματικά κάνουν τον ακροατή ή τον αναγνώστη, να αναρωτηθεί αν οι εκφράζοντες άποψη είδαν το αθηναϊκό ντέρμπι ή απλά, ηθελημένα, συμπαρασύρονται σε αυτή την... ημιπανηγυρίστικη διάθεση. «Έβγαλε τσαμπουκά η ΑΕΚ στη Λεωφόρο», «Έκανε κίνηση ματ και έκοψε τον βήχα του Παναθηναϊκού», «πήρε χαλαρά την ισοπαλία η ΑΕΚ» «ανύπαρκτος ο Παναθηναϊκός επιθετικά», είναι απ'τα πολλά περίεργα που είδαμε να γράφονται ή να λέγονται.

Η μόνη αλήθεια απ'το χθεσινό ντέρμπι είναι, ότι η ΑΕΚ δεν κέρδισε αυτόν τον, κακό, Παναθηναϊκό! Και δεν υπάρχει δικαιολογία. Το αποτέλεσμα δεν είναι αποτυχία του Πογιέτ, γιατί ο άνθρωπος κατηύθυνε για πρώτη φορά την ομάδα του, αλλά αποτυχία για τη δουλειά που έχει κάνει τόσο καιρό η Ένωση. Για παράδειγμα, το χαρακτηριστικό των «κιτρινόμαυρων» απ'την περσινή χρονιά είναι, ότι έχουν καλή κυκλοφορία της μπάλας. Αυτό δεν το είδαμε κόντρα στους «πράσινους»., σε ένα ματς στο οποίο υπήρχε φανερή αδυναμία στη μεταφορά της μπάλας μπροστά.

Υπήρχαν στιγμές που η ΑΕΚ είχε τεράστια κενά, τα οποία απλά δεν εκμεταλλεύτηκαν οι γηπεδούχοι. Ακόμα και με την είσοδο του Κορδέρο, οι γραμμές άργησαν να συνδεθούν με αποτέλεσμα να δοθεί ευκαιρίες στους παίκτες του Παναθηναϊκού να κάνουν επικίνδυνες αντεπιθέσεις απ'τον άξονα. Όσο για τον τσαμπουκά στις μονομαχίες, δείτε ξανά το παιχνίδι και θα παρατηρήσετε, ότι τα στόπερ μπερδεύονταν μεταξύ τους και οι αμυντικοί μέσοι έκαναν πολλά λάθη. Και όλα αυτά κόντρα σε έναν ανύπαρκτο επιθετικά Παναθηναϊκό, όπως προαναφέραμε, ότι γράφτηκε... Μόνο ο Γιόχανσον έκανε τα λιγότερα και ψηφίστηκε MPV της αναμέτρησης...

Επιθετικά ήταν δεδομένο, ότι η Ένωση δεν μπορούσε να απειλήσει με οργανωμένες ενέργειες. Ακόμα και στις δύο ευκαιρίες που έκανε στην έναρξη του αγώνα (με Μάνταλο και Βάργκας), φάνηκε, ότι εκτός από πρόβλημα στην τελική πάσα, δεν υπάρχει σιγουριά στα τελειώματα. Η ΑΕΚ όμως θα μπορούσε να απειλήσει περισσότερα από στημένα, πάνω στα οποία έχει γίνει πολλή καλή δουλειά. Ούτε αυτό έγινε στη Λεωφόρο.

Η ΑΕΚ έπαιξε για την ισοπαλία, γιατί απλά, λόγω ελλείψεων και παικτών που παίζουν σαν ξενερωμένοι (βλέπε Βάργκας), δεν μπορούσε να βάλει γκολ. Γι'αυτό και δεν ρίσκαρε ο Πογιέτ, ο οποίος καλά έκανε και έστειλε μήνυμα στη διοίκηση για έναν ακόμα επιθετικό, κάτι που δεν έκανε ο προκάτοχός του και στο τέλος βγήκε και εκτεθειμένος. Ίσως η ΑΕΚ είχε περισσότερη τύχη στη Λεωφόρο, αν την... οδηγούσε ο Μανωλάς, μιας και ήξερε καλύτερα το υλικό της ομάδας, γνώριζε παραπάνω τον Παναθηναϊκό και είχε πάρει ψυχολογία με τις δύο ισάριθμες νίκες στον πάγκο.

Και μιας το έφερε η κουβέντα στον Δέλλα, φαντάζεστε, τί θα λεγόταν, αν ο πρώην τεχνικός της ΑΕΚ έφευγε με την ισοπαλία απ'τη Λεωφόρο; «Είναι αποτυχημένος, ηττοπαθής, Loser», «έμοιασε στον δάσκαλό του, τον Μπάγεβτς», «Μα καλά, δεν μπόρεσε να νικήσει με αυτό το υλικό, αυτόν τον Παναθηναϊκό» και άλλα πολλά θα ακούγαμε και θα διαβάζαμε...

Αυτή, είναι η μοίρα των προπονητών, παγκοσμίως. Δεν πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο...