Πλάκα για την Εθνική έχω κάνει πολλές φορές και μάλιστα χοντρή πλάκα. Και πώς να μην κάνεις πλάκα όταν χάνεις από τους ψαράδες στα Φερόε; Και η πλάκα, όμως, έχει τα όριά της. Πώς να το κάνουμε; Ενοχλούμαι όταν οι ήττες από τα Λουξεμβούργα γίνονται συνήθεια. Και όταν μετά τις ήττες δεν ανοίγει μύτη, το αντιμετωπίζουν όλοι σαν μια ακόμα μέρα στη δουλειά.

Και να πεις ότι δεν έχουμε παίκτες με ταλέντο. Κάθε άλλο. Από ταλέντο ίσως είμαστε και υπερκαλυμμένοι. Και στην άμυνα και στα χαφ και στην επίθεση. Η προσωπικότητα είναι αυτή που λείπει από τους διεθνείς ποδοσφαιριστές. Τους βλέπεις, ρε παιδί μου. Σου δίνουν την εντύπωση πως αντιμετωπίζουν την Εθνική σαν διάλειμμα. Να την κάνουν λίγο από τις καθημερινές προπονήσεις της ομάδας τους, να επισκεφτούν την Ελλάδα αν παίζουν στο εξωτερικό, να βρουν τρόπο να πάνε στα πιο ιν μπουζούκια για να μην πάρουν απουσία και να τη βγάζουν όλη την ημέρα στις καφετέριες της Γλυφάδας. Δεν γίνεται έτσι όμως ομάδα. Γι” αυτό και λέω ότι ο Σκίμπε θα πρέπει τώρα που είναι νωρίς να τους δώσει να καταλάβουν ότι τα λουριά σφίγγουν. Ότι τελείωσε η περίοδος χάριτος και ότι κλήση στην Εθνική δεν σημαίνει τάιμ άουτ αλλά δουλειά και σκληρή προπόνηση.

Και – σε τελική ανάλυση – αν κάποιος ή κάποιοι ταλαντούχοι ως πολύ ταλαντούχοι παίκτες είναι χαβαλέδες ας τους αφήσει απ” έξω και ας πάρει αυτούς που θα έρθουν στην ομάδα για να δουλέψουν. Θέλει πολύ συμμάζεμα το πράγμα. Και θα έπρεπε ήδη να έχει γίνει διότι κάθε μέρα που περνά, κάθε ματς που χάνουμε από τα Λουξεμβούργα, τα Φερόε και τις υπόλοιπες «γιγαντιαίες» δυνάμεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου πέφτουμε όλο και πιο χαμηλά. Και δεν θέλει πολύ να γίνεις από πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2014 Μάλτα ή Ανδόρρα και Γιβραλτάρ. Το πράγμα λοιπόν είναι απλό: αν θες μπουζούκια και μεγάλη ζωή δεν θα έχεις Εθνική. Να το πούμε και ανάποδα; Για να παίζεις στην Εθνική κοίτα να κάνεις ζωή ποδοσφαιριστή.

Πηγή: sportit.gr